เราเลือกไม่ได้ว่าจะไม่ให้เรื่องราวใดเกิดขึ้นกับเรา แต่เราเลือกได้ว่า เราจะรับมือยังไง
โช คชะตามักเล่นตลกกับเราเสมอ
ย ามที่เริ่มหมดหวัง มักจุดประกายให้พอมีหวัง เพื่อให้เราสู้ต่อ
ย ามที่สมหวัง มักมีเหตุทำให้เราเ สียใจ เพื่อไม่ให้เราลิงโลดจนเกินไป
ไม่มีใครสมหวังตลอดชีวิต และไม่มีใครผิดหวังไปตลอดชาติ
หากรู้ว่าไม่มีใครสามารถครอบครองในทุ กสิ่ง ก็อย่ าแสวงหาให้มันมากจนเกินไป
ในชีวิตของคนเรา มีความลับบางอย่ าง… ที่พูดให้ใครฟังไม่ได้
มีตราบาปบางอย่ าง… ที่ไม่อาจกลับไปแก้ไข
มีความฝันบางอย่ าง… ที่ไม่อาจเป็นจริง
มีความรัก… ที่ไม่อาจลืมลง
เพราะฉะนั้น คาดหวังจากคนอื่นให้น้อย ก็จะไม่รู้สึกผิดหวัง
เรียกร้องจากตัวเองให้มาก ก็จะไม่รู้สึกเสี ยใจภายหลัง
รับได้กับคำลวง ทนได้กับความเสแสร้ง สงบได้เมื่อถูกหลอก
ลืมได้กับคำสัญญาของใคร ๆ ปลงได้กับทุ กสิ่ง
เพราะสิ่งใดที่หลุดไปจากมือเราได้ มันไม่เคยเป็นของเรามาก่อน อย่ าอาลัยอาวรณ์เลย
อย่ าลืมคำพูดของคนรอบข้าง ที่พูดออกมาตอนโกรธ
เพราะมันมักเป็นความจริง ที่เขาไม่กล้าพูดในย ามปกติ
ความเชื่อใจเหมือนมี ดที่เรามอบให้คนอื่น เขามีทางเลือกอยู่สองทาง
หนึ่งคือย้อนกลับมาแ ทงเรา สองเก็บไว้เพื่อปกป้องเรา
ในเมื่อเรายังรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าหรือไม่พอใจคนอื่น
ก็ต้องยอมรับให้ได้ว่า คนอื่นก็ไม่ชอบขี้หน้า หรือไม่พอใจเราได้เช่นกัน
สาเหตุหลักที่ทำให้คนเราเหนื่อยใจ เป็นเพราะตัดสินใจไม่ได้ว่า จะยืนหยัดต่อหรือละทิ้งดี
สาเหตุหลักที่ทำให้คนเราไม่มีความสุข ไม่ใช่เพราะมีน้อย แต่เป็นเพราะมีความอย ากมาก
สาเหตุหลักที่ทำให้คนเราเป็นทุ กข์ ก็เพราะว่ามีความจำดีจนเกินไป
ลืม ๆ ไปบ้างก็ดี จะได้มีความสุขกับเขาบ้าง
ขอบคุณที่มา : ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี
