“ค่าโ ง่” ของคนบ้างาน เมื่องานกำลังเบียดเบียนทุ กสิ่งทุ กอย่ างในครอบครัว
ขี้เกียจเกินไปก็ไม่ดี ขยันมากไปก็ไม่ได้… หากสุดโต่งทางใดทางหนึ่ง
ล้วนมีแต่จะมีผลเสี ยมากกว่าผลดี ดั่งเรื่องราวต่อไปนี้…
เมื่อทุ กอย่ างมีราคาที่ต้องจ่าย บนโลกที่แสนวุ่นวายใบนี้ ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ
บางครั้งความสำเร็จก็ต้องแลกด้วยการสูญเสี ยบางอย่ าง ใครที่กำลังบ้างาน
หรือ มีคนในครอบครัวที่ทำงานมากจนเกินไปอย ากให้ลองดูไว้เป็นกรณีศึกษา
40 ปีที่แล้ว… ผมเริ่มต้นทำงานกับบริษัทการเ งิน ที่ว่ากันว่ามีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 3 ของโลก…
35 ปีที่แล้ว… ผมแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรักที่สุด เราต่างสัญญาจะสร้างอนาคตร่วมกัน
เธอสนับสนุนผมอยู่ข้างหลังเพื่อให้ผมประสบความสำเร็จทางการงานตามที่ตั้งใจ…
ในขณะที่การงานของผมก้าวหน้าไปมากอย่ างรวดเร็ว…
29 ปีที่แล้ว… เธอคลอดลูกชายคนแรกให้ผม ในขณะที่ผมติ ดประชุมที่ญี่ปุ่น ผมขอโ ทษเธอ
สัญญากับเธอว่า ผมขอเวลาทำงานอีกระยะเพื่อครอบครัว..ผมกลับเมืองไทย
รับขวัญลูกและขอโ ทษเธอด้วยตำแหน่งงานที่ก้าวหน้ากว่าเดิม…ฝันของเราใกล้เป็นจริง…
24 ปีที่แล้ว… เธอคลอดลูกสาวที่เราเฝ้ารอคอย ผมได้เห็นหน้าลูกสาวแค่วันเดียว
เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ที่ต่างประเทศ ผมสัญญาว่าผมจะทำงานอีกไม่นาน
จากนั้นเวลาทั้งหมดของผมจะเป็นของครอบครัวตลอดไปสมกับที่เธอตั้งตารอคอย…
13 ปีที่แล้ว… หน้าที่การงานผม ก้าวหน้าจนก้าวขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในแถบเอเชีย…
แต่เธอกลับขอ “หย่ า” เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ที่เธอบอกว่า ผมไม่เคยให้เธอ ( ผมเถียงว่า ผมให้เธอทุ กอย่ าง )
สุดท้ายเธอบอกว่า “ชีวิตคู่ไม่ได้ต้องการแค่ทรัพย์สินเงิ นท องจนเกินเก็บ
หากแต่เป็นความอบอุ่นมั่นใจจากอ้อมกอดคนเป็นสามีเติมเต็มในคืนอ้างว้าง”
…สุดท้ายเธอแยกทางไปส่วนลูก ๆ ปู่กับย่ าจะดูแลอย่ างดี เหมือนกับที่เคยเลี้ยงผมมา…
10 ปีที่แล้ว… ลูกชายคนโต ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อนประสบอุบั ติเหตุและจากโลกไป…
ผมบินกลับจากต่างประเทศทั้ง ๆ ที่มีงานสัมนาสำคัญ แม่บอกว่า ลูกชายเกเรเลี้ยงย าก…
ผมกอดลูกสาวบอกกับเธอว่า พ่อไม่ดีเอง ขอเวลาพ่ออีกนิดแล้วพ่อจะให้ทุ กอย่ าง…
7 ปีที่แล้ว… ก่อนแม่สิ้นใจแม่บอกกับผมว่า อย่ าเอาแต่ทำงานจนลืมไปว่า
ลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่อที่โหยหามานาน อย่ าปล่อยให้เธอรอคอยอย่ างเดียวดาย
5 ปีที่แล้ว… พ่อจากไปตามแม่ ญาติ ๆ พากันพูดคุยโดยที่ผมแอบได้ยินว่า
พ่อตรอมใจที่แม่จากไปเมื่อ2 ปีที่แล้ว กับเรื่องหลานสาว ( ลูกสาวผม )
หนีตามผู้ชายข้างบ้านไปอยู่ทางใต้… แกเอาแต่โ ทษตัวเองว่า “ไม่มีปัญญาเลี้ยงหลานให้ดี”
ขณะที่ผมมัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานส่งเงิ นกลับบ้านให้ครอบครัว
ในที่สุดผมก็ก้าวสู่จุดสูงสุดในสายงาน ผมเป็นเบอร์หนึ่งในเอเชียแปซิกฟิคตามเป้าหมาย
ผมมีทุ กอย่ างที่ต้องการ ผมประสบความสำเร็จเหนือใคร ๆ…
แน่นอนไม่มีสิ่งใดได้มาฟรี ๆ การสูญเสี ยบางอย่ างแลกกับความสำเร็จขนาดนี้มันชั่งคุ้มค่า… ( จริงหรอ…? )
3 ปีที่แล้ว… ผมไปหาหมอเพราะเครียดจนนอนไม่หลับ หมอบอกว่า… ผมเป็นโ รคซึมเศร้าต้องกินย าตามสั่งให้ครบ…
น่าแปลกที่ผมมีครบทุ กอย่ าง แต่กลับอ้างว้างอย่ างที่สุด หาใครรักจริงไม่ได้สักคน
มีแต่คนที่จ้องจะกอบโกยสิ่งที่ผมทุ่มเทหามาทั้งชีวิต… ไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ภรรย าและลูก ๆ สักคน
ตอนนี้… ผมเข้าใจสิ่งที่ภรรย าผมบอกตอนเธอจากไปแล้ว แต่มันก็สายเกินไปไม่มีใครทนรอคอยย าวนานแบบนี้ได้หรอก
ถึงตอนนี้ผมยอมแลกทุ กอย่ างที่หามาได้ กับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำพออยู่พอกิน
ขอแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุ กคนสักช่วงชีวิตหนึ่ง…ได้โปรด !! ไม่นานหลังจากนั้น ลูกสาวผมก็กลับมาหาผมที่บ้านอีกครั้ง
ด้วยเพราะไปไม่รอดกับแฟนหนุ่ม… ผมจึงตัดสินใจทิ้งทุ กอย่ าง ทั้งงาน เงิ นเดือน ฐานะ ชื่อเสี ยงที่สั่งสมมา…
ต่อจากนี้ผมจะกลับมาชดเชยเยียวย าเวลา 40 ปี ที่ผมได้โกงครอบครัวมา
อย่ างน้อยที่สุดผมก็ยังเหลือลูกสาวอยู่ ผมจะใช้เวลาที่เหลืออยู่ต่อจากนี้อยู่กับลูกสาว และ ดูแลเธอให้ดีที่สุด
ขอบคุณที่มา : bitcoretech
