เป็นเรื่องประสบการณ์ จากเศรษฐีต ก อั บ ที่ร วยแล้วอย่ าทะนงตน ยิ่งบินสูงมากยิ่งร่วงลงมาเ จ็ บ
โดยมีอดีตเศรษฐีท่านหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า….เมื่อก่อนเขามีที่ดินอยู่ในแทบทุ กเขตของกรุงเทพและ
ตาม หั ว เมืองใหญ่ทั่วประเทศ รวม ๆ แล้วประมาณ 500 ไร่ เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเงิ นในกระเป๋า
ไว้เที่ยว ครั้งละเป็นแสน ทำมาค้าข ายได้เงิ นดีจริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานให้
เรียนอย่ างเดียว เ มี ยผมชอบเ ล่ น หุ้ น ร าคาหุ้นก็ขึ้นเอาๆ เราก็ได้กำไ รมามากมาย เรามีเ งินสด
หลายร้อยล้านอยู่มาวันหนึ่ง….มีญาติผมคนหนึ่งเดื อดร้อน มายืมเ งินผมผมด่ าเขาซะเสี ย ๆ ห าย ๆ ด้วยความ
ที่คิดว่าตนเองมีเ งินมากจะพูดอะไรกับใครยังไงก็ได้ แต่ก็ให้เ งินไปนะแสนนึง แล้วบอกเขาว่า…ไม่ต้องมา
ให้เห็นหน้าอีกนะเงิ น ที่ให้คิดว่า “ให้ท าน” เขารับเงิ นพร้อมน้ำตา
ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง
เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงาน อะไหล่ที่อยุธย าปีนั้น เกิดวิ ก ฤ ตน้ำท่วมหนักน้ำพัดพาทุ กอย่ างไปจากชีวิตผม
จริง ๆ รถผม 19 คัน บ้ านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเงิ นสดที่เคยมีแฟนผมเล่น หุ้ น เจ๊ งไปสี่ร้อยกว่าล้านลูก ๆ
ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับ ภายใน 2 ปี สิ่งที่มีมันหายไป เหลือไว้เพียงห นี้สิน 200กว่าล้าน ปัจจุบันผม
คือ บุคคลล้ ม ละ ล ายเช่าห้องแถวพออยู่ได้ ขายก๋วยเตี๋ยวประทั งชีวิตไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไรลูก ๆ
ผมก็ต่างแยกย้ ายกันไปเอาตัวร อด ตามเส้นทางชีวิตของตัวเอง ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูก ๆ อีกเลยตอนนี้ผมอายุ 76
ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน แต่ทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ…ผมมาลำบ าก ตอนแ ก่แต่ ก็เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น
เงิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขาแล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเงิ น ให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า…
พ่อผมบากหน้าไปยืมเงิ นคุณลุงเพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาลผ่ าตั ด เพื่อให้รอ ด พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่า
แล้วโยนเ งินให้เหมือนหม า ลุงบอกว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ทำอย่ างไรพ่อก็ยอม
ถ้ามีเงิ นจะให้หามาคืนคุณลุงแสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือ ด อกเบี้ย ไม่มีห นี้บุญคุณกันแต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืม
กับผม ๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่ าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผม จริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคงไม่รอ ด
เพราะเงิ นแสนที่คุณลุงโยนให้พ่อผมนี่แหละ ที่ต่อชีวิ ตให้ผม ผมทำตามที่พ่อบอกแล้วให้ตอบแทนห นี้ก้อนนี้ให้คุณลุง
ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ก รร ม ของใครของมันผม เดินร้องไห้มาถึงบ้ านเอาเงิ นมาจ่ายค่าเช่าห้องแถว และลงทุ น
ร้านก๋วยเตี๋ยวเพิ่มมีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บ าทและผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่ากร ร ม นั้นตามสนอ ง หลานไม่ได้
ด่ าผมแต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พ ระ แม่ชี ขอท าน มา
กินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเ งินตอนผมมีเยอะ ๆ ผมเบื่อคนบอกบุญ ผมไม่เคยทำบุญผมกิน ผมเที่ยว ผมมีผู้หญิง
ตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อนไ ร้ ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะเข้าวัดเป็น รู้จักทาน ตอนนี้ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนา
ให้เมียไปก่อนผมเพราะไม่อย ากเห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นใคร ร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอกเก็บ
เรื่องราวมาให้อ่ านไว้เป็นข้อคิดเตื อนใจ คนอ่ านจบได้กำไรคน ขิ้ เกี ยจอ่ าน ก็คงพลาดโอกาสไม่มีคำว่าย ากจน
สำหรับคนขยันไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด “เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นการสอนใจ”
สำหรับใครหลาย ๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเตื อนใจตัวเองนะครับ
ขอบคุณที่มา : verrysmilejung
