เรื่องให้ข้อคิด “ต้นไม้ แ ก่ กับ ก้อนเมฆ” สอนใจได้ดีมาก

ต้นไม้แ ก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เมฆก้อนน้อย ตอบเพียงว่าน้ำฝนมีอยู่น้อย

กลัวว่ามันคงจะไม่พอให้ต้นไม้แ ก่ได้ ชื่นใ จวันต่อมาเมฆก้อนน้อย

ก็ยังคงบอกเช่นเดิม มันน้อยไปจึงไม่พร้อมที่จะให้ เมฆก้อ นน้อย

จึงเดินทางและพย าย า มสะสมฝนเพื่อที่จะให้มันมากพอ พอที่จะทำใ ห้ต้นไม้ แ ก่ได้ชื่นใจ

เมื่อมีปริมาณม ากพอ เมฆน้อยจึงกลับมาแต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้แ ก่ที่ต า ย แล้ว

เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้แล้วถามว่าทำไม ? ความพย าย ามของฉัน ไม่มีค่า เลยเหรอ ?

ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้จึงได้แหงนหน้า..แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า

การที่เราจะให้อะไร? แ ก่ใครสักคนที่เรารัก มันไม่ต้องรอให้มากพอ

หรือรอความพร้อมอะไรหรอก ให้เท่าที่มี..ก็ทำให้ค นรับชื่นหัวใจได้.

ความพย าย ามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข

อย่ าไปรอให้ร วย ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารักอย่ าไปรอให้พร้อม

ถึงจะทำ อะไรให้คนที่เรารักเพราะคนที่เรารัก.. อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา

แล้วก่อนที่ต้นไม้แ ก่จะจากไป เขาฝากบอกเธอไว้ว่า

ถ้าเห็นเธอผ่ านมา ให้บอกเธ อว่า..เขารักเธอเมฆน้อยได้

แต่หลั่งน้ำตาออกมาเป็นเม็ดฝนอย่ างไม่ข าดสาย ..ให้กับต้นไม้

ที่ไม่มีวันแต กใบให้ได้เห็นอีกต่อไป..ตลอดก าล

อ่ านกี่ทีก็ชอบ..เพราะเตื อนสติได้ดีมากในสิ่งที่เรามองข้ามบทความนี้

เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอ ลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง

ทำ..ในสิ่งที่อย ากจะทำ

ทุ กวันนี้เรามีตึกสูงขึ้ น แต่ความอดกลั้นน้อยลง

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ ครอบครัวเรากลับเล็กลง

เ รามีย าใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุ ขภาพกลับแ ย่ลง

เรามีความรักน้อยลง แต่มีคว ามเกลียดมากขึ้น

เราไปถึงโลกพ ระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า..

แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับย ากเย็น

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่ แค่ห้วงในหัวใจ

กลับไม่อาจสัมผัสถึง

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับต ก ต่ำลง

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุข ภาพแ ย่ลง

ทุ กวันนี้ ทุ กบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน

แต่ การหย่ าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเ รา

อย่ าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ

เพราะทุ กวัน ที่เรายังมีชีวิตอยู่คือโอกาสที่พิเศษสุด แล้ว

จงแสวงหาการหยั่งรู้

จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่

โดยไม่ใส่ใจกับ ความอย าก

จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น

กินอาหารให้อร่อย.ไปเที่ยวในที่ ที่อย ากจะไป

ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข

ไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด

เ อาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสี ย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออย ากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า “สักวันหนึ่ง” ออกไปเสี ยจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรา รักทุ กคนว่า

เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน

อย่ าผัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะ ไรก็ตาม..

ที่ทำให้เรามีความสุข เพิ่มขึ้น

ทุ กวัน..ทุ กชั่ วโมง..ทุ กนาที มีความหมาย

เราไม่อาจรู้เลยว่าเมื่อไร ? มันจะสิ้นสุดลง

ขอบคุณที่มา : 108resources