เธอได้ครอบครองทุ กอย่ าง แล้วเธอสุขใจหรือ…? เธอทำทุ กอย่ างเพื่อให้ได้มา
ไม่ว่าถูกหรือผิดก็ไม่สน เธอภูมิใจหรือ…? เธอรักสนแต่ว่าตัวเองได้อะไร
แต่ไม่สนใจความเดื อ ดร้ อนของคนอื่น ๆ เธอยังได้ชื่อว่ารักเป็นอยู่หรือ
“คุณอาจได้อะไรมากมายจากการเห็นแ ก่ตัวแต่สิ่งที่คุณไม่มีทางได้เลยคือโอกาสเข้าไปนั่งในใจคน”
ความละอายต่อบ าปกร รมควรมีติ ดตัว แม้ใครไม่เห็นความผิดชอบชั่ วดี
ควรสำนึกอยู่ทุ กขณะจิต ทุ กลมหายใจ คนชั่ วที่ได้ชื่อว่า “ชั่ ว”
เพราะทำบ าปได้โดยไร้การละอายพอรู้ว่าทำชั่ ว แล้วยังไม่สำนึก
ไม่เกรงกลัวต่อบ าปกร รมนั่นจึงเป็นที่มาของ “คนชั่ ว”
คือ คิดไม่ได้ ทำดีไม่ได้ หลงในการทำผิดซ้ำ ๆ จนติ ดเป็นนิสัย
พอทำทุ ก ๆ วันเข้า จิต ก็มืดบอดไร้การระอายใจ จนฝังรากลึกกลายเป็น “สันด าน”
ที่แก้ไขไม่ได้!! เพราะตัวเอง ไม่อย ากแก้ ไม่อย ากปรับ
คนที่คุ้นชินกับการทำไม่ดีบ่อยครั้งจะรู้ว่า “ความดี” ทำย ากมาก
ให้ผลช้าเป็นเต่าล้านปีแต กต่างจาก “ทำตามใจ ตามกิเลสในใจตน” ให้ผลทันที
สนองความอย ากได้ทันที สะใจในทันที เห็นผลลัพธ์ทันที
อย่ าทำความไม่ดีเลยท่านทั้งหลาย การสร้างเ วรกร รมให้กับตนเองนั้นก็บ าปไม่น้อย
ชีวิตนี้ ชีวิตเดียว มันยังทุ กข์ทรม านไม่พอหรือใยท่านถึงสะสมเ วรกร รม
เ วรภัยไม่จบสิ้นทำไมถึงผูกพย าบาทเจ้ากร รมไม่ยอมอภั ยปล่อยวางให้ใจเราเป็นอิสระสักที
ใจท่านทุ กข์ไม่มีใครล่วงรู้หรอก ข้าพเจ้าก็ไม้รู้ นอกจากตัวท่านเองเท่านั้นที่รู้
ขอบคุณที่มา : long-oie
