ไม่ว่าจะโตแค่ไหน ก็ยังต้องการแม่อยู่ดี

“ในโลกอันหนาวทรวงลวงหลอกนี้ ช่างไม่มีธารรักอันศักดิ์สิทธิ์ ที่ซึมซาบดื่มด่ำอมฤตเหมือนในจิตของแม่รักแท้จริง”

 

บางครั้งแม่มองดูเรา ภูมิใจ ดีใจ และเสี ยใจกับสิ่งที่เราทำ

ชีวิต ก็เป็นอย่ างนี้ ใกล้หมดเวลาของแม่เต็มที สายลมพัดผ่ านเบา ๆ แล้วชีวิตของคนที่รักเราที่สุด…ก็ดับไป

แด่ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ทั่วทั้งโลก ขอให้ลูกทุ กคนอ่ านแล้วคิดตาม

ความรักของแม่ยิ่งใหญ่เสมอ และมันจะเป็นเช่นนี้ไปชั่ วกัลปาวสาน

หากจะนึกถึงผู้หญิงสักคนนึง ที่เราควรที่จะรักมากที่สุด

ก็คงเป็นใครไปไม่ได้หรอก นอกจาก “แม่” ของเราเอง

คนที่อุ้มท้องดูแลเรามาตลอด 9 เดือน ด้วยความย ากลำบาก

ยอมอดทนห้ามกินอาหารของโปรด เพื่อลูกในท้อง

เพื่อไปกินอาหารที่มีประโยชน์เพื่อลูกที่อยู่ในท้อง

คนที่เมื่อเราตอนเด็ ก ๆ จะร้องไห้กลางดึกแค่ไหน

แม่ก็ตื่นขึ้นมาเพื่อปลอบเรา แม้จะนอนไม่เต็มอิ่ม

คนที่คอยดูแลและห่วงใยเรามากที่สุด แม้เราจะดื้อ

จะซน จะเอาแต่ใจมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่เคยบ่น

จะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้ ที่สามารถยอมแลกชีวิต

เพื่อเราได้ คงไม่มีใครที่จะทำแบบนี้ได้เหมือนแม่เราหรอกนะ

จงรักแม่ของเราให้มากเอาไว้ เหมือนตอนที่เรายังเ ด็ก

ที่แม่คอยดูแล คอยทะนุถนอมเราเป็นอย่ างดีที่สุด

เพราะไม่ว่าเราจะแ ก่ไปมากสักแค่ไหน มีครอบครัว

หรือไม่ก็ตาม เราก็ยังต้องการแม่มากที่สุดอยู่ดีนะ … หากพูดถึงคำว่าแม่ นั่นคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากตั้งแต่เราเกิดมา

แม่ ต้องทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจ เพื่อดูแลลูกจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์

แต่ในทางกลับกัน คือเมื่อลูกยิ่งเจริญเติบโตขึ้น ผู้เป็นแม่ก็เริ่มชรา ร่ างกายก็พลอยทรุดโทรมลงตามลำดับ

จนในที่สุดก็ต้องหยุดพักโดยปริย าย เพราะสังข ารร่ างกายไม่อำนวยให้ทำงานได้เหมือนเมื่อก่อน

แม้ว่าจิตใจจะแข็งแกร่งอย ากทำสักปานใด แต่ไม่อาจฝืนธรรมชาติของสังข ารได้

และด้วยบทบาท หรือ หน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ของผู้เป็นแม่ จึงทำให้แม่เป็นบุคคลที่ศ าสนา

ให้ความยกย่องเชิดชูเป็นอย่ างมาก ซึ่งศ าสนาหรือวัฒนธรรมต่าง ๆ ล้วนมีคำสอนส่วนหนึ่งที่กล่าวถึง

ความรักของแม่ที่มีต่อลูก และการตอบแทนพ ระคุณของลูกต่อผู้เป็นแม่ และศ าสนาที่ประชาชนชาวไทย

นับถือกันโดยทั่วไป ได้แ ก่ ศ าสนาพุทธ ศ าสนาอิสลาม ศ าสนาคริสต์ ศ าสนาพราหมณ์-ฮินดู

และศ าสนาซิกข์ ก็มีการยกเอาเรื่องความรักของแม่ และความกตัญญูของลูก

ต่อแม่มาเป็นหลักคำสอนสำคัญทางศ าสนาด้วยเช่นกัน จึงเป็นหน้าที่สำคัญของลูก

ที่ต้องดูแลผู้เป็นแม่ ซึ่งนี่ถือเป็นการตอบแทนพ ระคุณของแม่อย่ างหนึ่ง

คือ การดูแลแม่ย ามแม่แ ก่ชรา แต่แท้ที่จริงแล้ว การตอบแทนพ ระคุณของแม่

ลูกสามารถกระทำได้ตั้งแต่เมื่อเราเป็นเ ด็ก หรืออาจจะกล่าวได้ว่า การตอบแทน

พ ระคุณของแม่คือ การทำหน้าที่ของลูกให้สมบูรณ์ตามวัยของตนเอง

เช่น เมื่อเราเป็นเ ด็ก หน้าที่สำคัญของลูก ก็คือ การตั้งใจเรียน การเป็นเ ด็กดี

และเชื่อฟังคำสั่งสอนของแม่ และเมื่อเราโตขึ้น จบการศึกษา และมีงานทำ

หน้าที่สำคัญของลูก ก็คือ การดูแลให้แม่มีความสุขสมบูรณ์ทั้งทางร่ างกายและจิตใจ เป็นต้น

เรื่องราวของแม่ ที่ลูกทุ กคนเกือบลืมไปแล้ว

 

