เด็ กหญิงคนหนึ่ง…เห็นแม่นั่งแก้กลุ่มด้ายที่ยุ่งเหยิงด้วยความอดทน
แม่พย าย ามอยู่หลายครั้งก็ไม่สามารถแก้ด้ายกลุ่มนั้นได้สักทีแต่แม่ก็ไม่ล้ มเลิก
พอเหนื่อยทีก็พักไปทำอย่ างอื่นแล้วก็กลับมาหาทางแก้ด้ายกองนั้นอีกครั้งแล้ว
ครั้งเล่าจึงถามแม่ว่า “หนูเห็นแม่พย าย ามแก้ด้ายกองนี้มานานแล้วก็ไม่เห็นแก้ได้สักที
ทำไมแม่ไม่ตัดมันทิ้งไปซะ” แม่ของเด็ กหญิงตอบว่า…
“ด้ายกลุ่มนี้มีเชือกแค่เส้นเดียวแม่หาปลายเชือกเจอแล้วยังไงก็ต้องแก้ให้ได้”
วันต่อมา…เด็ กหญิงเห็นแม่นั่งลูบไล้เส้นด้ายที่สุดท้ายก็แก้ออกมาจากกองด้ายที่ยุ่งเหยิง
ด้วยความภูมิใจแม่ก็เลยบอกกับเธอว่า…จำไว้นะลูก…เส้นด้ายก็เหมือนชีวิตเราถ้าเกิด
ปมพันกันขึ้นมาก็เหมือนกับชีวิตเราเวลามีปัญหาถ้าแม่ตัดด้ๅยกลุ่มนั้นทิ้งไป
ก็เหมือนแม่แก้ปัญหาแบบสุ่ม ๆ แล้วเอาด้ายที่มีรอยต่อไปทอผ้าก็จะทำให้ผ้าดูไม่มีราคา
ไม่มีใครอย ากซื้อเหมือนกับชีวิตคนเราที่เต็มไปด้วยปัญหาวุ่นวๅยเป็นหางว่าว
กลายเป็นคนจับจดหมกมุ่นกับปัญหาไม่มีใครอย ากคบหาสมาคม แต่ถ้าเรารู้ต้นตอ
ของปัญหาแล้วให้เวลากับมันสักนิดเราก็จะคิดพิจๅรณาหาทางจัดการกับปัญหาได้
อย่ าเป็นคนทิ้งปัญหาหรือแก้ปัญหาส่งเดช เพราะชีวิตที่เต็มไปด้วยปัญหาคารๅคาซัง
แก้ไม่ต กหรือแก้ไม่ถูกทางจะเป็นตัวถ่วงให้เราห่วงหน้าพะวงหลังไปเรื่อย ๆ
ไม่มีใครดีขึ้นได้จากการพย าย ามเปลี่ยนคนอื่นเปลี่ยนที่ตัวเราเองเท่านั้นการหนีปัญหา
ไม่ใช่การแก้ปัญหาเมื่อแก้ไขไม่ได้ก็ต้องยอมรับความจริง…ต้องกล้าเผชิญกับมัน…
ขอบคุณที่มา : create-readingth
