รัก “งาน” ได้ . . . แต่อย่ ารัก “บริษัท”

1. เวลาเราทุ ก ข์ มีปัญหา

ชีวิตเหล่าเจ้าของบริษัท ประทาน ก ร ร มการ ผู้จัดการ หรือลูกค้าเขาก็ไม่ได้สนใจชีวิตคุณเลยด้วยซ้ำ

แต่คนที่คอยช่วยเหลือและอยู่เคียงข้างคุณจริง ๆ ก็คือคนในครอบครัวคุณต่างหาก

หรือเหล่าเพื่อน ๆ ของคุณ แม้ว่าปัญหาของบริษัทจะเป็นปัญหาของพนักงานอย่ างเรา

แต่ปัญหาของเรามันไม่ใช่ปัญหาของบริษัทแต่อย่ างใด

2. บางครั้งการที่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำบ่อย ๆ

อาจจะไม่ใช่เพราะเราด้อยประสิทธิภาพแต่เป็นเพราะหัวหน้าเห็นว่าคุณทำงานเก่งเลยให้งานคุณเยอะขึ้น

หัวหน้าแบบนี้มันไม่ได้น่ารักเลย จ่ายงานไม่เป็น แบบนี้คนที่เสี ยเปรียบที่สุดก็คือตัวคุณเอง

และแบบนี้หลายคนเลยเผลอคิดว่าบริษัทข าดคนแบบคุณไม่ได้

เพราะถ้าไม่มีคุณใครจะทำงาน คิดผิดแล้ว ต่อให้ไม่มีคุณงานมันก็ยังเดินเหมือนเดิม

บริษัทหาคนมาทำงานตรงนี้แทนคุณได้เสมอ อย่ าไปสำคัญตัวขนาดนั้น

ลองลาออกดูสิบริษัทจะประกาศรับคนใหม่เข้ามาแทนทันที บริษัทไม่เคยจะตามง้อลูกน้องที่ออกไปแล้วหรอกนะ

3. ชีวิตไม่ได้มีแค่งาน เจ้านาย ลูกค้า

แต่มันยังมีอะไรอีกเยอะ คุณจะใช้เวลาไปกับงานจนเเก่เลยหรือ ใช้ชีวิตได้ไม่คุ้มเอาเสี ยเลยนะ

ทั้งที่จริง ๆ ก็ควรจะเที่ยว พักผ่อน ออกกำลังกาย ไปพบปะเพื่อนฝูง

มีเวลาทำกิจก ร ร มร่วมกับคนในครอบครัวบ้าง หรือทำงานอดิเรกที่ชอบ

อีกอย่ างนอกเวลางานบริษัทก็ไม่เคยจะวุ่นวายกับคุณอยู่แล้ว เว้นแต่คุณเองจะลากงานมาทำในเวลาส่วนตัวเอง

4. บริษัทไม่ได้มองคนทำงานดึก ๆ

ว่าเป็นคนขยันเพราะเวลางานมีให้อยู่แล้ว แต่จะมองเป็นพนักงานที่ไร้ประสิทธิภาพ

เพราะว่าคุณทำงานไม่เสร็จภายในเวลางาน เพราะว่างานที่ดีมีประสิทธิภาพและคนที่ทุ่มเทกับงานจริงนั้น

จะทำเสร็จในเวลางานเท่านั้นเอง การหามรุ่งหามค่ำทำงานแปลว่าคุณไม่มีศักยภาพแล้วล่ะ

5. งานในบริษัทนั้นเรามีทำทุ กวัน

ทำเท่าไหร่มันก็ไม่หมดต่อให้คุณพย าย ามทำแบบอดหลับอดนอน หามรุ่งหามค่ำ

ถ้าเสร็จงานนี้มันก็มีงานใหม่มาเหมือนเดิม รางวัลของคนทำงานเก่งคือจะได้งานเยอะมากกว่าเดิมอีก

หลายบริษัทเป็นแบบนี้ มันดีที่ทำงานเก่งแต่ก็ควรจะทำเฉพาะในเวลางานเท่านั้น

อย่ าหอบงานมาทำที่บ้าน เลิกงานก็ควรจะเป็นเวลาส่วนตัวที่เรานำไปใช้อย่ างอื่น

6.ทุ่มเทกับงานนั้นน่าชื่นชม

แต่ทำงานมากไปจนลืมให้เวลากับคนในครอบครัว คุณก็ไม่ต่างอะไรจากมนุษย์ล้ มเหลวคนหนึ่งเท่านั้น

คุณเอาใจใส่งาน เอาใจใส่ลูกค้าอย่ างดี บริษัทได้หน้าได้ชื่อเ สียง แต่ครอบครัวของคุณ

นอกจากคุณแล้วก็ไม่มีใครทำเเทนได้ มันสำคัญเสี ยยิ่งกว่าบริษัทเสี ยอีกแต่หลายคนกลับเลือกที่จะละเลย

ทั้งที่เวลาคุณเป็นอะไรขึ้นมาคนที่คอยดูแลหาข้าว หาย ามาให้ก็คนในบ้านอยู่ดี

หรือคุณเคยมีสถานการณ์ที่หัวหน้าหรือเจ้าของบริษัทมานอนเฝ้าไข้คุณหรอ

ขอบคุณที่มา : sabuyjaijung