ในชั้นเรียน มีเด็ กคนหนึ่ง ถูกเพื่อนแกล้งเอากระดาษที่เขียนว่า
“คนโ ง่” แปะไว้ที่หลัง และเพื่อนคนนั้นก็ห้ามไม่ให้ใครบอกเขา
ทุ กคนในห้องต่างหัวเราะเย าะกันอย่ างสนุกสนาน จนถึงคาบเรียนวิชาคณิตศาสตร์
คุณครูเขียนโจทย์ที่ย ากบนกระดาน และถามหานักเรียนที่ตอบโจทย์นี้ได้
ซึ่งทุ กคนก็เงียบ เว้นแต่เด็ กที่ถูกเพื่อนแกล้งคนนั้น
เขาเดินไปหน้าชั้นท่ามกลางเสี ยงหัวเราะคิกคัก และได้แก้โจทย์ปัญหาจนเสร็จอย่ างถูกต้อง
คุณครูจึงให้เพื่อน ๆ ปรบมือ พลางดึงกระดาษออกจากหลังให้ และพูดกับเขาว่า
“ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้ว่าถูกเพื่อนแกล้ง และทั้งห้องที่เหลือ ก็ไม่มีใครบอกเธอเลยสินะ”
จากนั้นคุณครูก็พูดกับนักเรียนทั้งหมดว่า “ก่อนที่จะทำโ ทษพวกเธอ มี 2 อย่ างที่ครูอย ากจะฝากไว้”
อย่ างแรก.. ในชีวิตของมนุษย์ มักจะมีคนคอยติ ดป้าย
ที่เขียนถึงเราในด้านลบลับหลังเสมอ เพื่อหยุดหรือชะลอความก้าวหน้าของเรา
ซึ่งบางครั้ง ถ้าเรารู้ตัว ก็อาจจะเสี ยกำลังใจ แต่ถ้าไม่.. เราก็จะไม่ใส่ใจในสิ่งนั้นเลย
เพราะฉะนั้น สิ่งที่พวกเธอควรทำ คือ ไม่ว่าคนอื่นจะติ ดยี่ห้อ ติ ดป้าย ติ ดฉลากให้ยังไงก็ตาม
จงอย่ าใส่ใจ ก้าวต่อ เรียนรู้ และใช้ทุ กโอกาสที่ได้รับ ทำในสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อพัฒนาตนเอง
อย่ างที่สอง.. ดูเหมือนว่าในชั้นเรียนนี้ เธอไม่มีเพื่อนที่ซื่อสัตย์เอาเสี ยเลย
จึงไม่มีใครกล้าบอกเธอถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ดังนั้น จำนวนเพื่อนมากเท่าไหร่ จึงไม่ใช่สิ่งสำคัญ
แต่มันอยู่ที่ความจริงใจต่อกันระหว่างเพื่อนมนุษย์ นั่นคือ ประเด็นสำคัญมากกว่า
ถ้าหากในชีวิตไม่มีเพื่อนที่จะปกป้อง ดูแล ใส่ใจ และช่วยเหลือคุณในย ามลำบาก การอยู่ลำพังถือเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า
ส่วนผู้ที่มักใส่ร้ ายป้ายสีคนอื่น ติ ดยี่ห้อ รายละเอียดเสี ยหาย ทั้งที่จริงและไม่จริงใส่ลงไป
และยังไม่ใช่หน้าที่ของตน ขอจงหยุดพฤติกร รมที่ทำร้ ายผู้อื่นลับหลังแบบนี้
เพราะนอกจากจะเสี ยเวลา เป็นบ าปกร รมต่อเพื่อนมนุษย์แล้ว มันจะไม่มีวันทำให้ชีวิตคุณสูงส่งและสงบสุขได้เลย
ขอบคุณที่มา : na-aan
