การเจริญพ ร ะก ร รมฐาน บรรดาท่านพุทธบริษัท ถ้าเราไปกล่าววาจาโอ้อ วด พ ระพุทธเจ้าถือว่า เป็นอุปกิเลส เพราะว่าการแสดงตัวว่าเราเอง เป็นผู้เจริญก รรมฐาน ห่มผ้าสีกรัก ทำท่าหลับตา ทำท่าสงบเสงี่ยมเกินไป
อย่ างนี้เป็นการโอ้อ วด แสดงออกว่าฉันเจริญก รรมฐาน พ ระพุทธเจ้าท่านกล่าวว่าเป็นอุปกิเลส ทำไม่ได้ ต้องทำตัวให้เหมือนเขา ฉะนั้น ย ามปกติทั้งหมด จะทำตัวเหมือนกับชาวบ้าน เหมือนกับพ ระธรรมดา ๆ ทั้งหมด
จะคุยสนุกสนานเฮฮาตามเรื่องตามราวไป ไม่ขัดจังหวะกัน แต่ว่าถึงเวลาของเรา เราก็ทำของเรา การเจริญก รรมฐานเป็นหน้าที่ของพ ระ พ ระจริง ๆ ที่บวชเข้ามาในพ ระพุทธศ าสนา ต้องมีคุณสมบัติ 3 อย่ างครบถ้วน
1. อธิศีลสิกขา รัก ษาสิกขาบท คือ ศีล มากกว่าฆราวาส และก็รัก ษาให้ครบถ้วน
2. อธิจิตสิกขา รัก ษาสมาธิให้มีการทรงตัวเป็นฌานอยู่เสมอ เป็นการป้องกันนิวรณ์เข้ามารบกวน
3. อธิปัญญาสิกขา นั่นหมายถึงว่า ใช้ปัญญาตัดกิเลสให้เป็นสมุจเฉทปหาน
แต่ว่าจะตัดได้หมดหรือไม่หมด ก็เป็นเรื่องของจิตใจในเวลานั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะบังคับกันว่าต้องตัดหมด ถ้าตัดหมดได้ก็ดี เพราะการบวชเวลานั้น
ถือภาษิตอยู่บทหนึ่งว่า “นิพพานัสสะ สัจฉิกิริย ายะ เอตัง กาสาวัง คเหตวา” ซึ่งแปลเป็นใจความว่า ข้าพเจ้าขอรับผ้ากาสาวพัสตร์มาเพื่อทำให้แจ้งซึ่งพ ระนิพพาน
จากหนังสือ โอวาทหลวงพ่อวัดท่าซุง
ขอบคุณที่มา : ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี
