ไม่มีอาชีพใดต่ำต้อย อย่ าเที่ยวดูถู กคนอื่น

เด็ กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็ ก

จนจบด็อกเตอร์ เลยเชียวล่ะ จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน

บ้านของเด็ กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลาต้องนั่งเรือแจวข้ามไป

ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่ วโมง เรือที่ติ ดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง ? เด็ กหนุ่มจบเมืองนอกถาม ?

ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจว

โอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุงโบราณมาก

ที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง ?

80 บาท หลานเอ๊ย

โอเค..ไปเลยลุง..

ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก

ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้า ความศิวิไลซ์ ของอเมริกา

ให้ลุงแจวเรือฟัง เมืองไทยเมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก

ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง ? ทำไมไม่พัฒนา ทำไมไม่ทำตามเขาให้ทันสักที ?

ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม ?

ลุงไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็นหลาน

โอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25%

แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง ?

ลุงไม่รู้หรอก!!

ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50% ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม? แล้วรู้จักดาวเทียมไหม ?

ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย!! ชีวิตของลุงรู้อยู่อย่ างเดียวว่า จะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น

ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 75% แล้วนะ

พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัดมาอย่ างแรง คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนกำลังจะต ก

นี่..พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ ลุงอย ากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม ?

ได้..ผมรู้ทุ กเรื่อง จะถามอะไรหรือลุง ?

เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม ?

ไม่เป็นครับ!

งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม

“ทุ กอาชีพที่สุจริตเป็นอาชีพที่มีเกียรติ

จะเป็นคนร วยหรือเป็นคนจนทุ กคน

มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีคุณค่า

ในความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน

อย่ าดูถู กและเบี ยดเบียนซึ่งกันและกัน

ต้องให้เกียรติและเคารพในอาชีพของเขา

มองตัวเองดีพอหรือยัง

ถ้ายังอย่ าเที่ยวว่าให้คนอื่น”

ขอบคุณที่มา : chayend