บางครั้ง คุณรู้สึกว่า ชีวิต ณ ตอนนี้ เหมือนท้ องฟ้าจะทลายลงมาทับคุณ
แต่จริง ๆ แล้ว คุณยืนไม่ตรงเองต่างหาก
หากคุณหลงผิด ขอให้ระลึกไว้ว่า “ฟ้าให้โอกาสคุณกลับตัวทุ กเวลา”
นอกเสี ยจากคุณจะไม่ยอมกลับใจซะเอง
บางครั้งที่เราทำผิด สาเหตุเป็นเพราะสมควรใช้เหตุผล
แต่เราใช้อ ารมณ์ในการตัดสินแทน
ตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ เรารู้สึกว่า เรายังมีเวลาเหลืออีกถมเถไป
แต่ความจริงแล้ว เราไม่รู้ว่า ชีวิตของเรากำลังหมดไป
พร้อมกับการฉีกปฏิทินในแต่ละวัน แต่ละเดือน แต่ละปี
คุณไม่รู้ว่า พบกันครั้งหนึ่ง ก็หมดไปอีกครั้งหนึ่งแล้วเช่นกัน
ความกังวลครุ่นคิดไม่มีน้ำหนัก
แต่มันเปรียบดั่งใบไม้ที่กำลังร่วงจากต้นในย ามหน้าแล้ง โดยไม่รู้ตัว
มันก็กองหนักทับรวมกันอยู่ที่พื้น ดังนั้น “คิดอะไรให้ระวั ง”
ชีวิตคนเราคือบทเพลงอันแสนไพเราะ
แต่ว่าอยู่ที่ใครเป็นผู้ขับร้อง และร้องอยู่กับใคร ?
การรอคอยและความลังเล คือฆ าต กรที่แล้งน้ำใจที่สุดบนโลกใบนี้
สิ่งที่ฉันกลัวก็คือ ฉันให้ใจแ ก่คุณ แต่คุณกลับยื่นมี ดมาแ ทงฉัน
ไม่ว่าความรักระหว่างชายหญิง หรือมิตรภาพ ระหว่างเพื่อนก็ดี
เวลาใครปาก้อนหินมาใส่คุณ อย่ าขว้างปาก้อนหินกลับไป
เก็บไว้เพื่อนำไปเป็นฐานเวลาคุณสร้างบ้านจะดีกว่า
ชีวิตคนเราสั้นนัก ตอนนี้ทนไม่ได้ สักวันหนึ่งคุณก็ไม่ต้องทน
ตอนนี้เกลียดกัน วันหนึ่งก็ต้องตา ยจากกันอยู่ดี
ชีวิตนี้น้อยนัก สักวันหนึ่ง เราก็ต้องจากกัน
ไม่จากเป็น ก็จากตา ย ยังไงก็ต้องจากอยู่ดี
ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee
