คราวที่ 1 – สุขมั่งมี ที่สุดในชีวิตนั้น
ได้ยศ ได้ตำแหน่ง มีท อง มีเ งิน หลงอำน าจ วาสนาบารมี
ข าดสติ สำลั กความสุข ติ ดสบาย และโอ้อ วด
คราวที่ 2 – ทุ กข์ที่สุดในชีวิต
ข าดสติทำให้ชีวิต พั ง พิ น า ศเกือบจะคิด ปิ ด ชีวิตลง
ดังนั้น จง ร ะ วั ง ชีวิต 2 คราวนี้ ไว้ให้ดีล่ะ
หากเราทุ กข์ก็ต้องจัดการทุ กข์ หากสุขก็อย่ าห ล ง ร ะ เ ริ ง เกินไป
ทำทาน โดยไม่ขออะไรกลับคืนแม้แต่น้อย
ทำบุญ มิได้หวังคำสรรเสริญจากใคร
ทำดี โดยไม่หวังคำชมจากจากผู้ใด
ส ล ะ โดยไม่มีผู้ ส ล ะ เราเองทำอะไรเพื่อเขาได้บ้างล่ะ
ไม่ใช่เขา จะทำอะไร สิ่งใด เพื่อเราได้บ้าง
ให้ โดยที่ไม่คิดว่ากำลังให้
ให้ ไปแม้แต่ความหมายของคำว่า ให้
ปฏิบัติ โดยไม่รู้สึกว่าเรานั้น กำลังปฏิบัติอยู่
สนทนา โดยไม่ อ ว ด รู้ ไม่ ข่ ม ทั บ
ไหว้พ ระพุทธ พ ระธรรม พ ระสงฆ์
มิใช่แค่เพียง รูปปั้น ข ลั ง อ ลั ง ก า ร
ตื่น โดยไม่ห ล ง ร ะ เ ริ ง
ภาวนา โดยไม่ พุ่ ง ตั ณ หาไปคว้าเอาอะไร
บารมี คือการให้ พาไปสว่าง
ไม่ใช่มุ่งแต่ สร้างลาภยศ ทางธรรม
ขอบคุณที่มา : s a n – s a b a i
