อยู่อย่ างคนใจบุญ จะต ายอย่ างคนมีบุญ

คำว่า คนมีบุญในความเชื่อแบบแฟนตาซีหน่อย จะออกแนวประมาณว่า ตอนเกิดมีฟ้าแลบฟ้าร้อง

ตอนโตมีแสงออกมาจากหัวตอน ต า ย ไฟดับพรึบพร้อมกัน

ทั้งเมืองหลุดจากความเชื่อ แบบแฟนตาซีมาอิงโลกความจริง คนมีบุญจะออกแนวบุญหนักศักดิ์ใหญ่

ปกครองคนได้มาก ๆ จะทำอะไรที เหมือนมีเทวดาทั้งฟ้าเอาใจช่วย

เพราะประสบความสำเร็จและสัมฤทธิ์ผลง่ายดาย เมื่อศัตรูคิดทำร้ ายเมื่อใด ก็พินาศไปเองเมื่อนั้น

และที่สำคัญ คือ ต า ย ดี ต า ย สงบเป็นที่เชื่อได้ว่าจะพบสวรรค์

เราเห็นด้วยตาเปล่าว่าคนมีบุญ ที่ชีวิตเกิน ๆ คนอื่นนั้นมีจริง แต่ไม่อาจรู้ด้วยใจธรรมดา ที่ไร้อภิญญาว่าพวกเขา

และเธอเหล่านั้น ทำยังไง ถึงได้เกิด โต และ ต า ย อย่ างคนมีบุญ

ด้วยความไม่รู้ และด้วยความยึดเอาสิ่งที่ตาเห็นง่าย ๆ คนส่วนมากเลือกที่จะเชื่อว่า ทำบุญใหญ่จะยิ่งใหญ่

เกิดใหม่อย่ างคนมีบุญ ไม่ได้คำนึงเลยว่า กำลังทำบุญใหญ่ด้วยใจแคบ แค่ไหนอย่ างไร

ที่น่าสลด คือ ในงานบุญใหญ่ ๆ บางคนจองคิวว่าตนต้อง ได้ทำเป็นคนแรกนึกว่าจะให้ผล

ประมาณว่าต่อไปคงมีวาสนาเป็นที่หนึ่ง เสมอบางคนหวงบุญ ไม่แบ่งไม่อย ากปะปนกับคนอื่น

นึกว่าถ้าใครมาแบ่งบุญ ตนจะเสี ยเปรียบ หรือเสี ยชั้นวรรณะ ลดตัวลงไปเท่าเขาแท้จริงแล้ว

บุญไม่ได้เริ่มที่วัด แต่เริ่มที่ใจใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ใจยิ่งเผื่อแผ่ไม่จำกัด ผลยิ่งกว้างไม่จำกัด

ใจหวังผลให้ตนเอง แบบนั้นใจไม่เป็นบุญ แต่อาจทำบุญเพิ่มความเห็นแ ก่ตัว

แม้คิดว่าทำบุญใหญ่แต่ใจแคบ ผลก็คับแคบใจหวังอนุเค ราะห์ผู้อื่น แบบนั้นใจเป็นบุญ

แม้แค่ออกแรงช่วยมดตัวน้อย ด้วยการตั้งความปรารถนาว่า อย ากให้มันรอดชีวิตจากการ

จมน้ำถ้าช่วยสำเร็จ ก็บันดาลใจ ให้ชุ่มชื่นมากเดี๋ยวนั้น แล้วบอกตัวเองถูกแล้วว่า

หน้าตาของความมีใจกว้าง เป็นอย่ างไร ผลก็ไม่ต้องสงสัยว่า จะกว้างไปด้วยไหม

เมื่อใจเป็นบุญจะคิดช่วยสั ตว์ เกื้อกูลคนธรรมดา หรือหวังอนุเค ราะห์ภิกษุสงฆ์ก็ไม่มีบุญใดที่เล็กเลยสักกอง

ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด คนใจบุญจริงไม่ใช่คนที่เอาแต่คิดทำบุญ ทว่าเป็นคนที่คิดละบาป

มั่นใจว่าตัวเองไม่อยู่อย่ างคนใจบาป มั่นใจว่าตอน ต า ย ไม่มีบาปเกาะจิตให้กังวลใจ

การละบาปได้นั่นแหละ จึงเป็นทั้งบันไดขั้นแรก และขั้นสุดท้ายของการมีชีวิตบนเส้นทางบุญ

ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee