หมาบางตัวมันยังดีกว่าคนบางคน ให้ข้าวหมากิน 1 ครั้งมันจำไปตลอด
ช่วยเหลือคน 100 ครั้ง มันจำครั้งเดียว คือครั้งที่ไม่ช่วยมัน”
พอได้ยินคำนี้ ทำให้นึกถึงเรื่อง ๆ นึง คือเรื่องมีอยู่ว่า
ในซอยบ้านจะมีหม าตัวนึงมันคงไม่ค่อยชอบ
ขี้หน้าผมเท่าไหร่ ทุ กครั้งที่ผมเดินผ่ านหน้าบ้านของมัน
มันจะเห่ า กระโจนใส่ประตูเหล็กอย่ างบ้าคลั่ ง
เวลาผมเดินผ่ านไปซื้อของหน้าปากซอยทีไร
ผมเล่าให้พ่อฟังว่าไม่กล้าไปกลัวหมาครับ
พ่อบอกผมว่าไม่ต้องกลั วหรอกนะ ลูกหม าที่มันดุที่สุด ให้ลูกชิ้นมันทุ กวัน ๆ
ซักวันมันก็จะเชื่องเอง นับแต่วันนั้นหลังจาก เลิ กเรียนมา ผมเจีย ดเงิ น 5 บาท
ซื้อลูกชิ้น 1 ไม้ผมกินสองลูกแบ่งหม า 2 ลูกทุ กวัน
วันแรก ๆ มันแทบจะกระโดดกั ดมือผมให้ได้ ถ้าไม่มีประตูเหล็กผมคงมือข าดไปแล้ว
วันเวลาผ่ านไปไม่นาน มันไม่เห่ า ผมอีกเลย กระดิกหางรอผมทุ กวัน
ตอนเย็นวันหนึ่งเจ้าของบ้านปิดประตูไม่สนิท มันวิ่งกระดิกหางมาหาผม หยอกเล่นกับผม
สนุกสนานตั้งแต่วันนั้นเราเป็นเพื่อนกัน วิ่งเล่นกันมาโดยตลอด เราเป็นเพื่อนกัน สนิทกันมาก
โตมาผมจึงนึกถึงคำพ่อสอน หม าที่ว่า ดุเราหยิบยื่นไมตรีให้มอบความเป็นมิตรให้
“ต่อให้หมา ดุ แค่ไหนก็กลายเป็นเชื่อง”แต่กับคนต่อให้เราดีแค่ไหนจริงใจแค่ไหน
เลี้ยงอาหารดี แค่ไหนก็ยังหั กหลังเราได้ตลอด
เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ลูกชิ้นไม่กี่ไม้
ซื้อใจหม าได้ตลอดชีวิต กับคนต่อให้เลี้ยงดี
แค่ไหน ก็เชื่อใจไม่ได้จริง ๆ “หม าที่ว่าดุ.. ยังไม่น่ากลั ว เท่าใจคน”
บางคน.. ก็ดีด้วยจริง ๆ บางคน.. ก็ดีแค่ต่อหน้า
บางคน.. ก็เอาเราไปนินทาบางคน.. ก็คอยอิ จฉาเรา
หน้าที่ของเราก็แค่รั กษาคนดี ๆ ไว้
ส่วนคนอื่นก็แค่ผ่ านเข้ามาในชีวิต แค่เราอย่ า
เสี ยความ เป็นตัวเราก็พอ ไม่จำเป็นต้องฉลาด
กับเรื่องที่ควรแกล้งโ ง่ อาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
“โลกไม่ได้สอนให้เราใจร้ าย” แต่.. “โลกสอนเราให้รู้จักระวั งตัว”
อย่ าเชื่อในสิ่งที่เรา “ยังไม่เห็น” น้ำใส ใช่ว่าจะ “ไม่มีพิ ษ”
คนสนิท “ใช่ว่าจะไม่หั กหลั ง”
อย่ าวางใจหรือไว้วางใจใคร คนอื่นง่ายเกินไป
จะเป็นเราที่เดื อดร้อนในภายหลังได้
ขอบคุณที่มา : long-oie
