1. อะไรก็ตามที่เราหนีไม่พ้น เราควรจะเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้ นี่คือศิลปะการที่จะอยู่โลกนี้อย่ างไม่ทุ กข์ – พ ร ะไพศาล วิสาโล
2. ในตัวเขามีอะไรที่เราชอบบ้าง ? ในตัวเขามีอะไรที่เราไม่ชอบบ้าง ? สองมุมมองนี้ ทำให้เรารู้สึกกับคนคนเดียวกันต่างออกไป ข่าวร้ ายก็คือ คนจำนวนหนึ่ง เลือกมุมมองอย่ างหลัง ทั้งที่มุมมองแรก มีความสุขกว่าตั้งเยอะ – Boy’s Thought
3. เมื่อเราหวังดี คิดจะชี้นำให้ผู้อื่นได้ดี จงให้พอประมาณที่เขาจะรับได้ด้วย ถ้าให้มากเกินไปเขาจะรับไม่ได้ อาจเกิดผลร้ ายมากกว่าผลดี หวังดีกับใครก็จริง ต้องดูวาสนาเขา ด้วย ถ้าช่วยหรือให้เกินวาสนาที่เขาจะรับได้ ปัญหาจะเกิด
หาตัวพอเหมาะพอดีให้เจอแล้วช่วยทำจิตเป็นกลาง ๆ ไม่ยินดียินร้ ายแล้วช่วย อย่ าช่วยใครอย่ างตะบี้ตะบันช่วย เพราะว่าจะพังมากกว่าสำเร็จผล เมื่อปรารถนาดีกับใคร ต้องเอาปัญญามากำกับด้วย – หลวงพ่อชุมพล พลปญฺโญ
4. คงเป็นไปไม่ได้ ที่ทุ กคนจะรักกัน แต่ทุ กคนก็งดเว้นจากการเบียดเบียนกันได้ ถึงจะไม่รักกัน เราก็เคารพซึ่งกันและกันได้ และอย่ างน้อย ก็ไม่ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน อันนี้เป็นหลักที่ว่า พอเป็นไปได้ ในโลกที่เป็นจริง – ชยสาโรภิกขุ
5. ความทุ กข์ เกิดจาก ‘ความอย าก’ อย ากเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอ ได้มาเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอ – พ ร ะอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณที่มา : ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี
