อย่ าเที่ยวไปดูถู กคนอื่น ไม่มีอาชีพใดต่ำต้อยหรอก

เด็ กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลาเรียนเก่งมากได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็ ก

จนจบด็อกเตอร์ จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน บ้านของเ ด็กหนุ่ม อยู่อีกฟากหนึ่ง

ของทะเลสาบสงขลา ต้องนั่งเรือแจวข้ามไปใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่ วโมง

เรือที่ติ ดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง? ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก

มันห่างไกลความเจริญมีแต่เรือแจวโอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุง โบราณมาก

ที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีกไปส่งผมฝั่งโน้น

เอาเท่าไรลุง? 80 บาท โอเค..ไปเลยลุง..ในขณะที่ลุงแจวเรือหนุ่มนักเรียนนอก

ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้า ความศิวิไลซ์ของอเมริกาให้ลุงฟัง เมืองไทย

เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง?

ทำไมไม่พัฒนาทำไมไม่ทำตามเขาให้ทัน? ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์

ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม? ลุงไม่รู้หรอกใช้ไม่เป็นโอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ

ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25% แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลก ตอนนี้เป็นยังไง?

ลุงไม่รู้หรอกลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50% ลุง..ลุงรู้เรื่อง

นโยบายการค้าโลกไหม? แล้วเรื่องดาวเทียมล่ะรู้ไหมลุง?

ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย ชีวิตของลุงรู้อยู่อย่ างเดียวว่าจะทำยังไงถึงจะแจวเรือ

ให้ถึงฝั่งโน้นถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ชีวิตของลุงหายไปแล้ว 75% พอดีช่วงนั้น

เกิดลมพายุพัดมาอย่ างแรงคลื่นลูกใหญ่มากท้องฟ้ามืดครึ้ม

นี่..พ่อหนุ่มเรียนหนังสือมาเยอะจบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ

ลุงอย ากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม? ได้..จะถามอะไรหรือลุง?

เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม? ไม่เป็นหรอกลุงงั้นชีวิตของเอ็งกำลัง

จะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม อ่ านแล้วนั่งยิ้มคนเดียว

เพราะนิทานง่าย ๆ เรื่องนี้สอนให้คิดอะไรได้มากมาย

ขอบคุณที่มา : staylifeth