ก่อนที่ไม่มีเขา เราก็เคยอยู่ได้

บางคนคิดว่าการที่หลบแสงแดดรักที่กำลังแผดเ ผาไปอยู่ใต้ร่มเงาของวัดแล้ว

ทำให้ไม่คิดอะไรเพราะไม่มีสิ่งมากระทบเหมือนการที่เราหนีปัญหาก็ดูจะมีความจริงอยู่ส่วนหนึ่งค่ะ

เพราะบรรย ากาศในวัดย่อมสงบเย็นช่วยเกื้อกูลจิตเรา มีกำแพงวัดเป็นปราการลดความรุ นแรง

จากการไหลปะทะเข้ามาของกระแสกิเลสอันเชี่ยวกรากภายนอก

แต่ทั้งนี้ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใดก็ตาม ถ้าจิตเราไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน คอยพะวงคว้านหาคล้อยตามภาพในอดีต

แม้ย ามเผลอสติเพียงชั่ วพริบตา ก็พร้อมที่จะกระเทือนไหวปรุงแต่งไปตามสิ่งที่มากระทบอยู่ตลอดเวลาแล้ว

ทุ กข์ก็บังเกิดขึ้นได้ทุ กแห่งหน

เมื่อทราบว่า จิตเราขา ดกำลังที่จะต้ านทาน ยังมีความอ่อนไหว..อ่อนแอ ต่อสิ่งกระทบแม้เพียงเล็กน้อย

ก็พึงป้องกันเหตุอันจะเกิดเ สีย ปิดช่องทางอันจะทำให้ทุ กข์กำเริบ

สิ่งใดที่พึงเลี่ยงได้ก็หลีกเลี่ยง ไม่จดจ้องมอง ไม่รับรู้รับฟัง เรื่องราวของเขาโดยไม่จำเป็น

ยุติจิตที่สอดส่ายค้นหา ไม่ให้ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นี้เป็นประตูให้ทุ กข์คืบคลานเข้ามา

ทุ กครั้งที่เผลอไผล ก็รีบดึงสติของตัวเองกลับมา หายใจเข้าออกแรง ๆ ให้รู้ตัวโดยไว…

ถามตัวเองว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ ถ้ารู้สึกว่าจิตฟุ้งซ่านเกินระงับ ก็เอนตัวพักบนเก้าอี้ แล้วหลับตาลง ค่อย ๆ ผ่อนคลาย

หายใจเข้าช้า ๆ และผ่อนลมหายใจออก มีสติรู้อยู่ที่ลมหายใจของเรา รู้ว่าเรากำลังหายใจเข้า-ออก

มีลมผ่ านเข้าออกทางช่องจมูก…สักพักหนึ่งจิตเราก็สงบระงับ เบาสบายขึ้น

จะเห็นว่า เรายังมีลมหายใจ หายใจเองได้อยู่…แม้ไม่มีเขา ก็ไม่ได้ทำให้ลมหายใจของเราหมดไป

ถ้าเป็นเช่นนั้น เราจะนำชีวิต อนาคต และความสุขทั้งมวลของเราไปฝากไว้กับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นเพียงคนรักในอดีตทำไม

ปัจจุบัน เขาไม่ใช่คนรักของเรา ไม่ใช่สามีของเราแล้ว ไม่ใช่ผู้ที่เราควรไปอาลัยหา…

ก่อนหน้าที่มาจะเป็นสามีเรา เขาก็เป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง

ซึ่งครั้งนั้นเราก็มีชีวิตของเราอยู่มาได้ด้วยลมหายใจตัวเอง และมีชีวิตที่เป็นปกติสุข

ขอบคุณที่มา : getwellsoonxoxo