บทความเ ตื อ น ใจทุ ก ๆ คน เมื่อแม่แ ก่แล้ว จงอ ย่ าลืมท่าน

สำหรับบทความนี้ เป็นเรื่องที่อย ากให้ลูก ๆ ทุ กคนได้อ่ านเพื่อเตื อนสติของตัวเอง

หากวันนี้ได้ดีแล้ว อย่ าได้ลืมแม่ในวันที่ท่านแ ก่ตัวลง เพราะลูกกตัญญูจะไม่มีวันทิ้งแม่ได้

เรามาดูกันว่า สิ่งที่แม่ทำให้เรานั้น มันยิ่งใหญ่แค่ไหน แล้วเราจะลืมท่านได้ลงคอเชียวหรือ

เมื่อตอนที่แม่ เริ่มออ กเดินทางแม่ก็เป็นเ ด็ กผู้หญิงคนหนึ่งผ่ านคืนวัน มีความฝัน มีชีวิตเป็นของตัวเอง

เหมือนกับเราแม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว

ผ่ านวันที่ตื่นเต้นที่สุดคือวันที่ รู้ว่าในครรภ์ของแม่ มีเราอยู่ในนั้น เป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน

ที่แม่ต้องแบก น้ำหนักกว่า 10 กิโลกรัม แม่เริ่มใช้ชีวิต อย่ างระมัดร ะวัง มากขึ้นแม่กลัวว่าลูกในท้ องของแม่

จะเป็นอัน ต ร า ยและวันที่แม่เ จ็ บ ป ว ด แสน ส า หั ส ก็มาถึงวันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเรา เต็มไปด้วยความสุข

แต่แม่ก็เ จ็ บ ป ว ดชีวิตส่วนตัวของแม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปความฝัน อาจถูกพักไปบ้าง

แต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือ เท่าที่จำเป็นรูปร่างหน้าต าที่ สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่ง

ไม่สำคัญเท่าลูก ของแม่อีกแล้วเรื่องอื่น ๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะอนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วย

อนาคตของลูก จนหมดสิ้นเราจะปลอ ดภั ยไหม เราจะเป็นเ ด็ กดี หรือเปล่าเราจะเรียนอะไร

เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นไหม แม่พย าย ามทุ กอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดแม่เสกทุ กอย่ าง

ให้เ ด็ กน้อยของแม่เติบโตอย่ างดีเหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้ แล้วเราก็เติบโตแม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก

ที่เคยตัวเล็ก แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุกด้วยแล้วแม่เห็นใบหน้าที่

เราหงุดหงิดใส่มากขึ้นขณะเดียวกันก็เห็น รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกล า ย เป็นเพื่อนของเรา น้อยใจ

แต่ทำอะไรไม่ได้ วันที่แม่โล่งใจ อย่ างที่สุดคือ วันที่เราเรียนจบแม่ฝ่าฟั น มามากมายกว่า

จะได้ปริญญาใบนี้มาแม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลูกเอ๋ย แต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิต

แม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิ ด แล้วลูกจะได้งานที่ดี หรือเปล่าลูกจะมีแฟนที่รักลูก

เหมือนที่แม่รักไหมเขาจะดูแลลูกอย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่า ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะอยู่ต่อยังไง

โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเ ด็ กตัวน้อย ๆ ของแม่เสมอ ลูกของแม่ค่อย ๆ ออกเดินทาง ในชีวิตของตัวเองเรามีครอบครัว มีลูก

มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็นลูกของแม่ น้อยลงกว่าเดิม แม่รู้แล้วว่า ถึงเวลาต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้ว

แต่แม่ไม่เคยวาง ได้เลยแม่ยังรักและห่วงลูก ของแม่เสมออย่ าลืมแม่นะลูก แม่แ ก่ตัวลง

พร้อมกับนับถอยหลัง การจาก ล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่อมถอยสองแขนที่อุ้มลูก

มาหล า ย ปี ยกอะไรมาก ไม่ได้แล้วสองขาที่เคยพาลูก ไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุง

วาจาที่เคยเป็น เ สียงกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลูกให้เติบโต เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่า ฟั น ปัญหาให้ลูก

บีบตัวน้อยลง แม่เหมือนก้อนน้ำแข็ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดดวันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิต

ของเราลองหันไปมองหน้าแม่ ของเราให้เต็มต ามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ผ่ าน มาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้ว

ขอแค่อย่ าลืมการเดินทางที่ผ่ าน มาของแม่นี่เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลูกของแม่ทุ กคน

เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน

ขอบคุณที่มา : y a k k i n n 9 9 9