1. อย่ าเสี ยเวลากับความหลัง
90 เปอร์เซ็นของคนที่มีความทุ กข์ เกิดจากการย้ำคิดย้ำทำ ปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็น
คนที่สลัดคราบความหลังไม่ออก เหมือนเดินขึ้นเขา แล้วแบกสัมภาระต่าง ๆ มากมายขึ้นไปด้วย
ความทุ กข์ที่เกิดขึ้นมาแล้ว จงปล่อยมันไปซะ “อย่ าปล่อยให้คมมี ดแห่งอดีต มากรีดปัจจุบัน”
ต้องอยู่กับปัจจุบันให้เป็น ให้กายอยู่กับจิต จิตอยู่กับกาย คือ มีสติกำกับตลอดเวลา
2. อย่ ามัวแต่คิดริษย า
แข่งกันดี ไม่ดีสักคน ผลัดกันดี ได้ดีทุ กคน.. คนเราต้องมีพรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
คนที่เราริษย าเป็นการส่วนตัว มีชื่อว่า เจ้ากร รมนายเ วร ถ้าเขาสุข เราจะทุ กข์
ฉะนั้น เราต้องถอดถอนความริษย าออกจากใจเรา
เพราะไฟริษย า เป็นไฟสุมขอน (ไฟเย็น)
เราริษย า 1 คน เราก็มีทุ กข์ 1 ก้อน
เราสามารถถอดถอนความริษย าออกจากใจเราได้ ด้วยการแผ่แมตตา
3. อย่ าเป็นนักจับผิด
คนที่คอยจ้องแต่จะจับผิดผู้อื่น คือคนที่หลงตัวเองว่าเป็นคนดีกว่าคนอื่น
มองไม่เห็นข้อบกพร่องของตนเอง กิเลสฟูท่วมหัว ยังไม่รู้สึกตัวอีก
คนที่ชอบจับผิด จิตใจจะหม่นหมอง หาความสุขไม่ได้
ฉะนั้น จงมองคน และมองโลกในแง่ดี แม้ในสิ่งที่เป็นทุ กข์ ถ้ามองเป็น ..ก็สุขได้
4. อย่ าพัง เพราะไม่รู้จักพอ
ตัณหา ที่มีปัญหา คือ ความโ ลภ ความอย ากที่เกินความพอดี เหมือนทะเลที่ไม่เคยอิ่มด้วยน้ำ ไฟที่ไม่เคยอิ่มด้วยเชื้อ
ธรรมชาติของตัณหา คือ ยิ่งเติม ยิ่งไม่เต็ม ทุ กอย่ างต้องดูคุณค่าที่แท้จริง ไม่ใช่คุณค่าเทียม
เช่น คุณค่าที่แท้จริงของนาฬิกา คืออะไร ..คือไว้ดูเวลา ไม่ใช่ใส่เพื่อความโก้หรู
คุณค่าที่แท้จริงของโทรศัพท์มือถือ คืออะไร ..คือไว้สื่อส าร
แต่องค์ประกอบอื่นที่เสริมมา ไม่ใช่คุณค่าที่แท้จริงของโทรศัพท์มือถือ
ดังนั้น เราต้องถามตัวเองว่า เกิดมาทำไม คุณค่าที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์ อยู่ตรงไหน
ตามหา “แ ก่น” ของชีวิต กันให้เจอ
ขอบคุณที่มา : feelingdd
