ค่าโ ง่ของคนบ้างาน (อย่ าคิดจะเป็นแบบผม)

เมื่อ 39 ปีที่ผ่ านมา ผมได้เริ่มต้นทำงานกับบริษั ทการเงิ นข้ามช าติ ที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสาม ของโลก

เมื่อ 35 ปีที่ผ่ านมา ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ผมรักมาก เราต่างสัญญาว่า จะสร้างอนาคตด้วยกัน

เธอจะเป็นคนผลักดัน เพื่อให้ผมประสบความสำเร็จทางการงาน และในขณะที่การงานของผมก้าวหน้า

เมื่อ 29 ปีที่ผ่ านมา ภรรย าของผมเธอได้คล อ ด ลูกชายคนแรก ในขณะที่ผมติ ดประชุมที่ญี่ปุ่ น

ผมขอโ ทษเธอ ผมขอเวลาเธอ ทำงานอีกระยะเพื่อครอบครัว และจากนั้นจะกลับเมืองไท ย

รับขวัญลูก ขอโ ทษเธอด้วยตำแหน่งงาน ที่ก้าวหน้าและฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว

24 ปีที่ผ่ านมา เธอคล อ ด ลูกสาวที่เราเฝ้ารอคอย และผมได้เห็นหน้าลูกสาวเพียงวันเดียว

เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ ที่ออ สเตรเลี ย สัญญากับเธอว่า ผมจะทำงานอีกไม่นาน

จากนั้นเวลาของผมทั้งหมดจะเป็นของครอบครัว สมกับที่เธอตั้งตารอคอยอยู่ 13 ปีที่แล้ว

หน้าที่การงานผมก้าวหน้าจนขึ้นเป็นเบอร์สองในภาคพื้นเอเชี ยแปซิ คฟิ ค แต่เธอกลับขอหย่ าผม

เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ของเธอ เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอ สุดท้ายเธอบอกว่า เมี ยไม่ได้ต้องการ แค่ทรัพย์สินเ งินทอ งมากมายขนาดนั้น

หากแต่เป็นความอบอุ่นจากอ้อมกอด คนเป็นสามีในคืนอ้างว้างเท่านั้น สุดท้ายเธอจากไป

ส่วนลูก ๆ ปู่ กับย่ าจะดูแลอย่ างดี เหมือนกับที่เคยเลี้ยงผมมา 10 ปีที่แล้ว ลูกชายคนโต ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน

จากนั้นก็ได้ประส บอุบั ติ เห ตุเสี ย ชีวิต ผมบินกลับจากญี่ปุ่ น ทั้ง ๆ ที่มีงานสำคัญอยู่

แม่บอกว่าลูกชายเกเรเลี้ยงย าก ผมกอดลูกสาวพูดกับเธอว่าพ่อไม่ดีเอง ขอเวลาพ่ออีกนิด ต่อไปพ่อจะให้ทุ กอย่ าง

7 ปีที่แล้วนั้น ก่อนที่แม่สิ้นใจ แม่บอกกับผมว่าอย่ ามันแต่ทำงาน จนลืมไปว่า ลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่อ

อย่ าปล่อยให้เธอรอคอยอย่ างเดียวดายเลย 5 ปีที่แล้ว พ่อจากไปตามแม่ ญาติก็พากันพูดคุย

โดยที่ผมแอบได้ยินว่า พ่อนั้นได้ตร อ มใจที่แม่จากไปเมื่อสองปีที่แล้ว กับเรื่องหลานสาว

ตามผู้ชายข้างบ้านไป แกเอาแต่โ ทษตัวเองว่า ไม่มีปัญญาเลี้ยงหลาน ขณะที่ผมก้าวสู่จุดสูงสุด

ทางการงาน ผมเป็นเบอร์หนึ่งในเอเชียแ ปซิ กฟิ คตามเป้าหมายแล้ว ผมมีทุ กอย่ าง

ผมประสบความสำเร็จเหนือใคร และแน่นอนไม่มีสิ่งใดได้มาฟ รี ๆ การสู ญเสี ยบางอย่ างมันก็ต้องแลก

กับความสำเร็จ ต่อไปผมจะกลับไปชดเชย เวลาที่ผมโก ง ไปจากครอบครัว 3 ปีที่แล้ว หมอบอกว่า

ผมเป็นโร คซึ มเศร้าต้องกินย า แต่มันน่าแปลกตรงที่ ผมมีครบทุ กอย่ าง

แต่กลับอ้างว้าง หาใครรักจริงไม่ได้เลย มีแต่คนที่จ้ องจะกอบโก ยสิ่งที่ผมทุ่มเทมาทั้งชีวิต

ไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ ภรรย า หรือลูกเลยสักคน ตอนนี้ผมเข้าใจสิ่งที่ภรรย าผมบอก แต่มันสายไป

ไม่มีใครทนรอ ย าวนานขนาดนี้ได้ ถึงตอนนี้ผมยอมแลกทุ กอย่ าง ที่หามาได้กับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำ

ขอแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุ กคนก็พอ มาถึงวันนี้อาตมา มีความสุขกับชีวิตใหม่ในร่มกาสาวพัสตร์

ถ้าไม่ได้เจอพ ระอาจารย์ ชีวิตจะเป็นยังไงต่อก็ไม่รู้ อย่ ามัวแต่ทำงาน อย่ าทำโ ง่ ๆ เหมือนอาตมา ในอดีตเลย

ขอบคุณที่มา : san-sabai