ตอนมี…ก็มีไม่ข า ด ตอนข า ด…สักบาทก็ไม่มี

บางคนร วยแล้วทะนงตัว ชีวิตมันมีขึ้น-มีลง อย่ าได้ไปดูถู กใคร

เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิต อยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสิน

คนจนแค่ขยันหาก็ร วยได้ บางคนรว ยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหน

อย่ าลืมนะว่าร วยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโ ชคดีตลอดไป

วันนี้ขอแ ชร์โพสต์เตื อนสติ ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถู กใคร

บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบากตอนแ ก่น่าอนาถใจที่สุด

มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า

เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวม ๆ กันทุ กเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้ว

ผมพกเงิ นในกระเป๋ากินเห ล้าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงิ นดีจริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว

เมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเงิ นสดหลายร้อยล้าน

มีญาติผมคนหนึ่งเดือ ดร้อนมายืมเงิ นผม ผมด่ าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เ งินไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่า

ไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเงิ นพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง

ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุ กอย่ างไปจากชีวิตผมจริง ๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า

ไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเ งินสดที่เคยมี แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน

ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับ

ภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน

ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป ไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไร

ลูก ๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ

ผมมาลำบากตอนแ ก่ เงิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า..

พ่อผมบากหน้าไปยืมเ งินคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล ผ่ า ตัดส มอง พ่อนั่งร้องไห้

คุณลุงด่ าแล้วโยนเงิ นให้เหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด

ต่อให้ ร่า งกายและจิตใจพ่อก็ยอม ถ้ามีเ งินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือด อ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน

แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผม ๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่ าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผม

จริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคง จากไป แล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไป

ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมัน

ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงิ นจ่ายค่าเช่าห้องแถว ลงทุนมีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า

ก ร ร ม นั้นตามสนอง หลานไม่ได้ ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้

แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พ ระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิ น ตอนผมมีเยอะ ๆ ผมเบื่อคนบอกบุญ

ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง ตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก

ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไป

ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจากไปตาไม่หลับ

ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน

คนอ่ านจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ านก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา ไม่มีคำว่าอด จากไป

สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน

ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลาย ๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเตื อนใจตัวเองนะครับ

ขอบคุณที่มา : s h a r e – s i