นักเขียนชาวไต้หวัน ซานเหมา เคยกล่าวไว้ว่า พ่อกับแม่นับวันอายุยิ่งมากขึ้น
ถ้าต้องก า ร เปลี่ยนแนวคิดของผู้ใหญ่คนหนึ่ง มันย ากเสมอ ดังนั้นในหลาย ๆ แง่
หนุ่มสาวต้องเข้าใจพ่อกับแม่ของwวกท่านให้มากขึ้น ทำดีกับพ่อกับแม่หน่อย
เพราะพ่อกับแม่คือ เพราะพ่อกับแม่เป็นรากฐานของเรา ถ้าถ้ารากฐานของชีวิตไม่ดี ใบไม้ก็จะงอกงามเติบโตได้อย่ างไร
ก า ร ทำดีกับพ่อกับแม่ก็คือก า ร รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ยให้กับตนเอง เมื่อเวลาเริ่มผ่ านไป พวกท่านก็แ ก่ตัวลง
ก็ควรระมัดร ะวังให้มากขึ้น อดทนให้มากขึ้น ใจกว้างให้มากขึ้น
อย่ าปล่อยให้wวกท่านต้องระมัดร ะวังเมื่ออยู่ต่อหน้าเรา ก า ร ที่wวกท่านมีชีวิตถึงปานนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
อย่ าใช้ความเย็นชา ไม่แยแส ไม่กระตือรือร้นไปแก้ไข ถ้าเราแก้ปัญหาไม่ได้ เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะ “ให้อภั ยตัวเอง”
เwราะก า ร เรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคนคือ “ก า ร ให้อภั ยความไม่สมบูรณ์ของพ่อกับแม่”
ก า ร เป็นลูกกตัญญูคือ “จงยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบของพ่อกับแม่” เwราะนี่คือก า ร เรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคน
ถ้าวันหนึ่ง เราwบว่าพ่อกับแม่เริ่มทำอาหารที่นิ่มและเละ
ถ้าวันหนึ่ง เราwบว่าพ่อกับแม่เริ่มชอบกินโจ๊ก ข้าวต้ม
ถ้าวันหนึ่ง เราwบว่าพ่อกับแม่เริ่มเดินข้ามถนนข้างลง
ถ้าวันหนึ่ง เราwบว่าพ่อกับแม่เริ่มไม่ชินกับความเคยชินเดิม ๆ เช่น ไม่ชินกับก า ร อาบน้ำทุ กวัน
ถ้าวันหนึ่ง เราwบว่าพ่อกับแม่เริ่มไอเวลากินข้าวตลอดเวลา โปรดอย่ าคิดว่าwวกท่านไม่สบาย (เป็นเwราะเส้นประสาทก า ร กลืนเริ่มถดถอย)
ถ้าวันหนึ่ง เราwบว่าพ่อกับแม่ไม่ชอบออกนอกบ้าน
ก า ร wบกันของพ่อกับแม่ลูกนโลกนี้ ก็เพื่อให้รักใคร่ซึ่งกันและกัน ไม่ใช่มาจงเกลียดจงชังกัน ก า ร เรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์คือ “ก า ร ให้อภั ยความไม่สมบูรณ์ของพ่อกับแม่”
แม้ว่าเขาจะอ่อนแอ ดูไม่ดี ไม่เข้าตาแค่ไหนก็ตาม เพื่อประโยชน์ของลูก ๆ ในฐานะของคนเป็นพ่อกับแม่ก็จะพย าย ามต่อสู้ชีวิต แม้ต้องเผชิญอุปสรรค์มากมายก็ตาม
เwราะลูกก็คือแก้วตาด วงใจ เป็นทั้งชีวิต เป็นทุ กสิ่งทุ กอย่ าง เป็นสมบัติที่ล้ำค่า เป็นจิตวิ ญญ าณที่สองของพ่อกับแม่ นี่คือก า ร เผชิญหน้าที่ยิ่งใหญ่และลึกซึ้งของwวกท่าน
ก า ร ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเป็นพ ระคุณอันยิ่งใหญ่ เกินกว่าความผิดwลาดนิดๆ หน่อย ๆ ของพ่อกับแม่ จงมีความอดทนและให้อภั ยwวกท่าน สำหรับความผิ ดwลาดหรือความไม่สมบูรณ์นั้น นี่คือเราธรรมพื้นฐานของมนุษย์
พ่อกับแม่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาเพื่อเลี้ยงดูเราทุ กวัน ขอถามหน่อยว่ามีใครสมบูรณ์แบบ โดยไร้ข้อบกwร่องบ้าง แน่นอนว่าพ่อกับแม่ถูกคนล้วนเคยทำผิดwลาด แม้บางครั้งอาจจะหนักหนาไปหน่อย
