จบการศึกษาเป็นเสมือนก้าวเเรกของการที่เราเดินออกไปสู่โลกกว้าง
ที่เราจะต้องเจอกับสิ่งต่าง ๆ มากมายในชีวิตทุ กคนก็ก็ต่างมุ่งมั่นที่จะไขว่คว้าชีวิตที่ดี
มีการงานที่มั่นคง เเต่ถึงอย่ างนั้นเราก็อยู่ในยุคที่ทักษะการทำงานสำคัญกว่า
การที่คุณจะเรียนสูงนั้นไม่ใช่ประเด็น การทำงานเป็นต่างหากคือสิ่งสำคัญ
ประเด็นสำคัญแรก คือการเรียน
ถ้าจะให้มองนั่นคือ การศึกษาเล่าเรียนมันเป็นเรื่องของคนนั้นเพียงคนเดียว
แม้จะเรียนดี เรียนแ ย่สุดท้ายก็อยู่กับคนนั้นเองทั้งสิ้น พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ญาติพี่น้อง ก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไร
สถานที่ที่เรียนจบมาก็ไม่เกี่ยว อยู่กับฝีมือตัวเอง และผลการเรียนออกมาดี
ก็ย่อมมีแนวโน้มว่าอาจจะทำงานเก่งนั่นก็เพราะกว่าจะจบก็ต้องฝึกฝนมากมายหลายวิ ธีการ
ถึงแม้อย่ างนั้นก็ตามการฝึกฝนในช่วงระหว่างที่กำลังเรียนอยู่นั้นก็เป็นเพียงการอยู๋ในขอบเขตของสมมติฐานที่ว่า
ฝึกเพื่อเรียนรู้ ถ้าถูกก็แล้วไป แต่ถ้าผิ ดก็กลับไปแก้ไขใหม่จนกว่าจะดีขึ้นซึ่งเป็นหลักง่าย ๆ
ของชีวิตนักศึกษา เชื่อว่าเคยผ่ านกันมาทุ กคน สังเกตดี ๆ จะเห็นว่าในช่วงที่เรากำลังศึกษาอยู่นั้น
หากเราคิดผิด ทำผิดมันจะถูกลงโ ทษเพียงอย่ างเดียวคือเกรดหรือผลการเรียนจะออกมาไม่ดี หรือไม่
ก็ติ ดเอฟต้องไปลงทะเบียนเรียนใหม่กับ เด็ กรุ่นน้องบางคนก็ไม่ถือเพราะหน้าด้าน
บางคนเครียดมากเพราะอายกับการที่จะต้องไปเรียนกับรุ่นน้อง
ชีวิตวัยเรียนมีเรื่องให้เครียดป วดสม องไม่กี่เรื่องนอกนั้นเป็นเรื่องสนุกสนานเฮฮาเสี ยเป็นส่วนใหญ่
บางคนถึงกับไม่อย ากจบออกมา เพราะยังอย ากสนุกกับชีวิตในช่วงวัยนี้ต่อไปอีก
แต่เมื่อถึงเวลาจบก็ต้องจบ อยู่ที่ว่าตอนจบของช่วงวัยจะจบออกมาดี
หรือจบออกมาแบบไม่ได้เรื่อง ซึ่งจะถูกนำไปพิสูจน์ต่อไปในช่วงชีวิตวัยทำงาน
ประเด็นสำคัญที่สอง คือการทำงาน
การทำงานคือการพิสูจน์คุณภาพของคน ว่าคนคนนั้นมีคุณภาพแค่ไหน
คุณภาพมากแค่ไหนวัดกันอย่ างไร ง่าย ๆ เลยก็แค่วัดว่า ผลของงานที่ทำสัมฤทธิ์ออกมามันเกิดคุณค่า
หรือประโยชน์แ ก่คนอื่นมากแค่ไหน นั่นแหละคือคุณภาพจะเห็นว่าตอนเรียนเราไม่วัดผลการเรียนแบบนี้เลย
การเรียนเป็นอะไรที่ง่ายสอบไม่ผ่ านก็ลงเรียนใหม่แต่ถ้าทำงานแล้วทำไม่ผ่ านจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เสี ยเวลา เสี ยเงิ น เสี ยใจ ถูกเจ้านายด่ าเพื่อนร่วมงานขา ดความเชื่อถือ
ทั้งหมดนี้คือโลกของความจริง โลกที่แสนเจ็ บป วด เมื่อทำผิ ดพลาดขึ้นมาในขณะเดียวกันมันก็เป็นโลกที่หอมหวาน
เมื่อเราทำงานสำเร็จขึ้นมา เกิดคุณค่าต่อผู้อื่นในวงกว้างสังเกตดี ๆ ชีวิตในช่วงกำลังเรียนคือช่วงอยู่ในโลกของจินตนาการ
แต่ชีวิตในช่วงทำงานมันคือโลกแห่งความจริงคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตทั้งหลายเขาเชื่อว่า
ถึงแม้เรียนจบจากช่วงชีวิตวัยเรียนแล้ว เขาหาได้คิดว่าเขาต้องหยุดเรียนรู้อยู่แค่นั้น
ไม่แต่กลับกลายเป็นว่าพอจบการเรียนในช่วงวัยเรียน จะต้องศึกษาแบบจริง ๆ จัง ๆ ต่อในระดับที่สูงขึ้นไปอีก
คือระดับมหาวิทย าลัยชีวิตซึ่งจะต้องเรียนรู้ทุ กลมหายใจ เพราะมันจะมีผลได้
และเสี ยในทุ กครั้งที่ลงมือทำอะไรก็ตามและจะต้องศึกษาไปตลอดในมหาวิทย าลัยชีวิตแห่งนี้
ส่วนคนที่ชีวิตล้ มเหลวก็มีสาเหตุเพียงสาเหตุเดียวก็คือไม่เรียนรู้ที่จะแก้ไขในสิ่งที่ผิดให้ถูกต้อง
มันก็ผิดซ้ำ ๆ จนหาคุณภาพไม่ได้ และสิ้นความน่าเชื่อถือในที่สุด และสุดท้ายก็ คือ ล้ มเหลว
ขอบคุณที่มา : forlifeth