1. สิ่งสูงสุดที่มนุษย์ทุ กคนต้องการ คือ ความสุข เราจะเรียกความสุขว่าอย่ างไร ก็ตามแต่
ทว่า ความสุขก็คือ แห่งความสันติ เบิกบาน ตื่นรู้ พ้นไปจากความวิต กกังวลทั้งปวง
2. สุขนอกกาย มิใช่ความสุขแท้ เป็นเพียงสุขเพื่อประทังชีวิตให้พออยู่ได้
ความสุขที่แท้จริง จะต้องไม่ยึดโยงไว้กับวัตถุ หรือบุคคล ความสุขแท้เกิดได้ต่อเมื่อ อบรมจิตใจไว้ดีแล้วเท่านั้น
3. การงานมิใช่เครื่องมือแสวงหาเงิ นตรา แต่เป็นเครื่องมือขัดเกลากิเลส
อย่ าทำงานเพื่อเงิ น แต่จงทำเพื่อสิ่งที่ล้ำค่าไปกว่านั้น จงทำงานเพื่อรับใช้เพื่อนมนุษย์
4. ไม่มีอดีตหรืออนาคต ที่เรามีอยู่คือปัจจุบัน อย่ าเผ าเวลาปัจจุบัน ไปกับเงาของอดีตและอนาคต
5. คนที่สำคัญในชีวิต มิใช่ใครอื่น แต่เป็นบุคคลที่อยู่ตรงหน้า ผู้ใดอยู่ตรงหน้าของเรา เขาคือคนเดียวในโลกที่เป็นของจริง
6. คำพูดทำลายน้ำใจคน จงอย่ าพูด สิ่งใดเป็นการโกหก จงอย่ าพูด
คำนินทาลับหลัง จงอย่ าพูด จงประณีตในการสื่อส ารด้วยวาจา ผู้ใดถือสัจจะเป็นสำคัญ ผู้นั้นย่อมเป็นที่เชื่อถือในห มู่ชน
7. เมื่อพูดน้อยลง ความคิดย่อมเฉียบคมขึ้น ใช้คำพูดอย่ างประหยัด คุณค่าคำพูด มีมากกว่าเพชรนิลจินดา
8. ท้องฟ้า ก้อนเมฆ ต้นไม้ คือเพื่อนแท้ อยู่ใกล้ชิดสิ่งเหล่านี้ ช่วยให้จิตใจสงบ ความสงบช่วยให้เท่าทันกิเลสได้
9. ใช้เงิ นเท่าที่จำเป็น มีน้อยใช้น้อย มีมากก็ใช้น้อย แล้วเราจะเป็นนายชีวิตของตนเอง
10. อย่ าสะสมสิ่งใดเลย เพราะการสะสม ก่อให้เกิดการยึดติ ด และการยึดติ ด เป็นเหตุสำคัญแห่งทุ กข์
เก็บเกี่ยวทุ กสิ่งไว้ในความทรงจำ ทิ้งสิ่งรกรุงรัง เพื่อให้ชีวิตคมชัดเจน และรวดเร็วขึ้น
ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee
