คนที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น จะพบความสุขอยู่เสมอ

คนบางคนน่าเห็นใจ อย ากให้คนอื่นเห็นค่า แต่ว่าหน้าที่การงาน ติ ดเพดานเตี้ย ๆ อยู่แค่นั้น

หลายคนเก็บกด แต่ไม่แสดงออกหลายคนรอระเ บิด ใกล้เผาโลกรำไร

ขณะที่บางคน สร้างทางเลือกขึ้นมาเอง ด้วยการพองตัว ให้ใหญ่ขึ้นกว่าที่เป็น

เช่น ใช้ตำแหน่งหน้าที่ บีบให้คนอื่นต้องไหว้วอนตน หรือใช้อำนาจที่ไม่มี

เพื่อสร้างตัวตนให้มันมีขึ้นมา ไม่น่าต้องดุด่า ก็หาเรื่องดุด่า

เรื่องต้องบอกให้รู้ทั่ว ๆ กลับเก็บงำไว้รู้คนเดียว เป็นคนสำคัญอยู่คนเดียว หรือเรื่องจริงเป็นอย่ าง

เอามาพูดให้เข้าใจผิดอีกอย่ าง รวมแล้วเพื่อสร้างค่าให้ตนเองดูดี หรือมีอะไรเหนือกว่าคนอื่น

อย่ างน้อยสักนาทีหนึ่งก็เอา การหาเรื่องกลั่นแกล้งหรือรังแกคนอื่น โดยอาศัยหน้าที่การงาน เป็นเครื่องมือ

คือบาปหนักที่สาหัสอย่ างหนึ่ง เพราะเป็นการเอาทั้งชีวิตตน ไปพ่นพิ ษใส่คนอื่น

หรือกระทำชีวิตให้มีหนามแหลม งอกออกมาทิ่มตำใครต่อใครรอบตัว

เมื่อทำชีวิตตัวเองให้เป็นอย่ างไรกับใครอื่น พอตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลัง ต า ย

ก็อาจพบกับสภาพชีวิต ที่มีพิ ษในปาก หรือมีหนามตามตัว

สอดคล้องกับที่เคยทำไว้เป็นอาชีพนั่นเอง ส่วนคนที่ทำงานเล็ก ด้วยใจเอื้อเฟื้ออย่ างใหญ่

ภูมิใจที่ช่วยให้ชีวิตของคนอื่น พบเจอแต่ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ เสมอ

สุดท้ายเขาจะรู้สึก ถึงความเป็นชีวิตที่มีเกียรติ มีความสง่างามออกมาจากความสุขภายใน

ให้เป็นอะไรก็ได้ ที่รู้สึกดีกับตัวเองระหว่างมีชีวิต

และมั่นใจว่าหลังสิ้นชีวิตนี้ จะไปมีชีวิตหน้าที่ดีขึ้น เหมือนที่เคยช่วยให้ชีวิตคนอื่น ดีขึ้นมาโดยตลอด

ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee