มันมีจริง ๆ นะคนที่ทำงานเก่งๆ แต่ต้องลาออกเพราะเพื่อนร่วมงานไม่ดี

เชื่อว่ามีหลายคน ที่ตั ดสินใจลาออกจากงานที่ตนเองรัก เพื่อสังเวยให้กับ

สังคมที่มีแต่คนร้ า ย ๆในองค์กร โดยที่เจ้านายไม่ได้ปกป้องลูกน้องที่ดีเลย

 

แต่กลับนิ่งเฉย ปล่อยเนื้อร้ า ยนั้นไว้ในองค์กร และมีหลายบริษัทที่ต้องเสี ย

พนักงานดี ๆ ไป เพียงเพราะมีตัวร้ ายในองค์กร แต่ก็ไม่สามารถจัดการอะไร

 

ได้ คนดีๆ คนเก่งๆ ก็ลาออกไปกันหมด

หลาย ๆ คน อาจตอบได้เต็มปากเต็มคำว่า” ใช่ เพราะฉันรักงานของฉันมาก ”

พวกเขาไม่ได้มีปัญหากับงานที่หนักเลย ถึงแม้ว่างานนั้นจะหนักแค่ไหนก็

ลุยได้ แต่บางครั้งการทำงานกับคนแ ย่ ๆ ก็อาจทำให้เขาหมดไฟที่จะไปต่อ

 

กับองค์กร จนในที่สุดเขายอมละทิ้งงานที่เขารัก เพื่อสังเวยให้กับคนเหล่านี้

ได้เสมอ เมื่อเจ้านายไม่จัดการอะไรเลยสักอย่ าง บอกอะไรก็ดูเหมือนว่าจะ

ไม่ตักเตือน หรือไร้ซึ่งการพัฒนาตนเองของคน ร้ า ย ๆ คนนั้น แล้วที่มันดู

 

เ ล ว ร้ า ย ไปกว่านั้นก็คือ คน ร้ า ย ๆ เหล่านั้น กลับเป็นเจ้านายของเขาเสี ย

เอง และยังเป็นคนที่ทำให้บรรย ากาศการทำงานมันแย่ไปกว่าเดิมอีกด้วย

 

“ คนในองค์กรระดับสูง ” คือ ชนชั้นเจ้านาย

มีผลมากต่อการที่วัฒนธรรมองค์กรจะเปลี่ยน หรือไม่เปลี่ยน

ถ้าคุณเห็นบุคคลหรือกลุ่มคนที่เป็นเนื้อ ร้ า ย ขององค์กรด้วย

 

พฤติกร รมที่ไม่เหมาะสม แต่คุณยังคงนิ่งเฉย ไม่ทำอะไรเลย สุดท้าย…

คนดี ๆ ที่ทำงานเก่ง ๆ เจ๋ง ๆ ก็จะลาออกไปกันหมด

 

เพราะพวกเขาทนสภาวะแวดล้อมในการทำงานแย่ ๆ นั้นไม่ได้

แต่ที่เจ้านายนิ่งเฉย บางครั้งเขาอาจมองเห็นปัญหา แต่เขาทำเป็น

 

ไม่เห็น เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเดือดร้อนตามไปด้วย หรือไม่ยอมลง

ไปเล่นในส ง ค ร า มก า ร เ มื อ ง ของลูกน้อง เพื่อเอาตัวรอดให้

ตนเองนั้นป ล อ ด ภั ย ไม่แตะลง “ ปัญหาคน ”ทั้งๆที่มันกำลังจะ

 

เป็นปัญหากระทบไปถึงงานเสี ยด้วยซ้ำ

ความพ ย า ย า มของเจ้านายในการแก้ปัญหาคนสะท้อนถึงความ

ตั้งใจที่จะเปลี่ยนวัฒนธรรมองค์กร และสิ่งแวดล้อมในการทำงาน

 

ให้น่าอยู่ขึ้น ซึ่งจะช่วย HR ขับเคลื่อนได้ดีมาก ด้วยความร่วมมือกัน

การ report และ feedback ต่างๆ จากกลุ่มคนที่สร้างปัญหาให้เพื่อน

 

ร่วมงาน และพฤติก ร ร มที่ไม่พึงประสงค์ในคำพูดและการกระทำ

เหล่านี้มันทำให้การทำงานไร้ความเป็นทีม จะหาความเป็นทีมได้

 

จากคนทำงาน ก ร่ า ง ๆ ในที่ทำงานที่ไม่สนใจการอยู่ร่วมกับผู้อื่น

หรือการสร้างวัฒนธรรมที่ดีในองค์กรคงหาไม่ได้อีกแล้ว และถ้าเรา

 

พ ย า ย า มแล้วที่จะแก้ไข แต่คนเหล่านั้นไม่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

ผู้บริหารและ HR ควรต้องตัดสินใจอย่ างใดอย่ างหนึ่งที่เ ด็ ด ข าด

 

มากพอ ไม่อย่ างนั้นแล้ว เขาจะเสี ยคนฝีมือดี ที่เป็นเส้นเ ลื อ ด ใหญ่

ขององค์กรไปเรื่อยๆ จนเหลือไว้แค่ “ เจ้าที่ข า โ จ๋ ” ที่ทำตัวยิ่งใหญ่

 

แต่ไม่ทำงาน และไม่เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดี แล้วก็ยังคงเก็บเอาไว้ใน

องค์กร ยอมจากไปเพื่อแลกกับ สุ ข ภ า พ จิตของตนเอง คนเราใช้

 

เวลาในที่ทำงานปีหนึ่งๆ มากกว่าได้หยุดอยู่บ้านเสี ยอีก

ลองคิดดูนะ…บางคนอยู่ออฟฟิศมากว่าอยู่บ้านเสีย อีก

หลายคนรักงาน ยอมทำงานโดยไม่รับโอที ยอมสละเวลา

ทุกอย่ าง แต่กลับได้เพื่อนร่วมงานร้ า ย ๆ ก็ไม่อ ย า กอยู่หรอกนะ

 

บอกตรง ๆ เลย มันทำให้สุ ข ภ า พ จิตเราเสี ย ที่ให้เขาแลกชีวิตการ

ทำงานกับการต้องเป็นบ้ ากับคนในงาน เมื่อเขาลองชั่งน้ำหนักแล้วว่า

 

สิ่งนั้นมันไม่คุ้ม สุดท้าย… เขาก็เลือกลาออกไปดีกว่า…

เพราะมันแลกกับสุ ข ภ า พ จิตที่ดีกลับมา และมันทำให้คุณค่าในการ

ใช้ชีวิตในที่ทำงานของเขากลับมาด้วย เมื่อได้ทำงานที่รัก และได้เจอ

เพื่อนร่วมงานที่น่ารักอยู่ร่วมไปด้วยกัน มันทำให้โลกของการทำงาน

 

น่าอยู่มากขึ้น ดูเป็น teamwork งานก็สำเร็จ ความสัมพันธ์ก็ดี ความสุขก็กลับมา

แต่ปัญหาคือ การลาออกไปหาที่ใหม่นั้น ก็ไม่ได้รับประกันว่าเราจะไม่เจอ

 

คน ร้ า ย ๆในองค์กรอีกนะ แต่ก็ขอภาวนาละกันว่าอย่ าให้เจออีกเลย และ

ก็ขอให้ได้เจ้านายดี ๆ ที่สามารถจัดการกับผู้ ร้ า ย ในคราบเพื่อนร่วมงานได้

ให้เราได้ และเจ้านายก็อย่ าเป็นผู้ ร้ า ย เสี ยเองด้วยเถิด…