ถ้าไม่เห็นทุ กข์ “ก็ไม่เห็นธรรม”

เป้าหมายของพุทธศ าสนา คือหาทางพ้นทุ กข์ไปเ สีย เมื่อเป้าหมายของศ าสนาเราคือดับทุ กข์

คนมีความสุขจึงย ากจะเข้าใจ ในเมื่อไม่มีทุ กข์ให้ขวนขวายหาทางดับ

คนมีบุญสูงสุด จึงหมายถึงคนที่เกิดมา ได้พบพ ระพุทธศ าสนาด้วย

และมีความทุ กข์พอ ที่จะคลิกกับเป้าหมายแบบพุทธด้วย

เมื่อยังไม่ถึงเวลา หลาย ๆ คนก็หาทางเป็นสุข ไม่ว่าจะในทางโลก หรือในทางธรรม

ที่พากันเข้าวัดฟังธรรมหรือทำบุญ ส่วนใหญ่ก็เพียงเพื่อต กแต่งบรรย ากาศ

ให้เป็นสุขขึ้น ชุ่มชื่นใจมากขึ้น เสริมสุขเดิมที่มีอยู่แล้วที่บ้าน

ที่แห่กันเข้าหาพ ระดี ผู้ดูบริสุทธิ์จากกิเลส ก็เพื่อมีความรู้สึกเข้าถึงสวรรค์

ขอส่วน หรือขอเศษรัศมีสวรรค์ ที่พวกท่านฉายให้เมื่อได้เข้าใกล้

ต่อเมื่อปีไหน เจอโลกบีบให้เป็นทุ กข์ หาทางเป็นสุขไม่เจอ ทิศทางความคิดจึงเหลืออยู่หนึ่งเดียว

คือ ทำอย่ างไรจะหายทุ กข์ หรือทำอย่ างไรจะไม่ต้องเป็นทุ กข์อีก

ความคิดอย ากฆ่ าตัวต ายให้หายทุ กข์ คือทิศทางประมาณเดียวกัน กับทางออกแบบพุทธศ าสนา

เพียงแต่พุทธศ าสนา ไม่ได้สอนให้ฆ่ ากายให้ต ายดับ แต่สอนให้ฆ่ าจิตหลงผิดให้ดับสูญ

เมื่อไม่มีปีใด บีบให้รู้จักความเป็นพุทธในตน ทุ กคนจะเป็นพุทธแค่เปลือก ต่อเมื่อมีบางปี

ที่ถึงเวลาด อกบัวแห่งความเป็นพุทธ จะเบ่งบานที่กลางใจ หลาย ๆ คนจะคิดเป็นพุทธให้ถึงแ ก่น

ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee