วันนี้เห็นแม่นั่งทํางานอยู่ ผมนั่งมองแม่ไปเรื่อย ๆ แล้วรู้สึกว่าแม่แ ก่ลงไปเยอะ
ไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เดี๋ยวนี้ผมเห็นแม่เหนื่อยง่าย และทําอะไรช้าลงมาก
ร่ างกายของแม่ ก็ทรุดโทรมลงมาก ทุ กวันนี้ผมเตรียมตัวอยู่เสมอ ในเรื่องการจากลา
แต่บางครั้งก็อดตั้งคําถาม กับตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าแม่ไม่อยู่จริง ๆ โลกของผมจะเป็นยังไง
มันคงต่างออกไปในความรู้สึก เพราะตลอดชีวิตของผม ก็มีแม่นี่เองที่เป็นเหมือนบ้านของผม
ผมรู้สึกว่า ผมมีบ้านก็เพราะผู้หญิงคนี้ เหนื่อนก็กลับมาได้
ทุ กข์ก็กลับมาได้ หมดแรงเมื่อไรก็กลับมาได้ เพราะบ้านก็คือบ้านอยู่วันยังค่ำ
ผมไม่เคยสงสัยในความรักที่แม่มีต่อผม ไม่เคยสงสัยในความห่วงใย
ไม่เคยสงสัยในทุ กคําพูด ทุ กความหวังดี ทุ กการกระทํา
สิ่งเหล่านี้ ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจเสมอเมื่อนึกถึง
ตั้งแต่เด็ กจนโต แม่ไม่เคยทําอะไรที่ทําให้ผมรู้สึกว่า แม่ไม่รัก
ตรงกันข้าม อะไรที่แม่ทําให้ผมได้ แม่ก็จะทําให้ทุ กอย่ าง
แม่เคยพูดกับผมว่า ชีวิตของแม่ แม่ก็ให้ได้
ผมรู้ว่าแม่พูดจริง และรู้ว่าแม่รักผมยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง
แม่ชอบเล่าให้ใครต่อใครฟังว่า ตอนเด็ ก ๆ ผมเป็นเด็ กดื้อและเลี้ยงย าก
ชอบทําอะไรแผลง ๆ คิดอะไรก็ไม่ค่อยจะเหมือนชาวบ้านชาวช่อง
ชอบทําตัวแปลก ๆ ไม่เหมือนคนอื่น
จําได้ว่า ครั้งแรกที่แม่ให้เงิ นผมไปเที่ยวด้วยตัวเอง ผมกลับบ้านดึกมาก
ตอนน้ัน อยู่ประมาณชั้น ป.3 กลับมาถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน
พอมาถึงบ้านแม่เห็นผมแม่ก็ร้องไห้ เอาไม้เรียวมาตีผมไม่ยั้ง
ผมไม่รู้ว่าแม่ตีไปกี่ที แต่รู้ว่าแม่ตีเ จ็บมาก แม่ตีไปก็ร้องไห้ไป แล้วบอกว่า
ทีหลังจะไปไหน ก็ต้องบอกกันบ้าง ไม่ใช่หายไปเฉย ๆ
ตอนนั้นผมได้แต่สงสัย ว่าทําไมแม่ต้องโกรธขนาดนั้น
แต่พอโตมาถึงได้รู้ว่า ที่แม่ตีเราเป็นเพราะแม่คงเป็นห่วง กลัวว่าผมจะเป็นอะไรไป
ระหว่างผมกับแม่นั้น มีความผูกพันกันมาก อาจเพราะผมเป็นเด็ กที่ซนมาก
แล้วแม่ก็เป็นแม่ที่รักลูกมาก เรื่องราวต่าง ๆ ระหว่างเราก็เลยมีมากตามไปด้วย
วันนี้ผมมองแม่อย่ างเงียบ ๆ แล้วคิดว่า คร้ังหนึ่งผู้หญิงคนนี้ก็คงเคยเป็นสาว
เคยเป็นเด็ กที่มีความฝัน และในความฝันของแม่ คงไม่ต้องเจอกับอะไรที่แม่ไม่อย ากเจอ
แม่คงไม่เคยฝันว่าจะมีลูกซนเป็นลิงอย่ างผม คงไม่เคยฝันว่าแ ก่ตัวลงจะรู้สึกเจ็ บโน่นปวดนี่
ความฝันของแม่ คงสวยงามกว่าที่เป็นในโลกความจริง
เพราะความฝัน มักเป็นแบบนั้นเสมอ ความฝันนั้นสวยงาม แต่ความจริงนั้นมีทั้งทุ กข์และสุขปะปนกัน
