สำเร็จสักเท่าไหร่ ก็ต้องกตัญญูต่อพ่อแม่

ไม่ว่าตอนนี้จะมีชีวิตดีแค่ไหน ประสบความสำเร็จสักเท่าไหร่ ก็ต้องกตัญญูต่อพ่อแม่!

คนจีนโบราณกล่าวไว้ ลูกไปทำงานต่างประเทศ “เลี้ยงเสี ยเปล่า”,

ลูกได้ดิบได้ดีมีชื่อเสี ยง “เลี้ยงให้คนอื่น”, ลูกไม่มีหน้ามีตาอยู่กับพ่อแม่ แ ก่แล้วก็พึ่งพาได้

ทำไมถึงพูดแบบนี้ ? เพราะว่ายิ่งลูกก้าวหน้า ก็ยิ่ง “ห่างออกไป” ไปได้ดิบได้ดีในต่างที่ต่างถิ่น

แม้ว่าจะส่งเ งินกลับมาเสมอ แต่ก็ทดแทนความอบอุ่นของการอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้

ไม่สามารถตอบแทนบุญคุณได้จริง ๆ มีแค่ลูกที่ไม่ได้มีหน้ามีตา ถึงจะทำงานอยู่แถวบ้านเกิด

อยู่กับพ่อแม่ แม้ว่าจะไม่มีเงิ น แต่ก็อยู่เป็นเพื่อนทุ กวัน ดูแลพ่อแม่ตอนแ ก่

เทียบกันแล้ว ลูก ๆ ที่ได้ดิบได้ดี แสดงความกตัญญูด้วยวัตถุ ในขณะที่ลูกที่ไม่ได้มีหน้ามีตา

แสดงความกตัญญูด้วยการเอาใจใส่ โดยเฉพาะครอบครัวที่มีพี่น้องเยอะ ก็จะยิ่งเห็นชัด

ถ้าเป็นลูกคนเดียว ลูกไป ๆ มา ๆ ปีละไม่กี่ครั้ง คนแ ก่อยู่บ้านก็เหงา

พวกเรามักจะพบว่า ลูกที่ได้ดิบได้ดี จะเป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่ตั้งแต่เล็ก ๆ

ได้รับความใส่ใจและความรักมากกว่า เป็นความภาคภูมิใจของพ่อแม่

เวลามีแขกบ้าน หรือพ่อแม่พาไปพบญาติพี่น้อง

ก็มักจะชมลูกที่เรียนดีไม่หยุด เวลาพูดก็เสี ยงดังโดยไม่รู้ตัว

ส่วนลูกไม่มีหน้ามีตา ก็ไม่ใช่คนโปรดของพ่อแม่ เป็นคน “ไม่มีประโยชน์” ในสายตาพ่อแม่

มักจะโดนดุโดนตีอย่ างหลีกเลี่ยงไม่ได้ บางครั้งพ่อแม่มักจะละเลย

คิดว่า “ขายหน้า”, “เลี้ยงเสี ยข้าวสุก”

ตอนที่พ่อแม่มอบ “ความรัก” ให้กับลูกที่มีหน้ามีตา พวกท่านก็ค่อย ๆ อายุมากขึ้น

เงิ นท องก็เริ่มหมดไป เพื่อส่งเสี ยให้ลูก ๆ เรียนหนังสือ

จากนั้นพ่อแม่ก็เอาของเหลือ ๆ ไม่กี่อย่ าง ยกให้ลูกที่ตนเห็นว่าไม่ได้ความ

ทำให้ลูกประเภทนี้ไม่เคยได้อะไรเลย ทำได้แค่ทำงานบ้านหาเลี้ยงชีพไปวัน ๆ ใช้ชีวิตอย่ างย ากลำบาก

“ญาติที่อยู่ห่างไกลเทียบไม่ได้กับเพื่อนบ้าน” เมื่อพ่อแม่แ ก่ตัวลง จะฝากความหวังไว้ที่ใคร?

คิดว่าเงิ นท องจะแทนที่ความเอาใจใส่ หาข้าวหาน้ำให้กินได้มั้ย ? แม้ว่าจะมีเ งินไปอยู่บ้านพักคนชรา

ก็รู้สึกว่างเปล่า เหงาอย่ างเลี่ยงไม่ได้ มีลูก ๆ ที่รับพ่อแม่ไปอยู่ด้วยกันในเมือง แต่พ่อแม่ก็ไม่คุ้นเคย

หรืออาจจะเกิดปัญหาระหว่างวัย อยู่ด้วยกันไม่รอด ต่อให้บ้านใหญ่โตหรูหราแค่ไหน

ก็สู้บ้านตัวเองไมได้ คนชราส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะแ ก่อยู่ที่บ้านตัวเอง

พ่อแม่แ ก่แล้ว ไม่มีลูก ๆ คอยดูแล แม้ว่าจะมีลูก ๆ บางคนเถียง

“พ่อแม่เลี้ยงพวกเรามา เราเป็นสายเลื อดของท่าน” จะใจร้ ายไม่ดูแลท่านได้ยังไง

ถ้าคุณไปได้ดิบได้ดีมีหน้ามีตา อย่ าลืมกลับบ้านบ่อย ๆ กลับไปดูแลพ่อแม่

เงิ นท องเทียบไม่ได้กับเวลาที่ไปอยู่ข้าง ๆ

ขอบคุณที่มา : kubkhao