ให้อภั ยกับให้โอกาสนั้นคนละเรื่องกัน การให้อภั ยคือการยกโ ทษทางจิตใจในสิ่งผิด
ที่เขาทำต่อเราการให้อภั ยมีสองระดับ
ระดับแรกคือ ให้อภั ยเมื่อรู้สึกว่า เขารับผิดและแก้ไขอย่ างดีแล้ว
เมื่อคนคนหนึ่งทำไม่ดีกับเรา และเขาได้รับโ ทษของความผิดนั้น
เขาพย าย ามชดใช้ ต่อสิ่งนั้น เขาขอโ ทษ เขาแก้ไข เขาชดใช้ เขาเสี ยใจ
ทำให้ความรู้สึกของความโกรธแค้นของเราบรรเทา เรารู้สึกว่าเราให้อภั ยเขาได้เราจึงให้อภั ย
ระดับที่สองคือ ให้อภั ยโดยไม่ขึ้นกับว่า คนที่ทำผิดนั้นจะเป็นอย่ างไร
จะเสี ยใจจะชดใช้จะรับโ ทษหรือเปล่า แต่เราก็ให้อภั ยเขาได้
ทั้งสองอย่ างนี้ล้วนต้องใช้เวลา และการตัดสินใจด้วยกันทั้งนั้น
แต่อย่ างที่สองย ากกว่า บางครั้งเราไม่ให้อภั ยบางคน เพราะคิดว่าเราทำไม่ได้
มันย ากเกินไป มันหนักหนาเกินไป หรือไม่เราก็รู้สึกว่า
เราไม่อย ากให้อภั ย เราจะเก็บความโกรธแค้นนี้ไว้
เพราะเขาไม่สมควรได้รับการให้อภั ย แต่ในขณะเดียวกันนั้น
เรากลับไม่รู้ตัวว่า จิตใจที่โกรธแค้นนั้น มาพร้อมกับการกัดกินหัวใจ
และมันทำร้ ายเราเสมอ ไม่เคยทำร้ ายคนที่ทำผิดกับเราเลย
มันคือย าพิ ษที่เราดื่มเข้าไปทุ กวัน และตั้งจิตปณิธานว่าทุ กครั้ง
ที่เราดื่มย าพิ ษนั้น จะทำให้คนที่เราโกรธแค้นนั้นต าย ซึ่งมันไม่ใช่การให้อภั ยไม่ได้
ทำให้เขาพ้นผิด แต่ทำให้เราพ้นจากจิตใจที่เคี ยดแ ค้น และเจ็ บป วดต่างหาก
มันแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่มันปลดปล่อยเราจากที่คุมขัง จองจำไปสู่อนาคตที่สดใสกว่า
คนที่ทำได้คือ คนที่ชนะไม่ใช่พ่ายแพ้ จริง ๆ แล้วการให้อภั ย กับการให้โอกาส
เป็นคนละส่วนกัน เราให้อภั ยแต่ไม่ให้โอกาสได้ เพราะการให้อภั ย
คือการยกโ ทษทางจิตใจ ที่ปลดปล่อยตัวเราจากการถูกทำร้ ายทางใจ
แต่การให้โอกาส ต้องมาพร้อมกับการพิสูจน์ตัวเองของคนทำผิด
ถ้าคนทำผิด ไม่ได้กลับใจไม่ได้เสี ยใจ เราไม่จำเป็นต้องให้โอกาสเสมอไป
และบางครั้ง เขายังต้องรับโ ทษจากความผิดนั้น แต่ส่วนของเรานั้น
แค่เดินออกมาแล้วยกโ ทษให้เขา ออกจากที่คุมขังแห่งความแค้นใจ
เอาชีวิตของเรากลับคืนมาใหม่เป็นของเรา
และเอาไปใช้ให้มีความสุข กับการเริ่มต้นใหม่ดีกว่า
การให้อภั ยทำให้เราได้ชีวิตของเรากลับมา
ขอบคุณที่มา : long-oie
