เวลาจะคัดสิ่งดี ๆ มาหาคุณเอง หากคุณเป็นคนซื่อสัตย์

เป็นอีกหนึ่งบทความ ที่ให้ข้อคิดได้ดี มากๆซื่อสั ตย์

ผู้โดดเดี่ยว ซื่อสั ตย์ ถูก หนุ่มน้อยนามว่า ฉลาด ทิ้งลงทะเล

ซื่อสั ตย์ พย าย ามว่ายน้ำ จนมาถึงเกาะแห่งหนึ่งเมื่อขึ้นฝั่งได้

ซื่อสั ตย์ ก็นอนพัก อยู่บน หาดทราย มันพย าย ามคิดหาวิ ธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง

สิ่งที่ซื่อสั ตย์หวังก็คือ จะมีเรือ ของใครผ่ านมาทางนี้บ้าง

อยู่ๆ ซื่อสั ตย์ ก็ได้ยินเ สียงเพลง แววมาแต่ไกลมันรีบลุกขึ้น

และมองไปยัง ต้นเ สียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้

บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็ก โบกสะบัดอยู่บนธง นั้นเขียน คำว่า

“ความสุข” ที่แท้เป็นเรือของ ความสุขนั่นเอง ซื่อสั ตย์จึงตะโกนเรียกความสุข

ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสั ตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม

เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสั ตย์ว่าไม่ได้ๆ

หากผมพาคุณขึ้นมาด้วย ผมจะหมดสุข คุณดูสิ ผู้คนมากมาย

ในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุข

ขอโ ท ษนะซื่อสั ตย์ ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้พูดเสร็จ ความสุขก็จากไป

ผ่ านไปสักครู่หนึ่ง “ตำแหน่ง” ก็ผ่ านมาซื่อสั ตย์ต ะโกน เรียกตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผม คือ ซื่อสั ตย์

ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม ตำแหน่งพอได้ยิน ก็รีบหันหัวเรือ

ให้ห่างออกไป จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสั ตย์ว่า

ไม่ได้ ไม่ได้ ซื่อสั ตย์คุณจะขึ้นมา อยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มานั้นมันย ากเย็นสักเพียงใด

หากผมพาคุณมาอยู่ด้วย เดี๋ยวผมก็ซ ว ย นะสิ เดี๋ยวผมก็จะสู ญ เ สียตำแหน่ง

ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วม กับคุณซื่อสั ตย์น้ำตาคลอเบ้า

มองตำแหน่งที่รีบออกเรือจากไปอย่ างสิ้นหวัง รู้สึกสับสน

ในตนเองเป็นอย่ างยิ่ง แต่สิ่งที่มันทำได้ ก็เพียงแค่รอ รอ และก็รอ เท่านั้น อยู่ๆ ท่วงทำนอง ที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก

ก็แว่วดังขึ้นมา เรือลำหนึ่ง บรรทุ ก แข่งขัน เป็นจำนวนมากผ่ านมา

ซื่อสั ตย์ จึงตะโกน เรียกแข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือ ของคุณ ได้ไหมคุณเป็นใคร

คุณมีประโยชน์แค่ไหน กับพวกเราแข่งขัน ตะโกนถามม าซื่อสั ตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก

เพราะเกรงว่า จะพลาดโอกาส เหมือนทุ กครั้งที่ผ่ านมา แต่ซื่อสั ตย์ก็คือซื่อสั ตย์

ผมคือซื่อสั ตย์ห๊าคุณคือซื่อสั ตย์ หากพวกเรา มีคุณอยู่ด้วย

เราจะแข่งขันเอาชนะอะไร กับใครที่ไหนได้ พูดเสร็จ ก็หันหัวเรือจากไปอย่ างรวดเร็ว

ในขณะที่ซื่อสั ตย์กำลังสิ้นหวังนั่งคอต ก อยู่ๆก็มีน้ำเ สียง อันเมตตาดังขึ้น ว่าลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิด

เมื่อซื่อสั ตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้ เ ฒ่ า ผมขาวโพลนคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ

“ฉันคือผู้ เ ฒ่ า แห่งก าลเวลา ทำไม ท่านต้องมาช่วยผมครับซื่อสั ตย์ถามออกไป ด้วยความสงสัยมีแต่ ก าลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่า

ซื่อสั ตย์มีค่ามากเพียงใดผู้เ ฒ่ าแห่งก าลเวลา พูดออกไปด้วย รอยยิ้ม บนทางกลับคืนฝั่ง

ผู้เ ฒ่ าแห่งก าลเวลาได้พูด กับความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่ม อยู่กลางทะเ ล ว่าเจ้าทั้งหลายจงจำไว้

หากปราศจากซื่อ สั ตย์แล้ว ความสุข จะอยู่ได้ไม่นาน ตำแหน่งที่ได้มาก็

เป็นตำแหน่งจอม ป ล อ ม การแข่งขันก็มีแต่จะล้ มเหลวไม่เป็นท่า

ขอบคุณที่มา : khoddeeja