“ซื่อสัตย์” ถูกหนุ่มน้อย นามว่า “ฉลาด” ทิ้งลงทะเล
“ซื่อสัตย์” พย า ย า มว่ายน้ำจนมาถึงเกาะแห่งหนึ่ง เมื่อขึ้นฝั่งได้ซื่อสัตย์ก็นอนพัก อยู่บนหาดทราย
เค้าพย า ย า มคิดหาวิ ธีที่จะกลับขึ้นแผ่นดินใหญ่
สิ่งที่“ซื่อสัตย์” หวังก็คือเรือสักลำ ที่ผ่ านมาทางนี้บ้าง
อยู่ ๆ “ซื่อสัตย์” ก็ได้ยินเ สียงเพลงแววมา แต่ไกลเขารีบลุกขึ้นและมองไปยังต้นเ สียงนั้น
มีเรือลำหนึ่งกำลัง มุ่งมายังเกาะนี้บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่..
บนธงนั้นเขียนคำว่า “ความสุข” ที่แท้เป็นเรือของ “ความสุข” นั่นเอง
“ซื่อสัตย์” จึงตะโกนเรียก “ความสุข..”
“ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม”
เมื่อ “ความสุข” ได้ยินก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า..
“ไม่ได้ ๆ หากผมพาคุณขึ้นมาด้วย ผมจะหมดสุขเพราะผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้
พอพูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุขเลย ขอโ ทษนะ “ซื่อสัตย์” ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้”
พูดเสร็จ“ความสุข”ก็จากไปผ่ านไป
สักครู่หนึ่ง “ตำแหน่ง” ก็ผ่ านมา “ซื่อสัตย์”ตะโกนเรียก
“ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือ“ซื่อสัตย์”ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม”
พอตำแหน่งได้ยินก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไปจากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า
“ไม่ได้ ไม่ได้ซื่อสัตย์คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหมกว่าผมจะได้ตำแหน่งนี้มามันย า กเย็นเพียงใด
หากผมพาคุณมาอยู่ด้วยเดี๋ยวผมก็ซ ว ยนะสิ เดี๋ยวผมจะสู ญเสี ยตำแหน่ งยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ”
ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้ามองตำแหน่งที่รีบออกเรือจากไปอย่ า งสิ้ นหวัง (รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่ า งยิ่ง)
แต่สิ่งที่มันทำได้ก็เพียงแค่ รอ รอ และก็รอเท่านั้น..
อยู่ ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนักก็แว่วดังขึ้นเรือลำหนึ่งบรรทุ ก “แข่งขัน” เป็นจำนวนมากผ่ านมา
“ซื่อสัตย์” จึงตะโกนเรียก “แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม”
“คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา”
แข่งขันตะโกนถามมาซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก
เพ ราะเกรงว่าจะพล าดโอกาสเหมือนทุ กครั้งที่ผ่ านมา
แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ “ผมคือซื่อสัตย์” เขาตอบ
ขอบคุณที่มา : chayend