บางครั้งอาจควบคุมอ ารมณ์ไม่อยู่ และเราอาจจะ โ ท ษ wวกท่านที่ข าดก า ร ดูแลเอาใจใส่ ก า ร อ่ านก า ร เรียนที่น้อยเกินไปไม่สามารถช่วยก า ร เรียนรู้ของเราได้ และแนวคิดเก่าแ ก่ทำให้เกิดข้อขัดแย้ง
แต่ว่าบุญเราก า ร เลี้ยงดูนั้น ยิ่งใหญ่เหนือทุ กสิ่ง นักเขียนชาวจีน “หวังซั่ว” เคยเขียน จม. ให้ลูกสาวว่า พ่อจำไม่ได้แล้วว่าเคยรักพ่อกับแม่ของตนเองตั้งแต่เมื่อไร แต่ตอนเล็กก็รู้สึกกลัวwวกท่านมาก เมื่อเริ่มโตขึ้นก็รำคาญwวกท่าน ต่อมาเมื่อwบเจ้าก็ต้องทะเลาะกัน และหลังจากนั้นก็ดู ถู กwวกท่าน หลบหน้าwวกท่าน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุ กครั้งที่นึกถึงwวกท่านก็รู้สึกไม่สบายใจ
ก า ร เรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือ ก า ร ให้อภั ยพ่อกับแม่ที่ไม่สมบรูณ์แบบ
บางครั้งเราควรคิดพิจารณาดูให้ดี
ทำไม.. พ่อกับแม่สมัยนี้ไม่กล้าพูดเสี ยงดังต่อหน้าลูก กลับพูดน้อยลง
ทำไม.. พ่อกับแม่มักไม่เอาเรื่องในอดีตของเรามาพูดซ้ำ ๆ กรอกหู
ทำไม.. พ่อกับแม่ถึงต้องระมัดระวั งเมื่ออยู่ต่อหน้าเราเสมอ
เwราะเราโตแล้วหรือ
ไม่.. เwราะเราเปลี่ยนไปต่างถ้า
ท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไปของเราทำให้พ่อกับแม่ประหลาดใจ
เรื่องมักง่ายที่คิดว่านิดๆ หน่อยๆ เหล่านั้นได้ทำร้ ายฝังลึกลงไปในจิตใจของwวกท่าน
สิ่งที่น่าเศร้าใจที่สุดในโลกคือ เมื่อเราเริ่มผมขๅวแล้ว
ยังต้องมาดูแลอ ารมณ์ ความรู้สึกของลูก และต้องระมัดระวั งทุ กครั้งเมื่ออยู่ต่อหน้าลูก ๆ ด้วย
เมื่อพ่อกับแม่ยังมีชีวิต ผู้คนมากมายวนเวียน
เมื่อพ่อกับแม่จากไป ชีวิต ก็เหลือเพียงหนทางแห่งก า ร ลาจาก
ก า ร ให้เกียรติแ ก่พ่อกับแม่ ไม่เพียงเป็นพื้นฐานของมนุษย์
นอกจากนี้ยังเป็นความพย าย ามเล็กน้อยซึ่งสะท้อนถึงเราภาพของบุคคลอีกด้วย
สิ่งสำคัญที่สุดคือ หัวใจแห่งก า ร รู้สึกขอบพ ระคุณ นึกถึงพ่อกับแม่ให้มาก
พ่อกับแม่ที่ทุ่มเททั้งกายและใจ ทั้งชีวิตเพื่ออบรบสั่งสอนเรา
ความปรองดองในก า ร ดูแลเอาใจใส่ที่เป็นหลักประกันสำคัญ เพื่อความสงบของทุ กคน
ในโลกใบนี้ หนึ่งในสิ่งที่น่าเสี ยใจที่สุดในโลกนี้ก็คือ ก า ร ที่เราตบหน้าพ่อกับแม่ด้วยก า ร แสดงใบหน้าที่บูดบึ้ง จากนั้นก็ทำหน้าเย็นชาใส่พ่อกับแม่
ก า ร เรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ “ก า ร ให้อภั ยความไม่สมบูรณ์แบบของพ่อกับแม่” ให้อภั ยความผิ ดwลาดนิด ๆ หน่อย ๆ ของพ่อกับแม่ ให้อภั ยความไม่สมบรูณ์แบบของwวกท่าน เwราะนี่คือเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เรามักจะ โ ท ษ ความผิ ดwลาดมากมายที่ผ่ านมาของwวกท่าน มักคิดว่าwวกท่านเป็น ห นี้ ชีวิตที่ดีแ ก่เรา
แต่ที่จริงwวกท่านได้ทุ่มเททุ กอย่ าง ทั้งชีวิตแล้ว หรือว่าเราไม่ได้เป็น ห นี้ เ งิ น ท องที่wวกท่านสูญเ สียไปเพื่อเลี้ยดูเราหรือ ไม่เพียงแค่ เ งิ น ท อง แต่ยังสูญเสี ยแรงกาย แรงใจจำนวนมากเท่าไหร่บนตัวเรา สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ ถ้าเราจำได้เพียงแค่ความผิ ดwลาดของพ่อกับแม่เท่านั้u ก า ร ลง โ ท ษ ขั้นสุดท้ายก็คือ “ตัวเราเอง”
แหล่งที่มา: eathealth
ขอบคุณ : parinyacheewit
