ห นี้…ที่ใช้ไม่หมดดูเหมือนเราจะมีเ งิน แต่ควักออกมาซื้อของให้พ่อไม่ได้
ดูเหมือนเราจะมีเงิ น แต่หมดไปกับสิ่งที่พ่อแม่ไม่เคยได้ใช่ดูเหมือนเราจะมีเงิ น
แต่ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจของพ่อแม่ดูเหมือนเราจะมีเ งิน แต่กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ได้
ดูเหมือนเราจะเก่ง แต่เก่งกับการตะค อกใส่พ่อแม่ดูเหมือนเราจะเก่ง
ลงกับคนอื่นไม่ได้ก็หาเรื่องทะเลาะกับพ่อแม่ ดูเหมือนเราจะเก่ง อดทนกับคนอื่นได้
แต่กับพ่อแม่อดทนไม่ได้ดูเหมือนเราจะเก่ง จ้างคนอื่นทำได้แต่กับพ่อแม่เป็นดั่งคนรับใช้แต่ไม่ได้เ งินเดือน
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง อยู่นอกบ้านใช้เงิ นเหมือนพิมพ์แบงก์เองได้ แต่ไม่เคยหยิบยื่นให้พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ชื่นชมครอบครัวคนอื่นไม่ข าดปาก แต่ปรักปรำครอบครัวตนเองว่าไม่ดี
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง พ่อแม่ทนทุ กข์เพื่อลู กได้ แต่พอเราเจอความลำบ ากเพียงนิดหน่อยก็ละทิ้ง
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ยกมือไหว้คนอื่นไปทั่ว แต่รังเกีย จพ่อแม่ของตนเองพ่อแม่ให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่า
ทนทุ กข์เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ยินยอมประหยัดกินประหยัดใช้ มีอะไรดี ๆ จะนึกถึงลูกเป็นอันดับแรก
ยินยอมอดสูใจตนเอง แต่ไม่ยอมให้ลูกได้อับอายรักโดยปร าศจากเงื่อนไข ปราศจากความเห็นแ ก่ตัว
พ ระคุณบุพก ารี ตราบชั่ วชีวิตนี้ก็ชดใช้ไม่หมด “ห้าม ลืม แม่ นะลู ก” ในวันที่แม่แ ก่ตัวลง
เมื่อตอนที่แม่ เริ่มออกเดินทางแม่ก็เป็นเด็ กผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่ านคืนวัน มีความฝัน
มีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนกับเรา แม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว
ผ่ านวันที่ตื่นเต้นที่สุดคือวันที่ รู้ว่าใน คร รภ์ของแม่ มีเราอยู่ในนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่าเก้าเดือน
ที่แม่ต้องแบกน้ำหนักกว่าสิบกิโลกรัมแม่เริ่มใช้ชีวิต อย่ างระมัดระวั งมากขึ้น
แม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอั นตรายและวันที่แม่เจ็ บป วดแสนส าหัสก็มาถึง
วันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเรา “เต็มไปด้วย ความสุข แต่แม่ก็เจ็ บปว ด” ชีวิตส่วนตัวของแม่
ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปความฝัน อาจถูกพักไปบ้าง แต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือ
เท่าที่จำเป็นรูปร่างหน้าตาที่สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่งไม่สำคัญเท่าลูกของแม่อีกแล้ว
“เรื่องอื่น ๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะ” อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วย
อนาคตของลู ก จนหมดสิ้นเราจะปลอดภั ยไหม เราจะเป็นเด็ ก ดีหรือเปล่ าเราจะเรียนอะไร
เราจะได้น้อยกว่าลู กคนอื่นไหม แม่พย าย ามทุ กอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดแม่เสกทุ กอย่ าง
ให้เด็ กน้อยของแม่เติบโตอย่ างดี “เหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้” แล้วเราก็เติบโตแม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลู ก
ที่เคยตัวเล็กแม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุก ด้วยแล้ว แม่เห็นใบหน้าที่ เราหงุดหงิดใส่มากขึ้นขณะเดียวกันก็เห็น
รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกลาย เป็นเพื่อนของเรา “น้อยใจ แต่ทำอะไรไม่ได้” วันที่แม่โล่งใจ อย่ างที่สุดคือ
วันที่เราเรียนจบแม่ฝ่าฟั นมามากมายกว่า จะได้ปริญญาใบนี้มา แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลู กเอ๋ยแต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป
สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตแม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิ ด แล้ว ลู กจะได้งานที่ดีหรือเปล่ าลู กจะมีแฟนที่รักลู ก
เหมือนที่แม่รักไหมเขาจะดูแลลู กอย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่ าถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว
ลู กจะอยู่ต่อยังไง “โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเด็ กตัวน้อย ๆ ของแม่เสมอ” ลู กของแม่ค่อย ๆ ออกเดินทาง
ในชีวิตของตัวเองเรามีครอบครัว มีลูกมีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็น ลู กของแม่ น้อยลงกว่าเดิมแม่รู้แล้วว่า
ถึงเวลาต้องปล่อยวางลู กมีชีวิตของลู กแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลย แม่ยังรักและห่วงลู ก ของแม่เสมอ
“อย่ าลืมแม่นะลู ก” แม่แ ก่ตัวลง พร้อมกับนับถอยหลัง การจากล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย
ที่ต้องเผชิญความเสื่ อมถอยสองแขนที่อุ้มลู ก มาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้ว สองขาที่เคยพา ลู ก ไปไหนต่อไหน
ต้องใช้ไม้เท้าพยุงวาจาที่เคยเป็น เสี ยงกล่อมลู ก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลู กให้เติบโต
เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่าฟั นปัญหาให้ลู กบีบตัวน้อยลง “แม่เหมือนก้อนน้ำแข็งที่วางตั้งอยู่กลางแดด”
วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเราลองหันไปมองหน้าแม่ ของเราให้เต็มตามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง
ที่ผ่ านมาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทาง ที่ผ่ านมาของแม่นี่เป็นการเดินทาง
ของ ความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลู กของแม่ทุ กคน เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน
ขอบคุณที่มา : e-yhangwa
