เหนื่อยหรือยังชีวิต….เซินเจิ้น ใช้ชีวิตบนความพอดี แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้ว
เสียดายแทนคนที่ไม่ได้อ่าน เจ็บแต่จริง
เจ็บแต่จริง เจ้าของปั๊มน้ำมัน ขับเวฟไปกินก๋วยเตี๋ยวกับลูก
เจ็บแต่จริง เจ้าของร้านทอง….
ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง
กับบางคน…
ทั้งหมดที่มีในชีวิต
ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด
เจ้าของโชว์รูมรถ…
ปั่นจักรยานไปกินโจ๊ก5กิโลกลับอีก5กิโล
วันไหนฝนตก ขับกะบะเก่าๆไปซื้อโจ๊กให้เมีย
คนบางคน
จะทำทุกวิถีทางให้รู้ว่ากูมีรถหรูหรา
เจ้าของปั๊มน้ำมัน…
ขับเวฟไปกินก๋วยเตี๋ยวกับลูก
บางคน…เห็นแดดร้อน จ้างมอร์ไซค์รับจ้างไปซื้อข้าวผัด
คนมีร้อยล้าน…
ตื่นตี 5 มาเปิดร้าน ทำงาน นอนอีกที 4-5 ทุ่ม
บางคนรายได้ 2-3 หมื่น ตื่น 8 โมงเลิก 4 โมงเย็นบอก…ลำบาก
เจ้ขายหมูบางคน ขายได้วันละล้าน
เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ตู้เซฟ รีบเอาเข้าแบงค์
คนบางคน มีไม่กี่แสน เอามาเรียงเอามาจัดภาพ
ถ่ายรูปโชว์ ลงโซเชี่ยล ให้โลกรู้ว่ากูมี(อันนี้โดนผมด้วย)
เฮียขายส่งอะไหล่รถ ทั่วอีสาน
มีหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน กับกาแฟ 7-11
ผู้จัดการบริษัทของอาเฮีย
กินกาแฟแก้วเกือบร้อย
เจ้าของร้านอาหารใหญ่
เอาข้าวเหลือกลับไปกินบ้าน
เด็กเสิร์ฟร้านเขา…เทกุ้งที่เป็นตัวๆที่ลูกค้ากินเหลือทิ้ง
หลังเลิกงานไปเช็คอินร้านเหล้า พร้อมถ่ายรูปโชว์
เศรษฐีร้านขายส่ง
ลูกทุกคนมีเงินเดือน จากการทำงานช่วยที่บ้าน
ถัดไปอีกซอย
ลูกเรียนกรุงเทพบ่นอยากได้โทรศัพท์ใหม่
รีบรูดบัตรซื้อให้ไวพอๆ กับ 4G
ร้านขายส่งปลาทะเลในตลาดแห่งนึง
ขายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
ลูกน้อง…ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
ฟังจบ ผมคิดค้านว่า….
ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ?
คนเราหาเงินมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข
แล้วจะหาไปทำไม?
รวยแล้วจะใช้ชีวิตยังไง จะพูดไงก็ได้…..
เขาตอบผมว่า….
“คิดถูกแล้วที่บอกว่า รวยแล้วจะใช้ชีวิตยังไงก็ได้แต่จนอยู่ยังลำบากอยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ ไม่ได้”
ผมจุก….เพราะมันจริง
ถ้ายังไม่รวย…ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้!!!
เหนื่อยหรือยังชีวิต….เซินเจิ้น
ใช้ชีวิตบนความพอดี แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้ว
ความตื่นรู้อย่างพอดีในทุก ๆ ย่างก้าวของชีวิต จึงเป็นเรื่องสำคัญที่คอยย้ำเตือนเราว่า เราใช้ชีวิตขาด ๆ เกิน ๆ
หรือใช้ชีวิตอย่างพอดีในตอนนี้ ลองเอาคำถามนี้ไปถามตัวเองดูบ้างก็ดี เพราะปฏิเสธไม่ได้เลยว่า
ชีวิตเราเรื่อยเปื่อยเหลือเกินกับสิ่งล่อตาล่อใจที่มาไวไปไว แล้วเรายังต้องตะครุบให้ทันเหมือนเสือล่าเหยื่อ
เราปล่อยความเรื่อยเปื่อยนี้ให้ใจมันไหลตามสิ่งพวกนั้น ภาวะความไม่พอดีจึงเกิดขึ้นในชีวิตและความทุกข์ก็ตามมาอย่างไม่ทันได้ถามเรา
หากเลือกที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง ตบ ๆ ชีวิตให้เข้ารูปเข้ารอยเพื่อมุ่งไปสู่ความพอดีในระยะยาว ก็ควรต้องดึงสติกันมาใช้ให้ชีวิตมีเหตุมีผลบ้าง
แล้วความสุขก็น่าจะเข้ามาเป็นจุดเริ่มต้นในทุก ๆ ก้าวที่คุณเลือกเดิน ก็เพราะว่ามันพอดี
ขอบพระคุณแหล่งที่มา : สิริทัศน์ สมเสงี่ยม
