ก่อนคุณจะไปงานเลี้ยงรุ่น ถอดหัวโขนออกเถอะ

ก่อนที่คุณจะไปงานเลี้ยงรุ่น ถอดหัวโขนเถอะ (เขียนไว้เตื อนตัวเองดีมาก)

เพื่อน บางครั้งไม่ว่าจะผ่ า นพ้นไปกี่ปี ความรู้สึกและความทรงจำที่ดีมีให้กัน

มันก็ยังคงมีอยู่เสมอ เราอย ากให้ทุ กท่านได้ อ่ า นบทความนี้ดู

แล้วคุณจะเข้าใจมากยิ่งขึ้นคำว่า “เพื่อน” มันห่างกันเมื่อวันเวลาผ่ า นไปจริง

หรือนายเทาชื่อจริง “บรรเทา” เรียนจบนิติศาสตร์จากมหาวิทย าชื่อ

ดังของเมืองไ ท ย ที่กรุงเทพฯ

 

ปัจจุบัน นายเทาประกอบอาชีพ นักเขียน, ทนายความตามชนบทธรรมดาคนหนึ่ง

ในต่างจังหวัด นาน ๆ จะมีโอกาสเข้ากรุงเทพครั้งหนึ่ง หลังจากเรียนจบมาหลายสิบปี

ก็ไม่ได้พบเพื่อน ๆ รุ่นเดียวกันอีก

มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนบ้านบอกจะมีเจ้าหน้าที่จากอำเภอระดับสูงออกมาบริการ

นายบรรเทาจึงไปร่วมประชุมที่ศาลากลางบ้าน โดยมีนายอำเภอเดินทางมาเป็นประธาน

ขณะที่พูดนายอำเภอก็เมียงมองมาที่นายบรรเทาบ่อย ๆ

 

 

ครั้นจนกระทั่งเสร็จจากการให้บริการ นายอำเภอจึงให้คนมาตามนายบรรเทาไปพบ

นายอำเภอถามว่า “คุณชื่อบรรเทา จอดนอก ใช่มั๊ย” “นายเทาบอกว่าใช่ครับ”

ท่านรู้จักชื่อผมได้ยังงัย นายอำเภอได้ยินดังนั้น จึงพูดด้วยเ สี ย งอันดังว่า

“ไ อ้เทา…เอ็งจำข้าไม่ได้รึ ข้าไ อ้คง ที่ลอกการบ้านเอ็งบ่อย ๆ

สมัยเรียนมหาวิทย าลัยไง” บรรเทาบอกว่า ผมก็รู้สึกคุ้น ๆ กับชื่อท่าน

ก็พึ่งนึกได้ตอนที่ท่านลอกการบ้านนี่หละครับ นายอำเภอบอก ตอนเอ็งอยู่กับข้า

ก็พูดธรรมดาเถอะว่ะ ข้ากับเอ็งเป็นเพื่อนกัน

 

หลังจากนั้นหนึ่งเดือน นายอำเภอก็มาชวนเทาไปงานเลี้ยงรุ่น ที่มหาวิทย าลัย

นายบรรเทาก็ไปร่วม ซึ่งก็ได้เจอเพื่อเก่า ๆ มากมาย คุยกันส า รทุ ก ข์สุขดิบต่าง ๆ นานา

ซึ่งเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ก็มียศตำแหน่งสูง ๆ ทั้งนั้น มีไม่กี่คนที่ทำอาชีพส่วนตัว

ซึ่งก็ไม่ได้รับความสนใจมากมาย นอกจากคนที่เป็นผู้ว่า นายพลตำรวจและท ห า ร

นายอำเภอ นักการเมือง หรือข้าราชการอื่น ๆ

 

บรรเทาและเพื่อน ๆ สามสี่คน ก็คุยกันอีกกลุ่มหนึ่ง ต่างก็มีความสุขกันดี

จนงานเลิกต่างคนต่างเดินทางกลับบ้านด้วยความสุขหลายเดือนผ่ า นไป

จนกระทั่งครบปีหนึ่ง นายอำเภอก็ย้ ายไปที่อำเภออื่น

แต่ก็ไม่ลืมที่จะนัดหมายนายเทาให้เดินทางไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นอีก

งานเลี้ยงรุ่นปีนี้ บรรเทาก็มาถึงสถานที่จัดงาน “เทา” เดินเข้าไปในงาน

ได้ยินโฆษกประกาศต้อนรับ ท่าน ผวจ. ท่านนายพล นายอำเภอ

และข้าราชชั้นผู้ใหญ่ ต่างประกาศแสดงตนแบบออกหน้า ออกตา

บรรเทายืนงง สงสัยว่ามาถูกงานมั๊ยนี่ เนื่องจากว่าไม่ได้ยิน

เ สี ย ง ประกาศเหมือนงานเลี้ยงรุ่นเลย

 

 

บรรเทาได้แต่ครุ่นคิดว่าตัวเองมางานเลี้ยงรุ่นหรือมางานเลี้ยงฉลองตำแหน่งกันแน่

ครุ่นคิด อยู่ในใจนายบรรเทาจึงเดินกลับออกมาจากงานเลี้ยง

แล้วขึ้นรถกลับบ้าน เพราะไม่มีงานเลี้ยงรุ่น แต่มีงานเลี้ยงเจ้านายต่าง ๆ

เท่านั้น บรรเทาบอก เราไม่มีตำแหน่ง

เลยไม่มีที่ว่างของคำว่า “เพื่อน” มันหายไปตามก าลเวลาฝากทุ กท่านไว้ว่า

ที่ข้าน้อยจะไปร่วมเลี้ยงรุ่นในโอกาสต่อไป เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนจริง ๆ ไม่ใช่งานเลี้ยงตำแหน่ง

ของท่านทั้งหลาย ดังเรื่องราวของ “บรรเทา” ที่เ ล่ าให้ทุ กท่านได้ฟังแล้ว

 

เพราะนั่นคือ เรื่องจริงที่เกิดขึ้นใน กทม. จากปีที่ผ่ า นมา

“แต่งานเลี้ยงพวกเรา” ขอให้มีเพียงเพื่อน เนื่องจากเริ่มเห็นอาการแล้วนะครับ

เช่น เรียกกันว่าท่านฯ ท่าน ดร. ท่าน สส. ท่าน ผอ. คิดถึงหัวอกคนที่ไม่มีตำแหน่งทางสังคม

ทางราชการบ้างครับฉะนั้นงานเลี้ยงรุ่น ควรถอดหัวโขนออกให้หมด

แล้วงานเลี้ยงรุ่นของท่าน จะมีคนมาเพิ่มอีกทุ กปี ๆ

 

ขอบคุณที่มา : 108resources