อย่ าทิ้งความฝัน ให้รกร้างอยู่ในความคิด
เพราะพื้นที่ที่รกร้าง.. สุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าไปเหยียบ แม้แต่ตัวเราเอง
เราไม่ใช่คนใหม่..แต่เราก็ไม่ใช่คนเดิม
ชีวิต.. เมื่อก้าวเดินแล้ว ไม่มีการเริ่มต้นใหม่
เพราะยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
เราได้ถูกเติมเต็มด้วยบทเรียนและประสบการณ์ไปแล้ว
จะกลับไปเริ่มต้นใหม่ได้อย่ างไร ?
จะกลับไปนับหนึ่งใหม่ได้อย่ างไร ?
ในเมื่อเราผ่ านอะไร ๆ มาซะขนาดนี้แล้ว
แถมลบความทรงจำไม่ได้ซะด้วยสิ
จริง ๆ แล้ว ชีวิต คือ การต้อง “ไปต่อ”
ต่อจากนี้ไป จะไปต่อได้อย่ างไร ?
ใครโหวตให้ไป แล้วใครเป็นกร รมการตัดสิน ?
ตัวเราเอง
จะต้องให้ใครมาบอกว่า ควรอยู่ที่ไหน จะไปที่ใด ?
เราเอง…ปรับเปลี่ยนชีวิตตัวเองได้เสมอ
ในเมื่อทางเก่าไม่ดี…ก็ยังมีทางอื่นให้เดิน
ใครว่า … เราเริ่มต้นชีวิตใหม่
ใครว่า … เรานับหนึ่งใหม่
เรากำลังสร้างสิ่งใหม่ ๆ ให้ชีวิตต่างหาก
เราไม่ใช่คนใหม่… แต่เราก็ไม่ใช่คนเดิม
อย่ าปล่อยให้ปัจจุบัน กลายเป็น…อดีต ที่แก้ไขไม่ได้
อย่ าปล่อยให้ปัจจุบัน กลายเป็น…อนาคตที่ไร้ทางเลือก
เราชอบพูดกันว่า “ถ้าย้อนเวลากลับไปได้”
แต่เราลืมคิดว่า “พรุ่งนี้ก็กำลังจะมาเหมือนกัน”
เอาเวลาของการเดินทางย้อนเวลา มาหาวิ ธีรับมือกับวันพรุ่งนี้ดีกว่าไหม
เราอาจไม่จำเป็นต้องคาดเดาว่า..พรุ่งนี้ต้องจะเจออะไร
แค่เตรียมสติไว้ดี ๆ ไม่ใช่เดินไป ลากเอาอดีตไป…ตลอดทาง
ขอบคุณที่มา : g e t w e l l s o o n x o x o
