บางคนร วยแล้วทะนงตัว ชีวิตมัน มีขึ้น มีลง อย่ าได้ไปดูถู กใครเป็นบทความที่ให้แง่คิด
การใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสิน
คนจนแค่ขยันหาก็ร วยได้ บางคนร วยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหน
อย่ าลืมนะว่ารว ยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโ ชคดีตลอดไป
วันนี้ขอแชร์โพสต์เตื อนสติ ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้น มีลงอย่ าดูถู กใคร บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า
ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบากตอนแ ก่น่าอนาถใจที่สุดมีอดีตเจ้าของที่ดิน มากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่ าให้ฟังว่า
เมื่อ ก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวม ๆ กันทุ กเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
ผมพกเงิ นในกระเป๋า กินเหล้ าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงิ นดีจริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอ กหมด
ไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียวเมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเงิ นสดหลายร้อยล้าน มีญาติผมคนหนึ่งเดื อดร้อน มายืมเงิ นผม
ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เ งินไปนะแสนนึง แล้วบอกเขาว่า ไม่ต้องมาหาอีกนะ ให้ทาน
เขารับเงิ นพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไงปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัด
ทุ กอย่ างไปจากชีวิตผมจริง ๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า
ไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลังที่ดินทั้งหมดและเงิ นสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊ง ไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับ
ภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิต
รอความจากไป ไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไรลูก ๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า
ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อ ก๋วยเตี๋ยวล้างจาน ทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแ ก่
เงิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึงลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า
พ่อผมบากหน้าไปยืมเงิ นคุณลุงเพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาลผ่ าตัดสม อง
พ่อนั่งร้องไห้คุณลุงด่าแล้วโยนเงิ นให้เหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม
เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ร่ างกายและจิตใจพ่อ ก็ยอม ถ้ามีเงิ นจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน
ห้าหมื่นคือดอ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผม ผมจะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่
คุณลุงด่าพ่อผม จริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคงจากไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไป ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว
ลูกพ่อดูแลพ่อส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ กร รมของใครของมันผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเ งินจ่ายค่าเช่าห้องแถว ลงทุน มีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท
และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่ากร รมนั้นตามสนองหลานไม่ได้ ด่าผมแต่หลานพูดความจริงเพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พ ระ แม่ชี
ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผมผมไม่คิดเงิ น ตอนผมมีเยอะ ๆ ผมเ บื่อคนบอ กบุญ ผมห ลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผญ.
ตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไป ผมห่วงแค่เมียผม
ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจากไปตาไม่หลับไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน
คนอ่ านจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ านก็คงพลาดโอกาสกำลังใจจากคุณตาที่ให้มา ไม่มีคำว่าอด จากไปสำหรับคนขยัน
ไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลาย ๆ คนที่ทะนง
ขอบคุณที่มา : thatlikegood
