ถ้าวันนึงฉันเดินจากไป ขอให้รู้ไว้ ฉันทำเต็มที่แล้ว
ไม่มีใครอย ากเริ่มต้นใหม่บ่อย ๆ เราต่างเรียนรู้
ว่าความสัมพันธ์มีวันที่ดี และวันที่ไม่ดี..ต่างต้องใช้
ความอดทนปรับตัวเข้าหากัน แรกรักก็มองไม่เห็น อุปสรรคใดๆทั้งสิ้น
ความสัมพันธ์ที่เคยคิดว่าร่วมกันสร้างมาอย่ างดิบดี
เมื่อมาถึงจุดหนึ่งกลับ ไม่มีความสุข อีกต่อไป
เพราะกลายเป็นเราที่ถูกให้ความสำคัญ น้อยลงทุ กที
เมื่อมาถึงขั้นนี้ ก็ถึงเวลานั่งทบทวนตัวเอง แล้วว่าจะอยู่ต่อเพื่อ
รออีกฝ่ายหมดใจ หรือเลือกที่จะ “จบความสัมพันธ์”
ก้าวออกไปเพื่อ เพิ่มคุณค่าให้กับตัวเรา เลิกคิดเข้าข้างตัวเอง
ไม่ใช่เรื่องผิดที่จะมองโลก แง่บวกและคิดเข้า ข้างตัวเอง
แต่หากการคิดเข้าข้างตัวเองนั้น ทำให้เราจมอยู่กับชีวิตที่ไม่มี
คุณค่าก็ป่ว ยการจะสานต่อ เราอาจรู้สึกอย ากให้ โอกาสอย าก
ให้ใครคนนั้น นึกถึงวันดี ๆ ที่เราเคยมีร่วมกัน แต่ให้ลองไตร่ตรองให้ดี
ว่าการให้โอกาส ของเรามันนานเกินไปแล้ว
หรือเปล่าและดูพฤติ ก ร ร ม ของเขาว่า สมควรได้รับโอกาสนั้นมั้ย
เด็ดเดี่ยวแค่ไหนอยู่ที่ใจไม่มีใครจะคิดถึงเราได้ดี เท่ากับตัวเราเองอีก
แล้วเพราะใจเป็นตัวกำหนด พฤติ ก ร ร ม ทุ กอย่ าง ดังนั้นจึงเป็นเราเอง
ที่จะเลือกเดินออกมาจากจุดที่ ไม่ได้มีความสุข อีกต่อไป
หรือเลือกอยู่ กับอดีตที่ไม่ได้ ให้ความสุขกับเราอีกแล้ว
อย่ าปล่อยให้ความรู้สึกควบคุมชีวิต ในวันที่เจ็ บจน ชาขอให้มองโลก ตามความเป็นจริง
คุณยังมีชีวิตมีลมหายใจ และทุ กสิ่งทุ กอย่ างนั้น คุณเป็นเจ้าของ
ถึงเวลาแล้วที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุด สำหรับตัวเอง ให้ความเจ็ บป วด เป็นครูของเรา
เพราะมีชีวิตจึงยังเจ็ บป วดและเพราะเจ็ บปว ดเรา จึงได้เห็นความงดงาม
ของสิ่งที่ตรงข้ามกันอย่ างความรัก ลองชั่งน้ำหนัก ความรู้สึกดูว่าทุ กวันนี้
ความเจ็ บปว ดอยู่ ในระดับที่มากกว่า ความรักความเข้าใจ หรือเปล่า
หากมากเกินไป ก็ถอยออกมาไม่จำเป็นต้องโ ทษตัวเอง และวันเวลาที่เ สียไป
แต่ขอให้ขอบคุณความเจ็ บป วด เพราะมันทำให้เราเปลี่ยนแปลง และเติบโตขึ้น
ขอบคุณที่มา : pankanan
