บางครั้งชีวิต…ก็มีความสุขมากกว่าเดิม จากการ “เลิกกัน”

มีรุ่นน้องถามไถ่ว่า แปลกไหมที่เลิกกับแฟนแล้วไม่รู้สึกเศร้า กลับรู้สึกสันติและได้เวลาส่วนตัวคืนกลับมา

ผมถามกลับไปว่า แปลว่าเขาไม่สำคัญเหรอ น้องตอบว่าเขาสำคัญมากแต่รู้สึกว่าต้องปรับเยอะ

ต้องยอมให้เยอะ พอห่างออกมากลับรู้สึกดี ผมคิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจและคำที่น่าสนใจมากคือ…

คำว่าสันติผมเคยคิดว่าคนเราต้องการความสุข และพย าย ามทำทุ กวิถีทางเพื่อไขว่คว้าให้ได้มา

แต่ช่วงหลังมานี้พอลองถามตัวเองให้ลึกลงไป สิ่งที่ต้องการอาจไม่ใช่ความสุขเเฮปปี้

แต่น่าจะเป็นความสงบ peace of mind ซึ่งบางครั้งสองสิ่งนี้สวนทางกัน

ยิ่งอย ากได้ความสุข หรืออย ากเก็บรั กษาความสุขไว้

เรากลับกระวนกระวายใจ โลกนี้มีมาย าคติมากมาย ที่พูดซ้ำๆจนเราเชื่อว่ามันเป็นความจริง

ความสัมพันธ์ ที่ไม่เลิกราก็เป็นสิ่งหนึ่งในจำนวนเรื่องเหล่านั้น หรือความเชื่อว่า

การเลิกกันคือเรื่องแ ย่ ก็อาจลวงให้ทั้งสองฝ่ายพย าย าม

ประคับประคองความสัมพันธ์ที่ไม่ส่งผลดีต่อทั้งคู่ไปเรื่อย ๆ

เราอาจเชื่อว่าความสุขคือการอยู่ด้วยกันแน่นอนถ้าทุ กอย่ างราบรื่น

คำกล่าวนี้ย่อมเป็นจริงแน่ แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น คำกล่าวนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นสัจธรรมสำหรับทุ กคน

เพราะยิ่งพย าย ามประคับประคองความสุขไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาคือภาวะข าดสันติสุขในจิตใจ

และทันทีที่ปล่อยวางจากความเชื่อว่า จะต้องเก็บรั กษาความสุขในแบบที่ผู้คนเขาบอกกันทันใดนั้น

เรากลับพบว่าหัวใจของเรานิ่งสงบมากขึ้น เพราะไม่เอาใจไปผูกไว้กับแบบที่เขาบอกกันว่าดี

แต่มันไม่ดีสำหรับเรา การเลิกราหรือหย่ าร้าง หากเลือกกระทำในช่วงเวลา

และเหตุปัจจัยที่มีเหตุมีผล ตอบตัวเองได้เป็นไปได้ว่า กลับทำให้เรามีความสุขมากกว่า

การจมอยู่กับการพย าย ามแก้ปัญหา ไม่รู้จบความสุขที่ว่านั้นจึงเหมือนมีเรื่องที่ซ้อนกันอยู่นั่น

คือความสุขที่เราสัมผัสได้จากหัวใจตัวเอง กับความสุขที่เกิดขึ้นจากค่านิยมหรือความคาดหวัง

จากคนอื่นที่มองว่าการเลิกรา เป็นเรื่องน่าเสี ยดายน่าเสี ยใจน่าสงส ารและหลายกรณี

ที่เราพย าย ามรั กษาความสุข ที่คนอื่นขีดเส้นให้โดยหลงลืมความสุขในหัวใจตัวเอง

ไปเมื่อคิดใคร่ครวญ เรื่องนี้ผมพบว่าการเลิกราเป็นเพียงตัวอย่ างหนึ่ง ของค่านิยมเรื่องความสุขที่เรามักเชื่อว่า

ถ้าเป็น เช่นนั้น เช่นนี้ แล้วจะมีความสุขกว่า เช่นความร วยความสำเร็จรูปลักษณ์ที่ดี

ชื่อเ สียงตำแหน่งฯลฯแน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้เป็นองค์ประกอบของชีวิตที่ดี แต่ก็ไม่เสมอไป

ถ้ามันเริ่มล้นเกินหรือทะเยอทะย าน จนไปจะเผาไหม้หัวใจ ผมไม่ได้บอกว่าเราไม่ควรปราถนาสิ่งเหล่านั้น

เพียงอย ากชวนตั้งคำถามว่ าที่เราอย ากได้อย ากมีนั้นเพราะหัวใจเรามีความสุขเมื่อมีสิ่งเหล่านั้น

หรือเพราะคนอื่นเขาเชื่อว่า ถ้าเรามีสิ่งเหล่านั้นแล้ว เราจะมีความสุขเราอย ากมีความสุข

หรือเราอย ากให้คนอื่นมองว่า เรามีความสุขสองสิ่งนี้คล้ายกัน แต่ต่างกันเหลือเกิน

คำถามที่น่าถามตัวเองลงไป ลึกๆในหัวใจก็คือความสุข ที่เราเฝ้ามองและไขว่คว้า

หรือพย าย ามรั กษาไว้ ไม่ว่าจะเป็นความฝันความสำเร็จ การงานหรือความรัก

ถึงที่สุดแล้วมันนำมาซึ่งความสงบในจิตใจ หรื่อเปล่าถ้าคำตอบคือไม่ผมคิดว่าวันหนึ่ง

เราจะพบคำตอบใหม่ ให้กับตัวเองว่า ฉันจะลองปล่อยมือจากความสุขดูบ้าง ก็ได้เพื่อพบสิ่งที่สำคัญกว่านั้น

นั่นคือความสงบในจิตใจ บางครั้งเราจำเป็นต้องปล่อยมือจากสิ่งที่เราเชื่อว่า นั้นคือความสุขเพื่อพบกับสันติในหัวใจ

และนั่นคือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ จากคำถามของรุ่นน้องผู้นี้ว่า การเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า หากมันทำให้เราพบหัวใจสงบกว่าเดิม

ขอบคุณที่มา : y a k r o o k a s e t