หญิงคนหนึ่งมีนิสัยแปลกประหลาด เรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็กน้อยก็ทำให้เธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้
เธอเองก็รู้ซึ้งถึงนิสัยของตัวเองดี แต่ก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ให้โกรธได้
มีเพื่อนแนะนำเธอว่า “วัดที่อยู่ใกล้ ๆ นี้ มีพ ระบรรลุธรรมขั้นสูงอยู่รูปหนึ่ง
ทำไมเจ้าไม่ไปเล่าสิ่งที่ตัวเองเป็นให้ท่านฟัง จะได้ขอคำชี้แนะจากท่าน”
เธอจึงไปหาพ ระรูปนั้น เพื่อจะลองให้ท่านชี้แนะดู
เมื่อพบกับพ ระรูปนั้น เธอจึงเล่าเรื่องราวของตัวเอง ด้วยกิริย าท่าทางที่นอบน้อมและจริงใจ
หวังเป็นอย่ างยิ่งว่าจะได้รับการชี้แนะอย่ างดี พ ระรูปนั้นก็ตั้งใจฟังเธอพูดจนจบ
เมื่อพูดจบแล้ว จึงให้เธอไปที่ห้องหนึ่ง แล้วขังเธอไว้ในนั้น ไม่พูดกล่าวอะไร
แล้วเดินจากไป หญิงคนนั้นคิดว่าถูกขังอยู่ในห้องแล้วจะได้ยินคำชี้แนะจากท่าน
ไม่คิดว่าท่านไม่พูดอะไรสักคำ ซ้ำยังขังไว้ในห้องที่มืดและเย็นชื้นอีก
เธอโกรธจนใช้เท้ากระแทกพื้น แล้วส่งเ สียงด่าออกมาดังลั่น
ไม่ว่าเธอจะด่ าว่าอย่ างไร พ ระรูปนั้นก็ไม่ได้สนใจ
หญิงคนนั้นด่ าจนทนไม่ไหว จึงร้องวิงวอนขอความช่วยเหลือ
แต่พ ระรูปนั้นก็ไม่สนใจจะฟังอีก ยังคงปล่อยให้เธอแสดงอ ารมณ์ต่อไป
ผ่ านไปอีกนาน เ สียงในห้องนั้นเงียบลง พ ระรูปนั้นถามว่า “ยังโกรธอยู่หรือเปล่า ?”
หญิงนั้นตอบว่า “ข้าโกรธแต่ตัวเองที่ไปเชื่อคนอื่น ที่แนะนำให้มาหาท่าน”
“เจ้าไม่ให้อภั ยแม้แต่ตัวเอง แล้วเจ้าจะอภั ยให้คนอื่นได้อย่ างไร ?” พ ระตอบ
ผ่ านไปสักพัก พ ระรูปนั้นถามอีกว่า “ยังโกรธอยู่หรือเปล่า ?”
“ไม่โกรธแล้ว” เธอตอบด้วยน้ำเ สียงที่แผ่วลง
“ทำไมถึงไม่โกรธแล้ว ?”
“ข้าโกรธแล้วจะมีประโยชน์อะไร ? ไม่ว่าจะโกรธอย่ างไร ก็ถูกท่านขังอยู่ในห้องมืดนี้อยู่ดี”
“เจ้าเป็นอย่ างนี้ยิ่งน่ากลัวกว่า เพราะเจ้ากดข่มความโกรธของตัวเองไว้
หากร ะเบิ ดออกมาเมื่อไหร่กลับจะยิ่งรุ นแ รงกว่าเก่า” พูดจบพ ระรูปนั้นก็เดินจากไปอีก
เมื่อกลับมาถามอีกเป็นครั้งที่ 3 เธอตอบว่า “ข้าไม่โกรธแล้ว เพราะท่านไม่ควรค่าที่จะให้ข้าโกรธ”
“รากเหง้าแห่งความโกรธของเจ้ายังคงอยู่ เจ้ายังไม่ได้หลุดพ้นไปจากวังวนแห่งความโกรธ”
เวลาผ่ านไปอีกระยะหนึ่ง หญิงคนนั้นถามขึ้นว่า “พ ระอาจารย์ บอกข้าพเจ้าหน่อยได้ไหมว่า ความโกรธคืออะไร ?”
พ ระอาจารย์ไม่กล่าวอะไรออกมาอีก หญิงคนนั้นจึงเข้าใจแล้วว่า ที่แท้ถ้าตัวเองไม่โกรธ
โกรธนั้นจะมาจากไหน จิตใจก็สว่างโร่ด้วยความรู้และเข้าใจ หากไม่มีสิ่งใดเลย ตัวโกรธไหนเลยจะมี
ขอบคุณที่มา : ธรรมะสวัสดี
