เรื่องแรก… เรือเปล่า ?
พ ระเซ็ นรูปหนึ่ง… ตัดสินใจปลีกวิเวกด้วยการพายเรือออกไปกลางทะเลสาบ
นั่งลงหลับตา แล้วเริ่มต้นการทำสมาธิ
หลังจากนั่งภาวนาอย่ างสงบ ร าวสองชั่ วโมง ท่านก็รู้สึกถึงเรือลำหนึ่ง
ที่แล่นมากระทบเรือที่ท่านนั่ง ท่านเริ่มมีอาก ารหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยังนั่งหลับตาต่อไป
เพราะคิดว่าเดี๋ยวเรือลำนั้นก็คงจากไปผ่ านไปหลายนาที เรือลำนั้นก็ยังมากระทบเรือที่ท่านนั่งอยู่เรื่อย ๆ
พ ระเซ็ นจึงหมดความอดทนและลืมตาขึ้นมาเพื่อจะตำหนิคนที่ช่างกล้าดี
มารบกวนท่านถึงเพียงนี้ แต่เมื่อท่านลืมตา ท่านก็เห็นเพียงเรือเปล่า ๆ ลำหนึ่ง ไม่มีใครนั่งอยู่ในเรือ
เรือของท่านกับเรือเปล่าลำนั้นคงโดนลมเบา ๆ พัดมาให้ชนกันเอง… แล้วความโกรธ
ของท่านก็หายไปในพริบตา จากวันนั้นเป็นต้นมา หากพ ระเซ็ นได้พบกับใครที่ทำให้ท่านโกรธหรือหงุดหงิด
ท่านจะบอกตัวเองเสมอว่า “คน ๆ นั้นเป็นเพียง
เรือเปล่า.. แต่ความโกรธ ล้วนผุดออกมาจากใจเราทั้งสิ้น”
เรื่องที่ 2 “กล้วยไม้”
หลวงพ่อรูปหนึ่ง…ปลูกกล้วยไม้ ในกระถางใบหนึ่ง ดูแลเอาใจใส่
ด้วยความทะนุถนอมกล้วยไม้ ก็แข็งแรง สวยงามยิ่งนัก วันหนึ่ง หลวงพ่อต้องออกไปธุระหลายวัน
เลยฝากเณรน้อยให้ช่วยดูแล เณรน้อย.. ก็เอาใจใส่ดูแลอย่ างดี กล้วยไม้ ก็ยิ่งงอกงามด้วยดี วันหนึ่ง เณรน้อย ต้องออกไปธุระ
ก่อนออกไปได้เอากระถาง ไปวางตากแดดที่ริมหน้าต่าง แต่ไม่นาน ก็เกิดพายุอย่ างไม่คาดคิด
พัดเอากระถางต กลงบนพื้นแต กกระจายต้นกล้วยไม้หักเละ
เณรน้อย.. กลับมาเห็น ต กใจ และ เ สียใจมากทั้งยังกลั วถูก หลวงพ่อตำหนิด้วย ไม่กี่วัน
หลวงพ่อ.. กลับมา เณรน้อย ก็บอกเล่าตามจริง เตรียมตัว เตรียมใจรับการถูกดุด่า
แต่..หลวงพ่อ.. กลับไม่ได้ว่าอะไรทำให้ เณรน้อยประหลาดใจ อย่ างยิ่ง
เพราะหลวงพ่อ รักกล้วยไม้ กระถางนี้มาก แต่หลวงพ่อเพียงยิ้ม ๆ แล้วกล่าวว่า..
“ข้าปลูกกล้วยไม้ ไม่ได้ เพื่อไว้โกรธนะ…”
คำง่าย ๆ กลับกลายเป็น สัจธรรม ปลดปล่อยวางทุ กสิ่งลงได้ คนเราทำงาน ไม่ได้เพื่อไว้โกรธกัน
คนเรารักกัน ก็ไม่ได้เพื่อไว้โกรธกัน สิ่งที่ให้ไปแล้ว เมื่อเอากลับมาไม่ได้
ก็ไม่ต้องโ ทษใคร หรือ เสี ยใจ
ตอนมีต้องใส่ใจ ตอนเสี ยไปให้ปลดปลง
ไม่ติ ดค้างใคร ก็พอแล้ว ถ้าคุณแ ค้ น ชีวิต ก็เต็มไปด้วย ความแ ค้ น
ถ้าคุณนึกขอบคุณ ที่ใด ๆ ก็เต็มไปด้วยเรื่องที่น่าขอบคุณ
ถ้าคุณ เติบโต การงานก็จะก้าวหน้า
ไม่ใช่ โลกนี้เลือกคุณ แต่คุณเป็นคนเลือกโลกใบนี้
ฉะนั้น จงอย่ าโกรธลูกพ่อแม่พี่น้อง เพื่อนร่วมงาน และทุ กสรรพสิ่งในโลก
“จงใจกว้าง และ เมตตา อุเบกขา”
“ปล่อยวาง แค่นี้ ก็สุขใจมากแล้ว”
ขอบคุณที่มา : chayend