1. เมื่อเราเกิดมา เราอาจรู้สึกว่าแม่ของเราแ ก่จัง แต่เราคงลืมไปว่า ครั้งหนึ่งแม่ของเราเคยสาว

เคยสวย เคยเป็นเด็ กวัยรุ่นช่างฝัน แม่ฝันว่า วันหนึ่งแม่จะมีครอบครัวที่น่ารัก มีสามีที่ดี

มีลูกที่ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น แต่ชีวิตไม่ใช่นิย ามที่จะเขียนได้อย่ างใจ

“ช่างมันเถอะไม่เป็นไร” แม่คงคิดอย่ างนั้น เพราะอย่ างน้อยที่สุด ชีวิต ก็พาให้เรากับแม่มาเจอกันจนได้

 

2. นอกจากต้องแบกน้ำหนักเกือบ 15 กิโลกรัม ตลอดระยะเวลาเกือบสิบเดือนแล้ว

ในวันที่เราลืมตาดูโลก ยังเป็นวันเดียวกับวันที่แม่ ต้องเจ็ บป วด ที่สุดในชีวิตเรา

อาจเคยได้ยินมาบ่อย ๆ ว่าการคลอดลูกมันเจ็ บมาก แต่เราไม่มีวันรับรู้ความรู้สึกนั้นได้จริง ๆ

จนกว่าถึงวันที่เราต้องคลอดลูกเอง ลองมองหน้าแม่ของเราในวันนี้

เราอาจลืมไปแล้วก็ได้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยเจ็ บป วดเพื่อให้เราเกิดมา

 

3. แม่ของเราเคยรูปร่างดีกว่านี้ เคยมีผิวพรรณที่เปล่งปลั่งกว่านี้ แม่เคยสวยกว่านี้มาก

จนถึงวันที่มีเรา รูปร่างของแม่ ผิวพรรณของแม่ ไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป เรารู้ใช่ไหมว่า

แม่ต้องแบ่งปันร่ างกายของแม่ เพื่อสร้างร่ างกายของเรา เรารู้ใช่ไหมว่า

หลังจากคลอดเราออกมา เส้นผมของแม่ร่วงเป็นกระจุก ๆ อยู่หลายเดือน

เรารู้ใช่ไหม ถ้าแม่ไม่มีเรา แม่คงจะเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาสวยกว่านี้อีกเยอะเลย

 

4. ในอดีต เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตของแม่ เคยเป็นของแม่เอง แม่จะไปไหนก็ได้

จะทำอะไรก็ได้ จะเที่ยวสนุกหรือทำเพื่อตัวเองแค่ไหนก็ได้ สิ่งนี้ได้เปลี่ยนไป

ตั้งแต่วันที่เราลืมตาดูโลก สองเดือนแรกที่เราเกิดมา แม่ของเราต้องอุ้มเรา ตลอดเวลา

เพราะเราร้องไห้ตลอดเวลา เราตื่นทุ ก ๆ สองชั่ วโมง ขับถ่ ายทุ ก ๆ สองชั่ วโมง

ทำให้แม่ต้องอยู่ใกล้ชิดเรา ไม่มีเวลากิน ไม่มีเวลานอน ไม่มีเวลาไปไหนมาไหน

หนึ่งปีแรก ที่เราหัดเดิน แม่ของเราต้องเดินตามเราตลอดเวลาเพื่อไม่ให้เราเป็นอั นตราย

เงิ นส่วนใหญ่ ถูกใช้เพื่อซื้อของจำเป็นให้เรา ค่าคลอด ค่ารั กษา ค่าฉีดวัคซีน

ค่านม ค่าของ ค่าเสื้อผ้า มันไม่ง่ายเลยสำหรับเงิ นก้อนนั้นที่แม่ของเราเพิ่มเริ่มสร้างเนื้ อสร้างตัว

 

5. เมื่อเราเข้าเรียนอนุบาล แม้มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เรากับแม่ต้องห่างกัน

แต่แม่ก็เป็นห่วงเราอยู่ดีแม่คิดในใจว่า “โอ้โห ค่าเรียนอนุบาลทำไมแพงจัง”

เมื่อแม่คิดได้อย่ างนั้น ทุ กสิ่งทุ กอย่ างที่เป็นของใช้ส่วนตัวของแม่จึงถูกลด

เราภาพลงทั้งหมด กินถูก ๆ ใช้ของถูก ๆ ใส่เสื้อผ้าถูก ๆ ทำทุ กอย่ างเพื่อลด ค่าใช้จ่าย

เพื่อให้เรามีสิ่งที่ดีที่สุด ในเวลานี้ เรารู้รึเปล่าว่า แม่ของเราแทบไม่ได้ไปเที่ยวอีกต่อไป

เวลาแม่คิดถึงอนาคต มันไม่ใช่อนาคตของแม่แต่เป็นอนาคตของเรา แม่ไม่ใช่นางเอก

ในชีวิตของตัวเองอีกต่อไปแล้ว ความเป็นแม่ของแม่มากขึ้นทุ กที ๆ

 

แม่ได้ทำอะไรอีกหลายอย่ างที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะทำได้ เพื่อที่เราจะได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด

แต่อย่ างไรก็ตามมีคนหลายคนที่เมื่อโตขึ้น กลับหลงลืมไปว่าใครสำคัญที่สุดในชีวิต

สิ่งต่างทั้งหลายที่ลูกมองข้ามไป มองว่าไม่ดี หรือไม่เคยมองและนึกถึงนั้น

เป็นเพราะความรักที่มีให้กับลูกล้วน ๆ ทั้งยังเป็นรักที่บริสุทธิ์อีกด้วย

 

ขอบคุณที่มา : kaeyim