เด็ กหญิงคนหนึ่งเห็นแม่นั่งแก้กลุ่มด้ายที่ยุ่งเหยิงด้วยความอดทน แม่พย าย ามอยู่หลายครั้งก็ไม่สามารถแก้ด้ายกลุ่มนั้นได้สักที
แต่แม่ก็ไม่ล้ มเลิก พอเหนื่อยทีก็พักไปทำอย่ างอื่น แล้วก็กลับมาหาทางแก้ด้ายกองนั้นอีก ครั้งแล้วครั้งเล่า จึงถามแม่ว่า
“หนูเห็นแม่พย าย ามแก้ด้ายกองนี้มานานแล้ว ก็ไม่เห็นแก้ได้สักที ทำไมแม่ไม่ตัดมันทิ้งไปซะ”
แม่ของเด็ กหญิงตอบว่า “ด้ายกลุ่มนี้ มีเชือกแค่เส้นเดียว แม่หาปลายเชือกเจอแล้ว ยังไงก็ต้องแก้ได้”
ในเวลาต่อมา เด็ กหญิงเห็นแม่นั่งลูบไล้เส้นด้าย ที่สุดท้ายก็แก้ออกมาจากกองด้ายที่ยุ่งเหยิง ด้วยความภูมิใจ
แม่บอกกับเธอว่า “จำไว้นะลูก เส้นด้ายก็เหมือนชีวิตเรา ถ้าเกิดปมพันกันขึ้นมา ก็เหมือนกับชีวิตเราเวลามีปัญหา
ถ้าแม่ตัดด้ายกลุ่มนั้นทิ้งไป ก็เหมือนแม่แก้ปัญหาแบบสุ่ม ๆ แล้วเอาด้ายที่มีรอยต่อไปทอผ้า ก็จะทำให้ผ้าดูไม่มีราคา ไม่มีใครอย ากซื้อ
เหมือนกับชีวิตคนเราที่เต็มไปด้วยปัญหาวุ่นวายเป็นหางว่าว กลายเป็นคนจับจด หมกมุ่นกับปัญหา ไม่มีใครอย ากคบหาสมาคม
แต่ถ้าเรารู้ต้นตอของปัญหาแล้วให้เวลากับมันสักนิด เราก็จะคิดพิจารณาหาทางจัดการกับปัญหาได้
อย่ าเป็นคนทิ้งปัญหา หรือแก้ปัญหาส่งเดช เพราะชีวิตที่เต็มไปด้วยปัญหาคาราคาซัง แก้ไม่ต กหรือแก้ไม่ถูกทาง
จะเป็นตัวถ่วงให้เราห่วงหน้าพะวงหลังไปเรื่อย ๆ”
โดย : S u C h a n o ผ่ า น s t o r y l o g . c o
ขอบคุณที่มา : อ่ า น ส นุ ก
