หากเราเป็นคนกตัญญู เทวดาจะคอยช่วยเหลือ ให้รอดพ้น

มีหลายคนเคยถามตัวเอง ทำไมการมีชีวิตที่ปกติสุขถึงห่างไกลออกไปทุ กที

นั่นอาจเป็นเพราะเรามองสิ่งที่ทำให้มีความสุข คือเรื่องไกลตัว

ไม่เคยมองว่าเราสามารถสร้างสุขให้ตัวของเราเองได้ การไม่คิดร้ ายพย าบาทคนอื่น การไม่อิ จฉาริษย าคนอื่น

การไม่โกรธเกลียดคนอื่น การลดความอย ากลง เมื่อลด ละ วางสิ่งเหล่านี้ได้ ใจเราจะเป็นสุข

เคยถามตัวเองไหม ใจที่เป็นสุขเป็นอย่ างไร ?

ใจที่เป็นสุขนั้น คือใจที่นิ่งสงบ มันจะเบา มันจะเย็น แม้ต้องเจอเรื่องชวนมัวหมองก็ไม่หวั่นไหว

เมื่อใจมันนิ่ง มันจะไม่คิดร้ ายกับใคร มันจะมองทุ กอย่ างเป็นบวกหมด

แม้จะต้องพบเจอเรื่องที่แน่และหนักหนา แต่ก็จะมีมุมดี ๆ ให้เราคิดต่าง

เมื่อไหร่ที่ใจจะนิ่งได้ อย่ าอยู่ใกล้คนชั่ ว คนคิดชั่ วจะดึงใจและกายเราลงสู่ที่ต่ำ

อย่ าเอากิเลสตัณหาครอบชีวิต เมื่อใดที่ใช้กิเลสนำทาง เอาความอย ากนำชีวิต ชีวิตจะบร รลัย

อย่ าได้เอาตัวไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คนทำไม่ดี เพราะเมื่อซึบซาบทุ กวัน ทุ กวันเข้า

เราจะกลายเป็นแบบนั้นไปด้วย เมื่อเราอยู่กับสิ่งที่ไม่ดีมาก ๆ เราจะมองว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องปกติ

จงเลือกคบมิตร จงเลือกเป็นลูกกตัญญู จงเลือกเป็นคนดีที่ทำดี การทำดีนั้น

เราสามารถทำได้หลายทาง ไม่ว่าจะเป็นการทำบุญ การให้ทาน

ประพฤติปฏิบัติตนเป็นคนดี และการทำดีที่ยิ่งใหญ่ คือการกตัญญูต่อพ่อแม่ เลี้ยงดูท่าน

ตอบแทนบุญคุณของท่าน เมื่อเราปฏิบัติแต่ความดีแล้ว แม้นต้องเจอคราวเค ราะห์หนัก

เทวดาจะช่วย ผ ีจะช่วย ครูบาจะช่วย แต่ตัวเราต้องดีให้ได้ก่อน ท่านถึงจะคุ้มครอง

ขอบคุณที่มา : kiadtikun