ผมมองแม่แล้วนึกย้อนไปเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่ านเข้ามาระหว่างเรา บ้านผมเป็นครอบครัวที่เฉย ๆ
ตั้งแต่เด็ กจนโต ก็ถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้ ไม่ค่อยได้แสดงความรักต่อกันมากเท่าไหร่
เกิดมาผมเคยกอดแม่เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นเอง แต่เราต่างก็รู้ดีว่า ต่างฝ่ายต่างรู้สึกต่อกันอย่ างไร
เวลาวันแม่ วันเกิด หรือวันพิเศษต่าง ๆ ผมมักเอาพวงมาลัยไปกราบที่เท้าแม่
ไม่รู้ทําไมถึงทําแบบนั้น ผมทําเพราะรู้สึกว่า ถ้าไม่ทําวันนี้แล้วเราจะไปทําวันไหน
ทําเพราะรู้สึกว่า ผมอย ากให้แม่รู้สึกดีใจ ที่ผมทําแบบน้ัน
ผมคิดเอาเองว่า คนเป็นแม่ ถ้าลูกเอาพวงมาลัยมากราบเท้า ก็คงจะมีความสุขมาก ๆ
ผมเลยเลือกที่จะฝ่าความอายของตัวเอง แล้วก็ทําตามที่ใจอย ากจะทํา
ยิ่งโตขึ้น ผมก็ยิ่งตระหนักดีว่า แม่เสี ยสละเพื่อผมมามากสําหรับผม
แม่คือคนที่รู้จักผมดีที่สุด เป็นคนที่รู้ในทุ กความคิด ทุ กความรู้สึกของผม
วันนี้ผมมองดูแม่ มองด้วยสายตาแห่งความกลัว
ไม่ใช่การกลัวอย่ างลนลาน แต่เป็นความกลัวที่ย ากจะพูดออกมา
ถ้าโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนนี้อยู่ ผมรู้ว่าโลกของผมจะไม่เหมือนเดิม
ถ้าแม่ไม่อยู่จริง ๆ ผมคงบอกตัวเองว่า คนที่รักผมที่สุดในโลกได้จากโลกนี้ไปแล้ว
ในการจากลานั้น คงมีความเหงาและเศร้าเจือปนอยู่
ทุ กวันนี้ ผมมักเตื อนให้แม่ทําบุญบ่อย ๆ สอนให้แม่รู้จักการภาวนา
ผมมักเล่าเรื่องธรรมะต่าง ๆ ให้แม่ฟัง
มักพูดเรื่องครูบาอาจารย์ที่นับถือ ให้แม่ฟังอยู่เสมอ
ผมสอนให้แม่นึกถึงความดีของพ ระพุทธเจ้า ผมจะบอกแม่อยู่เสมอว่า
วันหนึ่งเราสองคนต้อง ต า ย จากกัน ต่างคนต่างไป ตามทางของตัวเอง
แม่ก็ไปตามทางของแม่ ส่วนผมก็ไปตามทางของผม
ร่ างกายของผมเป็นสิ่งที่แม่ให้มา และผมจะใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุด
ให้สมกับที่แม่ได้ให้ชีวิต และเลี้ยงดูจนเติบโต
ถ้าเป็นไปได้ ผมอย ากให้แม่ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก
บางคร้ังผมก็รู้สึกว่า ความทุ กข์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ของการเวียนว่าย ต า ย เกิด
ก็คือ การต้องจากลาบุคคลอันเป็นที่รัก ไม่มีสิ่งใดหรือใคร จะอยู่กับเราได้ตลอดไป
วันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว วันนั้นต้องมาถึง เราทุ กคนล้วนพบกันเพื่อจากลา
ระหว่างที่ยังมีกันและกัน ระหว่างที่เวลายังพอมีเหลืออยู่
สิ่งใดที่ทําดีต่อกันได้จงอย่ าลังเล เพราะถ้าวันนั้นมาถึงเมื่อไร
ต่อให้เสี ยใจแค่ไหน ก็ไม่มีใครย้อนเวลากลับมาได้
ขอบคุณบ้านทุ กหลัง แทนลูกทุ กคน ด้วยรักและความทรงจําอันอิ่มเอม
ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee
