Q: ผมเพึ่งเข้ารับงานใหม่ ในตำแหน่งหัวหน้าระดับต้น ต้องคุมลูกน้อง 2-3 คน แต่ปัญหาคือ
ลูกน้องไม่ชอบหน้าผมเท่าไหร่เพราะเหมือนผมเข้ามาแทนตำแหน่งที่เขาหมายตาไว้
อายุผมกับลูกน้องไม่ได้ต่างกันมาก เขาก็ไม่ค่อยเกรงใจเวลามีปัญหาเกิดขึ้น
มักจะเข้าหาหัวหน้าที่ตำแหน่งสูงกว่าผมแทน ซึ่งทำให้ดูเหมือนว่าผมคุมลูกน้องไม่ได้
ผมควรจะทำอย่ างไรกับสถานการณ์แบบนี้ดีครับ
A: ปัญหาแบบนี้เกิดขึ้นบ่อย จนกลายเป็นเรื่องธรรมดา สาเหตุที่แท้จริง
คือ ลูกน้องไม่ยอมรับหัวหน้าในฐานะหัวหน้า
1. เมื่อเข้าไปคุมทีม ใหม่ ๆ อย่ า “กร่าง” (โอ้อ วด มีอัตตา) มากเกินไปจนคนอื่น ๆ ห มั่ น ไ ส้
ในขณะเดียวกันก็อย่ า “หงอ” (กลัว ดูไม่มั่นใจ) มากเกินไปจนคนอื่น ๆ ข าดความมั่นใจวางตัวธรรมดา
อย่ าอ วดความเก่งมากเกินไป แต่ก็อย่ าถ่อมตัวจนเกินไป เดินทางสายกลาง
2. เมื่อเริ่มต้นคุมทีม จงทำให้ลูกทีม รู้สึกว่า “ตั้งแต่หัวหน้าเข้ามา ชีวิตพวกผมง่ายขึ้น”
โดยการมองหาโอกาส ที่จะช่วยเหลือสนับสนุน หรือแก้ปัญหาที่คาราคาซังมานานให้กับพวกเขา
ไม่ใช่เข้ามาปุ๊บก็เริ่มจัดระเบียบ กำหนดขั้นตอนการทำงานใหม่ อย่ างรัดกุม
เพิ่มปริมาณของรายงานเพื่อให้แน่ใจ ว่าหัวหน้ารับรู้สถานการณ์ทุ กอย่ าง และสามารถควบคุม (Control)
ทีมงานได้อย่ างอยู่หมัดเพราะหากทำแบบนี้ตั้งแต่วันแรก ๆ ลูกทีมจะรู้สึกว่า
“ตั้งแต่หัวหน้าเข้ามา ชีวิตพวกผมเหนื่อยขึ้น หนักขึ้นเป็นเท่าทวี”
เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ต้องแปลกใจ ทำไมจึงมีการต่อต้าน
3. ลูกน้องที่ทำงานมานานกว่า ย่อมมีข้อสงสัยว่าเหตุใด คนที่มีอายุเท่ากัน ประสบการณ์เท่ากัน
แต่ทำงานในองค์กรมาน้อยกว่าจึงขึ้นมาเป็นหัวหน้าเขาได้ น้อยคนที่จะมองในแง่ดี
หลายคนตั้งป้อมแล้วว่า “นายเก่งมาจากไหน” จากนั้นพิธีการ “ลองของ” ก็จะค่อย ๆ เกิดขึ้น
เพื่อทดสอบฝีมือของหัวหน้าใหม่ดังนั้น หากคุณมี ดีต้องเอาออกมาอ วดบ้าง ผมพูดกับหัวหน้าใหม่
ที่มาจากภายนอกองค์กรเสมอ ๆ ว่า “คุณต้องรู้จักปล่อยของบ้างถ้ามีของที่จะปล่อย”
หัวหน้าหลายคนที่มาใหม่ จากภายนอกองค์กร “อมภูมิ” มากเกินไปจนลูกน้องหรือคนที่ทำงานด้วย
ชักเริ่มรู้สึกไม่แน่ใจแล้วว่า “มีภูมิ” จริงหรือเปล่าในทางกลับกัน ก็ต้องหาจุดพอดีให้เจอ
มี ดีต้องอว ดแต่ถ้าอ วดมากเกินไปกลับกลายเป็น “อ วดดี” ก็ทำให้เสี ยได้อีก
4. ต้อง “ได้ใจ” ก่อน “ได้งาน” เมื่อเข้าไปใหม่ ๆ อย่ างน้อยในช่วง 1-2 เดือนแรก อย่ าเพิ่งเน้นเรื่องงาน
จงใช้เวลาส่วนใหญ่ พูดคุย รับฟัง และซื้อใจลูกน้องให้ได้ก่อนสำหรับคนไทยเรื่องนี้สำคัญมาก
เชื่อผมว่าคุณไม่มีทางได้งานหรือถ้าได้ก็ไม่ยั่งยืน หากคุณไม่ได้ใจ ดังนั้น ใช้เวลากับคนให้มาก ๆ
ในระยะแรก ๆ เมื่อตอบโจทย์เรื่องคนได้แล้วเดี๋ยวคนเหล่านั้นจะช่วยคุณตอบโจทย์เรื่องงานเอง
5. คุยกับหัวหน้าของคุณบ่อย ๆ ในสถานการณ์อย่ างนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้ดีกว่า หัวหน้าโดยตรงของคุณ
โดยเฉพาะอย่ างยิ่ง หากอยู่ที่นี่มานาน เขาย่อมมีบารมีแ ก่กล้าสามารถกำราบลูกน้องของคุณได้แน่ ๆ
นอกจากนั้นการพูดคุยกับหัวหน้าบ่อย ๆ จะทำให้คุณรู้จักและเข้าใจ สไตล์การทำงานของหัวหน้าต่อไป
คิด ทำหรือตัดสินใจอะไรจะได้ไปในทิศทาง เดียวกัน ไม่ขัดแย้งกัน ซึ่งหากเป็นเช่นนี้เรื่อย ๆ
ลูกน้องจะเริ่มเกรงใจเพราะไม่ว่าคุณพูดอะไร นายใหญ่ก็เห็นเหมือนคุณทุ กอย่ าง
6. จงให้ “เกียรติ” แต่อย่ าให้ “อภิสิทธิ์” คำสองคำนี้ คนไทยแยกไม่ค่อยออก เราใช้กันมั่วปะปนไปหมด
ตัวอย่ างเช่น หากเรายืนต่อคิวซื้ ออาห ารกลางวันอยู่ เจ้านายเดินมาเราอนุญาตให้ท่านแทรกแถวข้างหน้าเรา
เพราะคิดว่านั่นเป็นการให้เกียรติผู้ใหญ่ แต่หลายคนอาจรู้สึกว่าอันที่จริงเป็นการ ให้อภิสิทธิ์มากกว่า “เกียรติกับอภิสิทธิ”
แยกกันย ากเอาเป็นว่าในการทำงาน ให้เกียรติคืออย่ าเรียกเขามาหาให้เดินไปหาเขา อย่ าว่าเขาต่อหน้าคนอื่น
ให้ตำหนิเป็นการส่วนตัว อย่ าสั่งงานเขาต่อหน้าคนอื่นให้สั่งเป็นการส่วนตัว เป็นต้น
แต่ต้องไม่ให้อภิสิทธิคือกฎกติกาที่บังคับใช้ ต้องใช้กับทุ กคน ไม่ควรเข้มงวดกับลูกน้องที่เด็ ก ๆ
แต่ปล่อยปะละเลย ไม่พูดไม่เตื อนสำหรับลูกน้องที่มีอาวุโสสูงกว่า เป็นต้น
ผมคิดว่าหากทำ 6 ข้อนี้อย่ างสม่ำเสมอ สัก 2-3 เดือนแรกของการทำงาน สถานการณ์น่าจะดีขึ้น
อย่ างไรก็ตาม ในทางปฏิบัติคงเป็นไปได้ย ากที่จะทำให้ทุ กคน ยอมรับ และเห็นพ้องกับคุณทั้งหมด
เอาเป็นว่า 6 เดือนแรก ถ้าได้ใจลูกน้องสักครึ่งและได้ใจ “หัวโจก” บางคน ก็ถือว่าใช้ได้แล้ว
หลังจากนั้นปล่อย ให้เวลาค่อย ๆ ช่วยแก้สถานการณ์ให้ดีขึ้น
ขอเพียงแต่คุณยังคงทำอย่ างที่ผมแนะนำ ข้างต้นอย่ างสม่ำเสมอต่อไป
ขอบคุณที่มา : wansukth
