“ซื่อสัตย์” ถูกหนุ่มน้อย นามว่า “ฉลาด” ทิ้งลงทะเล“ซื่อสัตย์”
พย าย า มว่ายน้ำจนมาถึงเกาะแห่งหนึ่ง เมื่อขึ้นฝั่งได้ซื่อสัตย์ก็นอนพักอยู่บนหาดทราย
เค้าพย าย ามคิดหาวิ ธีที่จะกลับขึ้นแผ่นดินใหญ่สิ่งที่ “ซื่อสัตย์” หวังก็คือเรือสักลำ ที่ผ่ านมาทางนี้บ้าง
อยู่ ๆ “ซื่อสัตย์” ก็ได้ยินเ สียงเพลงแววมา
แต่ไกลเขารีบลุกขึ้นและมองไปยังต้นเ สียงนั้นมีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้
บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่..บนธงนั้นเขียนคำว่า “ความสุข”
ที่แท้เป็นเรือของ “ความสุข” นั่นเอง “ซื่อสัตย์” จึงตะโกนเรียกก “ความสุข..”
“ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม” เมื่อ “ความสุข” ได้ยินก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า..
“ไม่ได้ ๆ หากผมพาคุณขึ้นมาด้วย ผมจะหมดสุขเ พราะผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้
พอพูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุขเลย ขอโ ทษนะ “ซื่อสัตย์” ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้”
พูดเสร็จ “ความสุข” ก็จากไปผ่ านไปสักครู่หนึ่ง “ตำแหน่ง” ก็ผ่ านมา “ซื่อสัตย์” ตะโกนเรียก “ตำแหน่ง
ตำแหน่งผมคือ “ซื่อสัตย์” ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม”
พอตำแหน่งได้ยินก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไปจากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า
“ไม่ได้ ไม่ได้ซื่อสัตย์คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหมกว่าผมจะได้ตำแหน่งนี้มามันย ากเย็นเพียงใด
หากผมพาคุณมาอยู่ด้วยเดี๋ยวผมก็ซ วยนะสิ เดี๋ยวผมจะสูญเสี ยตำแหน่งยังไง
ผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ” ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้ามองตำแหน่งที่รีบ
ออกเรือจากไปอย่ างสิ้นหวัง (รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่ง)
แต่สิ่งที่มันทำได้ก็เพียงแค่ รอ รอ และก็รอเท่านั้น..อยู่ ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนักก็แว่วดังขึ้น
เรือลำหนึ่งบรรทุ ก “แข่งขัน” เป็นจำนวนมากผ่ านมา“ซื่อสัตย์” จึงตะโกนเรียก “แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม”
“คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา”
แข่งขันตะโกนถามมาซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมากเพรา ะเกรงว่าจะพลาดโอกาสเหมือนทุ กครั้งที่ผ่ านมา
แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ “ผมคือซื่อสัตย์” เขาตอบ
ขอบคุณที่มา : lifein-hug
