1. สงบได้ เย็นได้เมื่อมีบุญแล้ว ผลแห่งบุญนั้นก็จะแปรสภาพ
ทำให้เป็นคนที่สงบได้ เย็นได้ ตามกำลังของบุญฤทธิ์ ไม่เป็นคนที่
ร้อนรน กระวนกระวาย วุ่นวายในสิ่งที่ไม่เป็นส าระ ในสิ่งกำลังจะเกิดขึ้น
แม้จะต กอยู่ในเหตุการณ์ที่เ ล วร้ า ยก็ทำใจได้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
2. ไม่บ่นเมื่อมีบุญแล้ว ผลแห่งบุญนั้นก็จะแปรสภาพให้เป็นปัญญา ทำให้ยอมรับต่อความเป็นจริงของชีวิต
ทำให้รู้เห็นและเข้าใจถึงระดับวาสนาของตนและบุคคลอื่น
ความเป็นไปของชีวิตนั้นขึ้นตรงต่ออำนาจบุญก ร ร มที่ทำไว้ บ่นไปก็แค่นั้นเอง ที่ได้มา ที่มีอยู่
ที่เสี ยใจ ที่ไม่ได้ดั่งใจ ทุ กสิ่งทุ กอย่ างนั้น มันคือ “ผลแห่งก ร ร ม” อันเป็นสมบัติของเราเอง
3. ไม่คิดมากเมื่อมีบุญแล้ว ผลแห่งบุญนั้นก็จะแปรสภาพให้เป็นความสะอาด ความสว่าง ความสงบ ตามกำลังของบุญฤทธิ์
ทำให้เกิดพลังแห่งความสงบ แห่งจิตแห่งใจ ไม่ฟุ้งซ่านรำคาญใจ ไม่คิดเป็นทุ กข์
ความคิดทุ กความคิด ล้วนนำมาซึ่งความเบิกบานกายใจ ไม่คิดเบิกความทุ กข์มาใช้ก่อน
4.ไม่ทำชั่ วเมื่อมีบุญแล้ว ผลแห่งบุญนั้นก็จะแปรสภาพให้เป็นตัวควบคุมบริหารจัดการตามกำลังของบุญฤทธิ์
ทำให้เกิดความกลัว ความละอายต่อบาปต่อก ร ร ม ความผิดน้อยใหญ่ทั้งในที่ลับและที่แจ้ง
เห็นถึงความเสี ยหาย หลายภพหลายชาติ เห็นถึง ผลกระทบต่อครอบครัว ต่อโลกต่อสังคม อย่ างมากมายมหาศาล
5. รู้ได้ ตื่นได้ และเบิกบานได้เมื่อมีบุญแล้ว ผลแห่งบุญนั้นก็จะแปรสภาพ ให้เป็นความรู้ตื่น เบิกบาน ตามกำลังของบุญฤทธิ์ เป็นผู้รู้
ต่อความเป็นจริงของชีวิต ไม่ปล่อยให้ชีวิตต กไปในกระแสของความโลภ
ความโกรธ ความหลง จิตใจมีความอิสระเต็มที่ ทุ กวันทุ กเวลาทุ กนาที
6. ปล่อยได้ วางได้เมื่อมีบุญแล้ว ผลแห่งบุญนั้นก็จะแปรสภาพให้เป็นคน
ที่รู้จักการละ การวาง ตามกำลังของบุญฤทธิ์ ไม่เป็นคนที่แบกทุ กอย่ างที่ขวางหน้า ยึดทุ กอย่ างที่เกิดขึ้น
7. ไม่กลัวเมื่อมีบุญแล้ว ผลแห่งบุญนั้นก็จะแปรสภาพให้เป็นความเข้มแ ข็ ง กล้าหาญ ตามกำลังของบุญฤทธิ์
ทำให้ไม่หวั่นไหวต่ออุปสรรค และปัญหาที่จะเกิดขึ้น เพราะมีความมั่นใจในความเป็นผู้บริสุทธิ์
ความเป็นผู้มีบุญของตน เมื่อจะคิด จะทำอะไรลงไป ล้วนมีกำลังบุญม า ร องรับทั้งหมดทั้งสิ้น
ขอบคุณที่มา : yimpann
