น้ำลืมอดีต สำหรับหญิงสาวผู้ที่ต้องการลืมอดีตที่แสนลำบากใจ อย ากให้ทุ กท่านอ่ านให้จบนะคะ
มีหญิงสาวคนหนึ่งเธอมีอดีตที่แสนเ ลวร้ าย เ จ็บช้ำ และขื่นขม
จึงอย ากที่จะลบมันออกจากความทรงจำ แต่ไม่ว่าจะทำอย่ างไรก็ไม่สามารถลืมเลือนไปได้
ทำให้ชีวิตของเธอ ต้องระทมทุ กข์เป็นอย่ างมาก เพราะแม้ปัจจุบันเธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว
แต่เหตุการณ์ในอดีตที่ผ่ านมาแล้วนั้น เมื่อนึกถึงทีไร ก็ทำให้ต้องป วดร้ าวใจเสี ยทุ กที
“อดีตที่ผ่ านมาของเรานั้น เสมือนรอยด่างพร้อยในชีวิต หากสามารถลบอดีตที่แสนขื่นขมออกไปได้
เหมือนกับว่าไม่เคยมีเรื่องร้ ายเกิดขึ้นกับเรามาก่อนเลยก็คงจะดี
ชีวิตของเราคงจะมีความสุขเหมือนกับคนอื่นเขาเสี ยที”
“หากโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ที่เมื่อดื่มแล้ว สามารถลืมอดีตได้ เหมือนดั่งใน นิทานก็คงจะดี”
เพื่อนบ้านของหญิงสาวได้ยินเข้าพอดี จึงได้พูด กับหญิงสาวว่า
“ได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนาผู้หนึ่ง ท่านสามารถช่วยเหลือ ผู้ต กทุ กข์ได้ย ากได้ทุ กเรื่อง
บางที.. ท่านอาจจะมีน้ำลบอดีต เหมือนดังในนิทานก็เป็นได้ ลองเดินทางไปให้ท่านนักพรต ช่วยเหลือดูสิ”
เธอจึงตัดสินใจ เดินทางไปยัง เขาปัญญายุทธ
หญิงสาว “ขอประทานโ ทษ ท่านนักพรต เฉินกุ้ยเซียง อยู่หรือไม่คะ”
นักพรต “ข้าเอง.. มาหาข้า มีเรื่องเ ดือดเ นื้อร้อนใจอะไรอย่ างนั้นหรือ” นักพรตเฉินกุ้ยเซียง ถามด้วย ความเมตตา
“คารวะท่านนักพรต ข้าน้อยมีเรื่องทุ กข์ใจเป็นอย่ างมาก จากอดีตอันแสนเล วร้ ายที่ข้าได้พานพบมา
แม้จะพย าย ามลืมเลือนสักเพียงใดก็ไม่อาจลืมได้” หญิงสาวเอ่ย
“ถึงแม้จะเป็นอดีตที่เล วร้ าย แต่เมื่อมันผ่ านมาแล้ว เหตุใดมันจึงยังทำให้แม่นางทุ กข์ใจได้อีก” นักพรตเอ่ยถาม
“เพราะอดีตในครั้งเก่านั้น เป็นเหมือนรอยด่างพร้อยที่คอยตอกย้ำ ให้นึกถึงแต่เหตุการณ์เก่า ๆ ตลอดเวลา
แม้ปัจจุบันจะมีชีวิตที่ดีเพียงใด แต่เมื่อนึกได้ว่า เคยมีอดีตที่เ ลวร้ าย ก็ทำให้ข้าน้อย มิอาจมีความสุขกับปัจจุบันได้เลย”
หญิงสาวคุ กเข่าลง แล้วเอ่ยต่อไปว่า
“ข้าทุ กข์เหลือเกิน ท่านนักพรตพอมีทางช่วยเหลือข้าได้หรือไม่” หญิงสาวเอ่ยด้วยสีหน้า ทุ กข์ระทม
นักพรต “แม่นางโปรดยืนขึ้นก่อน แล้วเชิญตามข้ามา”
เฉินกุ้ยเซียงให้หญิงสาวไปที่โต๊ะ และได้นำกาน้ำกับถ้วยใบหนึ่งออกมา ซึ่งในถ้วยใบนั้นมีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
นักพรตบอกกับหญิงสาวว่า “แม่นาง โปรดดื่มน้ำในถ้วยนี้เถิด”
“หรือนี่จะเป็น น้ำลืมอดีต” หญิงสาวรำพึง
“หากเจ้าจะเรียกเช่นนั้นก็ย่อมได้”
หญิงสาวจึงหยิบถ้วยน้ำมาดื่มด้วยความดีใจ แต่เมื่อน้ำในถ้วยได้สัมผัสกับปากของหญิงสาว
เธอก็รีบวางถ้วยใบนั้นลงทันที เพราะน้ำที่ดื่มนั้น มีรสเค็มเป็นอย่ างมาก
“ท่านนักพรต ท่านเอาน้ำอะไรมาให้ ทำไมจึงมีรสชาติเค็มปี๋เช่นนี้” หญิงสาวโวยวาย
“ต้องขอโ ทษด้วย ถ้าอย่ างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไปในถ้วยอีกสักหน่อยนะ เผื่อรสชาติจะดีขึ้น”
พูดแล้วนักพรต ก็รินน้ำเปล่าจากในกาเพิ่มอีก
“แม่นางลองดื่มดูอีกทีสิว่า รสชาติ ดีขึ้นรึยัง”
หญิงสาวหยิบน้ำในถ้วยขึ้นดื่มอีกครั้ง “ค่อยยังชั่ วแล้วค่ะ รสชาติพอกินได้ แต่ยังมีรสเค็มอยู่บ้าง”
“ถ้าอย่ างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไปในถ้วยอีกสักหน่อยนะ ” นักพรตรินน้ำเปล่าลงไปอีก
“น้ำในถ้วยนี้มีรสจืด จนแทบไม่หลงเหลือความเค็มอีกแล้ว ดื่มได้สบายเลย” หญิงสาวเอ่ย หลังจากดื่มน้ำอีกครั้ง
ทันใดนั้นหญิงสาว ก็เข้าใจ ในทันที
นักพรตเอ่ยกับหญิงสาวว่า
“อันว่าอดีตที่แสนเล วร้ าย ก็เปรียบเหมือนดั่งเกลือในน้ำที่มีรสเค็ม ทำให้มิอาจดื่มกินได้
แต่หากเราหมั่นเติมสิ่งดี ๆ ลงไป เหมือนเราเติมน้ำเปล่าเข้าไป ย่อมทำให้น้ำที่มีรสเค็มมาก ค่อย ๆ จางลง”
“จนในที่สุด ก็กลายเป็นน้ำที่เราสามารถดื่มกินอย่ างมีความสุขได้ เพียงแม่นางหมั่นเติมสิ่งดี ๆ ให้กับชีวิต
ไม่เติมสิ่งร้ าย ๆ เข้าไปอีก ก็จะทำให้อดีตที่แสนเ ลวร้ าย ด้อยค่า ด้อยราคาลงไปเอง”
“ถึงแม้ว่ามันจะยังอยู่ก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจให้กับเราได้ เพราะมันเจือจางลงแล้วนั่นเอง”
ขอบคุณที่มา : ส ถ า นี ค ว า ม สุ ข
