คนเรานั้นอย่าหลงตัวเอง คิดว่าตัวเองเหนือกว่าใคร

คนเรานั้นอย่าหลงตัวเอง คิดว่าตัวเองเหนือกว่าใคร เลิกหลงทะนงตน

เพราะเหนือฟ้ายังมีฟ้า อย่าทำตัวเป็นม้าพันลี้ เรื่องมีอยู่ว่าในดินแดนแสนไกล

มีม้าอยู่ตัวหนึ่ง เป็นม้าหนุ่มที่มีร่างกายกำยำ แข็งแรงดูแหร่งสง่างามแล้ว

ความสามารถของม้าตัวเนี่ย เขาสามารถวิ่งได้ ระยะทางถึง พันลี้เลยล่ะ

 

แบบที่ขาไม่ต้องหยุดพัก และไม่มีเหนื่อย สำหรับเขาเลย

จึงทำให้เป็นที่หมายปองของ หลายๆคนที่ต้องการจะเป็นเจ้า แต่ทว่า

ม้าตัวนี้ก็ไม่ยอมให้ใครขี่แม้แต่น้อยเพราะมันกำลังรอผู้ที่เพียบพร้อม

ผู้ที่เหมาะสมที่จะขี่มันอยู่ในช่วงเวลา ที่ม้ากำลังมองห าผู้ที่มันคิดว่าดี

 

และเหมาะสมจะขี่ ก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อย ที่เข้ามาหาม้าตัวนี้ เพราะเขาต้องการจะขี่

มันพ่อค้าได้เข้ามาหาม้า และถามว่า “เจ้าอยากจะไปกับข้าไหม ข้ามีอาหารมี น้ำให้กินตลอด”

ม้าพันลี้เขาก็ได้ส่ายหัว ไม่สนใจตอบกลับไปว่า “ม้าดี ๆ แบบข้านั้น

ไม่ไปกับพ่อค้าที่ใช้ข้าเพื่อส่งของหรอก” และต่อมาทหารได้เข้ามาหาม้าแล้ว

 

ถามมันว่า“เจ้าอยากจะไป กับข้าไหมเจ้า จะได้เป็นม้าคู่ กายทหารเชียวนะ”

และม้าพันลี้ได้ แต่ส่ายหัวเช่นเคยตอบกลับไปว่า “ม้าดีๆ เช่นข้าทำไม ข้อต้องไปรับใช้

ทหารธรรมดา ๆ เยี่ยงเจ้า” จากนั้นนายพรานก็ได้ เข้ามาหาแล้ว ถามมันว่า

“เจ้าอยากจะไปกับข้าไหม” ม้าพันลี้ส่ายหัวเช่นเคย จากนั้นก็ตอบกลับไปว่า

 

“ม้าดี ๆ เช่นข้าทำไมต้องไปรับ ใช้นายพราน เช่น ” และไม่ว่า ใครจะเข้ามาหา

ม้าพันลี้ก็ไม่ตอบตกลงกับใครเล ยและเวลาก็ผ่านล่วงเลยไป หลายปี

 

ม้าพันลี้ ตัวนี้ก็ยังหาเจ้าของที่ถูกใจไม่ได้เลย จนเมื่อข่าวความเก่ง และความสามารถของม้าตัวนี้

เข้าไปถึงในวัง และไปถึงหูของพระราชา ท่านจึง ได้ออกรับสั่ง ให้ขุนนางรีบไปตามหาม้าพันลี้ ตัวนี้เลย

 

ตอนนั้น เพื่อมาเป็นพาหนะคู่กายของพระราชา จากนั้นขุนนางจึง ออกเดินทาง

และได้ ตามหาม้าพันลี้ตัวนี้ในที่สุด ก็ได้เจอกัน และได้แนะนำตัวเอง กับม้าพันลี้

พอม้าพันลี้ รู้ว่าคนที่มาหาตนเป็นถึงขุนนาง ชั้นสูง แล้วล่ะ ก็จะได้ไปเป็นพาหนะคู่กาย

 

