ถ้ามีลูก จงสอนเขาให้รู้จักความลำบากบ้าง แม้เราจะร วยแล้วก็ตาม
แต่จงสั่งสอน อบรมเขาว่าเม็ดเ งินที่หามา กว่าจะได้แต่ละบาท
เราต้องแลกด้วยอะไรมาบ้าง ทั้งแรงงาน ทั้งเวลา ทั้งความคิด
จงสอนให้ลูกรู้จักหาเ งินด้วยตัวเองบ้าง หากเขาอย ากได้อะไร
จงบอกให้เขาเก็บเงิ นค่าขนม ประหยัดอดออมเพื่อซื้อเองบ้าง
เพราะอะไรที่เขาซื้อด้วยตัวเอง จะทำให้เขาเห็นคุณค่าของเงิ นมากขึ้น
วันนี้เรามีตัวอย่ างบทความดี ๆ เป็นเรื่องราวของครอบครัว
บ้านหลังติ ดกันที่สอนลูกแต กต่างกันอย่ างสิ้นเชิง
บ้านหลังแรก… “ขายอาหารตามสั่ง”
บ้านอีกหลังติ ดกัน… “ให้เช่าวีดีโอ”
บ้านอาหารตามสั่งมีลูกคนนึง
บ้านให้เช่าวีดีโอ ก็มีลูกรุ่นราวคราวเดียวกัน
หลังเลิกเรียน ลูกบ้านตามสั่ง…จะมาช่วยแม่ขายอาหาร
เก็บจาน เสริฟอาหาร ให้ลูกค้าถึง 3 ทุ่มทุ กวัน
บ้านให้เช่าวีดีโอ… ลูกนั่งเล่นเกมส์อยู่ชั้นสอง เวลาหิวขาว ตะโกนลงมา
สั่งให้ป๊ะป๋าไปซื้อข้าวร้านติ ดกันมาให้ถึงห้อง
ลูกร้านตามสั่ง… อย ากได้มอไซค์ จะขับไปโรงเรียน กว่าจะได้ ปาเข้าไป ม.6 เทอมสุดท้าย
เพราะแม่ให้ค่าแรงวันละ 100 ที่ช่วยงานที่ร้าน อีก 40 ให้ค่าขนมไปโรงเรียน อย ากได้เก็บเ งินซื้อเอา
ลูกร้านวีดีโอ…โทรศัพท์วัน ทู คอล ออกมาใหม่ ๆ แค่ขอแม่ให้ซื้อเขาก็มีถือไปโรงเรียนคนแรก (มีก่อนครูด้วยซ้ำ)
ลูกร้านตามสั่ง… เส าร์ อาทิตย์ ต้องไปตลาดแทนพ่อ ไปซื้อของด้วยตัวเองมาที่ร้าน
ลูกร้านวิดีโอ… เส าร์ อาทิตย์หยิบเ งินในเก๊ะ ไปดูหนังเดินห้างกับเพื่อน
วันนึง…สองบ้านไปท อดผ้าป่าต่างจังหวัด ขากลับพ่อแม่ทั้งสองคนรถคว่ำเ สียชีวิต
ลูกร้านตามสั่ง… เรียนจบ ม.6 ได้ใช้มอไซค์ที่หามาจากค่าแรงตัวเอง
ไปตลาดซื้อของมาขายเปิดร้านตามสั่งเลี้ยงน้อง
ลูกร้านวิดีโอ… จบ ม.6 ได้ ใช้เ งินที่พ่อแม่ทิ้งไว้จนหมด ในไม่กี่ปี สุดท้ายบอกขายตึก
ลูกร้านตามสั่ง… เห็นลูกร้านวีดีโอติ ดป้ายขายตึก
เขาเอากำไรและเงิ นเก็บของพ่อแม่ ไปซื้อตึกติ ดกันไว้
ลูกร้านวีดีโอ… ได้เ งินไปหลายล้าน ผลาญจนสนุก
ลูกร้านตามสั่ง… ทุบผนังให้เป็นร้านเดียวกัน
ขย ายโต๊ะมากขึ้น ทำให้ลูกค้ามากขึ้น ขายดีกว่าเดิม
ไม่กี่ปีลูกร้านตามสั่งมีชีวิตดีขึ้น เพราะขายของดี
ส่วนลูกร้านวีดีโอ… ใช้เงิ นหมดจนต้องไปรับจ้าง
คนนึงเคยสุขสบายไปลำบาก
จากคนเคยลำบาก กลายเป็นสุขสบาย
คนนึงเคยอย ากได้ทุ กอย่ าง แค่เพียงชี้นิ้ว
อีกคนกว่าจะได้อะไรมา ต้องทำและสร้างมันด้วยตัวเอง
สุดท้าย หลังจากพ่อแม่จากไป แต่ละคนก็มีชีวิตตามที่พ่อแม่เลี้ยงมา
“ทนเห็นลูกลำบากวันนี้ไม่ได้”
“ก็อย่ าหวังว่าลูกจะสบายในวันที่คุณจากลา..”
ตราบใดที่เรามีอายุไม่ถึงพันปี
ต้องสอนลูกให้รู้ผิดชอบชั่ วดี
รู้จักความย ากลำบากของชีวิตตั้งแต่วันนี้
คุณก็รู้ดีไม่มีใคร อยู่หาเ งินให้ใครใช้ไปตลอดชีวิตได้
แล้วทำไม…ไม่สอนเขาหาเงิ นใช้เอง ตั้งแต่วันนี้…?
ขอบคุณที่มา : chayend