ของพระราชา ก็ดีใจใหญ่เลย และตัดสินใจ ที่จะไปกับขุนนาง เพราะม้าพันลี้นั้น

มันได้เจอกั บคนที่เหมาะสมจะขี่ แต่ก่อนที่จะได้กลับวังขุนนาง จึงได้ถามม้าพันลี้

ว่าเจ้านั้นเชี่ยวชาญ เส้นทางแถบนี้แค่ไหนม้าพันลี้ตอบว่า ไม่เลยเพราะข้าไม่เคยเดินทางไป

 

ไหนนานมากแล้ว และขุนนางจึงถามต่อว่าเจ้าเคยมีประสบการณ์ ในการสู้สมรภูมิรบบ้าง

หรือ ไม่ม้าพันลี้ก็ได้ตอบไปว่ าไม่เลย เพราะข้าไม่ยอมรับ ใช้ทหารธรรมดา ๆ

 

จากนั้นขุนนางก็ถามต่อไป อีกว่างั้นเจ้าเคยเข้าป่า หรือ ไม่บางครั้ง พระราชาก็ชอบไป ล่าสัตว์นะ

ม้าพันลี้ตอบว่าไม่เลย เพราะข้านั้น ไม่ใช่ม้าธรรมดา ข้าไม่ไปใ ห้นายพรานใช้งานหรอกนะ

 

ขุนนางมองม้าพันลี้ ด้วยความสงสัยว่า เพราะอะไรทำไมม้าตัวนี้ ถึงมีชื่อเสียงไปไกล

ถึงในวังทั้งที่ไม่มี ความสามารถสักอย่าง จากนั้นขุนนางพูดขึ้นว่า หากเจ้าไม่เคยทำอะไร มาเลยนั้น

 

ข้าจะเอาเจ้า ไปใช้ประโยชน์ อะไรได้ล่ะ ม้าพันลี้บอก กับขุนนางไปว่าข้าวิ่งเวลากลางวัน

ได้นะวันละพันลี้กลางคืนแปดร้อยลี้เลยนะ เมื่อขุนนางได้ยิน ดังนั้นจึงเปรยไป

 

ว่าเจ้าก็ลองวิ่งให้ข้าดูหน่อยสิหากเจ้าวิ่งได้เร็วสมคำล่ำลือ ข้าจะพาเจ้ากลับวัง

จากนั้น ม้าพันลี้จึงเริ่มออกวิ่ง ด้วยความมั่นใจ และดีใจที่จะได้ โชว์ความสามารถ

แต่เมื่อเริ่มออกวิ่ง ไปได้ไม่นานนักม้าพันลี้ ก็เริ่มเหนื่อยหมดแรงซะงั้น

 

ขุนนางจึงพูดขึ้นว่า“เมื่อก่อนตอนเจ้าหนุ่มๆ เจ้าคงจะเก่งมากจริง ๆ ตามที่ใครเขาล่ำลือกันไว้

แต่มาตอนนี้ เจ้าแก่แล้วหากข้าเอาเจ้าไป คงใช้ประโยชน์อะไร ไม่ได้ข้าว่าเจ้าคงไม่ใช่ม้า

ที่ข้าตามมาหาแล้วล่ะ เมื่อพูดจบขุนนาง ก็ขึ้นควบม้าตัวเดิม แล้วจากไปทิ้งให้ม้าพันลี้

 

ยืนหอบอยู่ตรงนั้นข้อคิด ของเรื่องนี้สอน ให้เรารู้ว่าอย่าหลงทะนงตนว่า ตนเก่งค้ำฟ้า

เพราะคนเรามีนำหน้าก็ต้องมีถอยหลังกัน อยู่แล้วถ้าเราคิดว่าตัวเองเก่ง และหยุดที่จะพัฒนา

 

ก็จะกลายเป็นคนที่ถอยหลัง และคนอื่น จะแซงหน้าเราไป โดยที่เราไม่รู้

ตัวการมีความมั่นใจเป็นเรื่องที่ดี แต่อย่าถือตัวทะนงตัวจนเกินไป เมื่อไหร่

 

ที่คิดว่าตนเองเก่งจน ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา เมื่อนั้นความหายนะ

จะมาเยือนแล้วหาก เราจะหยุดพัฒนาตัวเอง มันก็จะมี แต่ทรงกับทรุด

 

ขอบคุณ ชุ ลี พ ร ช่ ว ง รั ง ษี